Ik herken me soms wel in je verhaal. Ik wil erg graag een kindje maar mijn vriend durft de stap nog niet te zetten, mede omdat ik al bijna een jaar "wacht"slaat bij mij ook wel eens de twijfel toe. Moeten we het wel doen? Waarom wil ik het zo graag? Kan ik het wel.. Maar toch als ik zo'n kleine zie ondanks dat het huilt, lacht of brabbelt ik word verliefd.. en dan besef ik me dat het ook helemaal goed gaat komen?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Ineens twijfels...
- Onderwerp starter Sandra vdp
- Startdatum
Hartstikke normaal om te twijfelen hoor. Een kindje zet je leven op z'n kop en 't wordt nooit meer zoals het was.
Ik was ook nooit zo handig met kinderen en vooral niet met baby's. Dat werd al anders toen ik zwanger was. Alsof kinderen dat aanvoelen, waren sommigen opeens dol op me. Mijn beste vriendin kreeg toen ook een kindje en daar mocht ik wel eens mee 'oefenen'. Ging ook best goed! En als je eigen kindje eenmaal geboren is, ben je gewoon zijn of haar moeder en lukt het je allemaal wel. De liefde voor je kindje en je moedergevoel is zo sterk, dat 't allemaal goed komt. Tuurlijk is het ook dan zoeken en leren, maar dat komt goed.
Ik was ook nooit zo handig met kinderen en vooral niet met baby's. Dat werd al anders toen ik zwanger was. Alsof kinderen dat aanvoelen, waren sommigen opeens dol op me. Mijn beste vriendin kreeg toen ook een kindje en daar mocht ik wel eens mee 'oefenen'. Ging ook best goed! En als je eigen kindje eenmaal geboren is, ben je gewoon zijn of haar moeder en lukt het je allemaal wel. De liefde voor je kindje en je moedergevoel is zo sterk, dat 't allemaal goed komt. Tuurlijk is het ook dan zoeken en leren, maar dat komt goed.
Ooh herkenbaar hoor. Ik had niks met kinderen en wilde ze eigenlijk ook niet. Tot ik mijn vriend leerde kennen en ja..toen begon het toch te kriebelen. Ondanks alle twijfels nu trotse mama van een jongetje ? De twijfels bleven ook na de bevalling nog wel hoor, dat is ook normaal. Doe ik het wel goed, vindt ie mij wel leuk, kan ik niet beter zus en kan ik niet beter zo. Om gek van te worden soms ? Ik hou vreselijk veel van m'n mannetje en merk dat je er gewoon in groeit. Vindt ook andere kindjes nu leuker (niet allemaal overigens ?). Begrijp anderen met kindjes ook veel beter. Ben niet zo'n moeder wiens hele leven om de baby draait en geef ook toe soms m'n vrijheid te missen. Maar heb absoluut geen spijt. Hij is toch stiekem wel het mooiste wat mij ooit is overkomen.
Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje. Mijn vriend zegt ook gelukkig te kunnen zijn zonder kinderen, maar als we ze toch graag zouden willen (met name ik!), dan ziet hij geen reden om te wachten. Ik, de control freak wil eerst 100 berekeningen maken financieel en qua tijd en alles uitzoeken qua kinderopvang, werk, voorbespreking of we overal wel op 1 lijn zitten. We hadden afgesproken dat ik gewoon rustig de drie maanden anticonceptie zou afmaken, en daarna stoppen en zonder timen verder gaan en de natuur zn beloop laten. Inmiddels zit ik in de laatste maand en denk ik, oh help.. Juist ik, degene met de grote kinderwens, die al tijden tegen mn vriend liep te dromen, durf niet meer goed. Is dit wel het juiste moment?
Ik word zo gelukkig van het idee dat ik zelf zwanger zou kunnen zijn en een eigen kleintje, maar tegelijkertijd word ik ook zo gestresst van het idee. Lastig hoor en herkenbaar dus!
Ik word zo gelukkig van het idee dat ik zelf zwanger zou kunnen zijn en een eigen kleintje, maar tegelijkertijd word ik ook zo gestresst van het idee. Lastig hoor en herkenbaar dus!
Bedankt voor alle reacties. Niet leuk voor jullie, maar voor mij heel 'fijn' dat ik niet de enige ben en dat het heel normaal is. Het is inderdaad niet zomaar iets, een grote verandering en heel spannend. Nouja, we gaan het meemaken, het lukt in ieder geval al veel beter nu om het los te laten en de twijfels te accepteren ? dankjulliewel!
@Gebruiker10153595 het lijkt wel of ik over mezelf lees... haha! Normaal gesproken zijn we vrij impulsief en storten we ons in ieder avontuur maar nu ben ik ook de control freak die 1000 berekeningen maakt en alles qua verdeling al wil regelen voordat er uberhaupt sprake is van een zwangerschap ? vind mezelf doodvermoeiend en snap niet dat mijn man er zo rustig op blijft reageren haha.
@Gebruiker10153595 het lijkt wel of ik over mezelf lees... haha! Normaal gesproken zijn we vrij impulsief en storten we ons in ieder avontuur maar nu ben ik ook de control freak die 1000 berekeningen maakt en alles qua verdeling al wil regelen voordat er uberhaupt sprake is van een zwangerschap ? vind mezelf doodvermoeiend en snap niet dat mijn man er zo rustig op blijft reageren haha.