Argghh herkenbaar, ik ben inmiddels 22 weken en begin inderdaad aardig te groeien.
Ik rijd paard, niet meer fanatiek, maar ik vind het heerlijk om even lekker te ontspannen en lekker met mijn beestje naar buiten te gaan. Al is het alleen maar wandelen ernaast of gewoon lekker met hem te tuttelen. Ik krijg hier met enige regelmaat commentaar op, als mijn paard al verkeerd naar me kijkt zoek ik al een bewust risico op. Terwijl ik me heel erg bewust ben van elke stap die ik zet wanneer ik bij mijn paard ben.
Verder vind ik het ronduit onbeschoft als mensen vragen of het een ongelukje is. Wat gaat jullie dat in hemelsnaam aan? :')
En mensen die er maar vanuit gaan dat ik stop met werken als de kleine er is. Zo maakte schoonmoeder de opmerking dat als we ooit gaan verhuizen en ons huis willen verkopen, dat we dat alleen moeten doen op de naam van mijn vriend, want mijn inkomen zal weg vallen op het moment dat wij een kleine hebben.
En mensen die alleen maar aan mijn buik willen zitten. Ook mensen die ik niet ken. Doe normaal, blijf van me af. Doei.
In de supermarkt hangt het er heeeeeel erg vanaf naar welke supermarkt ik ga. Als ik naar die in het centrum ga zijn mensen een stuk onvriendelijker en dringen voor. Pas zelfs bijna aan de kant geduwd door een winkelwagen. Pak de supermarkt buiten het centrum, mag ik van mensen eigenlijk altijd voor haha.