Update:
Het gaat gelukkig wel de betere kant op (ten minste, zo lijkt het). Hij lijkt in ieder geval erg geschrokken en zet alles op alles om me niet te verliezen. Hij zegt zelf niet te snappen waarom dit gebeurde, waarom hij dit deed. Dus ik heb de neiging om hem het voordeel van de twijfel te geven, want natuurlijk wil ik hem niet kwijt. Maar ondertussen hou ik ook m'n ogen wijd open, want ik heb er geen zin in dat ik nog eens om de tuin wordt geleid. Merk het allemaal vanzelf wel, ondertussen gaat het met mij wel lekker en met de baby ook. Ik denk dat er een gevecht tussen zijn eigen oren gaande is, in de tijd dat we van de zwangerschap weten is er veel veranderd in de familiesfeer van zijn kant... Dat heeft ook aardig wat teweeg gebracht, zowel in onze relatie als voor hem zelf. Hij had niet verwacht zo'n kant van sommige familieleden te zien die hij nu ziet, wist geen eens dat het bestond. En als hij dat eens met mij zou gaan delen zodat we elkaar beter zouden gaan begrijpen, zou dat al een grote stap vooruit zijn. Gelukkig wordt hij wel steeds beter in praten, eerst was hij een 100% gesloten oester. Alleen moet hij nog leren om meer en meer zijn gevoel erin te leggen, maar dat hij al meer is gaan praten met me is al zo'n stap dat ik daar nog wel geduld voor op kan brengen.
Wat AMW betreft, ik heb het zelf 3 jaar gestudeerd (gestopt omdat het alsnog niet mijn ding bleek te zijn). Vandaar dat het me ook wel aardig lukt om hem opener te krijgen, heb wel wat geleerd in die tijd zowel over mezelf als hoe te handelen bij zulke dingen (hoewel dat natuurlijk ook altijd maar net van de persoon zelf afhangt). Enige puntje waar ik echt mee blijf zitten is het financiële punt, we wachten nog even af hoe zijn sollicitatie verloopt bij zijn huidige werkgever (die is enthousiast over hem, maar het loopt allemaal niet zo vlot... maar die buik groeit ondertussen gewoon door!). Mocht dat niks worden willen we ook alsnog de mogelijkheden qua tijdelijke uitkering uitzoeken, volgens mij moet daar wat mee te regelen zijn aangezien je niet met 2 personen, laat staan straks 3, van een inkomen gebaseerd op 20 uur per week kan rondkomen. Maar goed, qua bijstand zit je nu met de 27+ norm en dat zijn we nog niet. Maar aangezien er een kind bij betrokken is zijn daar ook weer andere regels en wetten van toepassing zover ik weet. Ondertussen op alles blijven solliciteren!
Weer thanks voor de reacties!!
