Ik ben naar Antwerpen geweest, ging om 13.30 uur weg en was daar om 16.45 uur. Ik moest nog een boodschap doen en wat een k#weer was het onderweg! In Belgie scheen de zon stralend. Om 18.45 uur reed ik daar weer weg (eerst even gegeten) en om 20.15 uur was ik weer thuis.
De buurvrouw wilde gelukkig weer oppassen en Laura heeft het helemaal goed gemaakt daar met de kids. Ze heeft gelachen, tv gekeken en met al hun knuffels gespeeld (het zoontje van 12 haalt steeds zijn pandabeer, genaamd Panda naar beneden en Laura kletst dan tegen Panda).
Toen ik haar ophaalde kwam ze in de armen van Jolanda uit de keuken en keek ze wat verstoord, alsof ze op het punt stond te huilen. Tot ze mij zag. Wat een lach kreeg ik van haar, zeg!!!! Echte herkenning.
Morgen is mijn laatste dag aan de wal. Dan heb ik nog de diplomauitreiking van mijn schoonzus, dus is Laura dan 's avonds bij de andere buurvrouw. Wat zal zij blij zijn als we weer aan boord gaan vrijdag. Deze week was ook echt idioot!
Ik zal het nog even in het kort opschrijven:
Zondagmiddag van boord (opgehaald door opa en oma)
Zondagavond naar oom en tante
Maandagochtend naar het cb, meteen doorracen naar oma. Ik ging de auto halen met het ov in Lobith en Laura was bij oma. Tegen etenstijd (6 uur later) was ik terug, daar gegeten, naar huis. Ik was daar de voeding vergeten, dus nog voor ze een schone broek had naar de buren en ik naar de winkel voor een nieuwe doos voeding.
Dinsdag: (huildag) boodschappen doen, naar de buurvrouw, eten bij opa.
Woensdag: boodschappen doen, slapen, naar de buurvrouw, mama weer 7 uur weg. Thuis meteen in bed.
Niet zo gek dat ik niet weg mag. Normaal ben ik altijd bij haar in de buurt, al sinds haar geboorte waren we nog nooit langer dan 3 uur uit elkaar geweest. Net nu ze het begint te beseffen, ben ik er opeens veeeeeeeeeel minder. Na morgen maak ik het helemaal goed met haar.
Groetjes Ilona
