A
Anoniem
Guest
Hoi Suno,
Het klinkt ook voor mij heel herkenbaar! Ik ben het eerste jaar thuis geweest en toen was mijn man ook bijna nooit alleen met Norah. Gevolg was, dat als we met z'n alleen ergens naartoe gingen, ik ook degene was die overal aan dacht en de leiding had bij alles wat met Norah te maken had. Hij gaf haar wel de fles enzo, maar die maakte ik dan klaar. Maandenlang vonden we dat allebei prima, maar na een tijdje niet meer. Ik merkte dat ik Norah niet los kon laten en ineens vond dat hij niks goed deed. Wat natuurlijk helemaal niet waar was, ik gaf hem gewoon de kans niet. En hij merkte dat Norah steeds meer op mij was gericht en hij niet echt een eigne band met haar opbouwde. Dat klinkt nu alsof we daar op een avondje samen ineens achter kwamen, maar dat is natuurlijk gegroeid en er gingen best een paar flinke irritaties aan vooraf.
Wij hadden hadden afgesproken, dat ik weer zou gaan werken als ik eraan toe was. Nou, het was voor mij echt tijd om weer een baan te gaan zoeken, want ik herkende mezelf helemaal niet meer terug! Ik was echt veranderd in een zeur. Niks was goed, alles moest op mijn manier. En dat zei ik dan niet direct, maa rop zon vervelende, subtiele manier.
Nu werk ik weer (3 dgn) en mijn man is 1 dag minder gaan werken. Ze zijn dus door de week 1 dag samen. Dan doet hij trouwens ook de was, want ook het huishouden hebben we weer verdeeld. Heerlijk! Ik zit ook weer veel beter in mijn vel en vind mezelf geen zeur meer (mijn man vindt dat gelukkig ook niet, haha!).
Mijn tip is niet dat je weer moet gaan werken hoor, maar wel dat het goed kan zijn om op een vast moment in de week iets voor jezelf te gaan doen. Bijvoorbeeld elke zaterdag- of zondagochtend sporten, wandelen of brunchen met een vriendin. Of richt een breiclubje op (bijv. stitch ´n ´ bitch), spreek met moeders van je zwangerschapsgym af of ga i het park een boekje zitten lezen. Dan wordt je man steeds handiger in alles, bouwen ze samen ook een eigen band op en leer jij om alles beter los te laten. En heb je ook nog eens tijd voor jezelf. Ik heb gemerkt dat ik dat toch ook wel heel fijn vind.
Succes!
Het klinkt ook voor mij heel herkenbaar! Ik ben het eerste jaar thuis geweest en toen was mijn man ook bijna nooit alleen met Norah. Gevolg was, dat als we met z'n alleen ergens naartoe gingen, ik ook degene was die overal aan dacht en de leiding had bij alles wat met Norah te maken had. Hij gaf haar wel de fles enzo, maar die maakte ik dan klaar. Maandenlang vonden we dat allebei prima, maar na een tijdje niet meer. Ik merkte dat ik Norah niet los kon laten en ineens vond dat hij niks goed deed. Wat natuurlijk helemaal niet waar was, ik gaf hem gewoon de kans niet. En hij merkte dat Norah steeds meer op mij was gericht en hij niet echt een eigne band met haar opbouwde. Dat klinkt nu alsof we daar op een avondje samen ineens achter kwamen, maar dat is natuurlijk gegroeid en er gingen best een paar flinke irritaties aan vooraf.
Wij hadden hadden afgesproken, dat ik weer zou gaan werken als ik eraan toe was. Nou, het was voor mij echt tijd om weer een baan te gaan zoeken, want ik herkende mezelf helemaal niet meer terug! Ik was echt veranderd in een zeur. Niks was goed, alles moest op mijn manier. En dat zei ik dan niet direct, maa rop zon vervelende, subtiele manier.
Nu werk ik weer (3 dgn) en mijn man is 1 dag minder gaan werken. Ze zijn dus door de week 1 dag samen. Dan doet hij trouwens ook de was, want ook het huishouden hebben we weer verdeeld. Heerlijk! Ik zit ook weer veel beter in mijn vel en vind mezelf geen zeur meer (mijn man vindt dat gelukkig ook niet, haha!).
Mijn tip is niet dat je weer moet gaan werken hoor, maar wel dat het goed kan zijn om op een vast moment in de week iets voor jezelf te gaan doen. Bijvoorbeeld elke zaterdag- of zondagochtend sporten, wandelen of brunchen met een vriendin. Of richt een breiclubje op (bijv. stitch ´n ´ bitch), spreek met moeders van je zwangerschapsgym af of ga i het park een boekje zitten lezen. Dan wordt je man steeds handiger in alles, bouwen ze samen ook een eigen band op en leer jij om alles beter los te laten. En heb je ook nog eens tijd voor jezelf. Ik heb gemerkt dat ik dat toch ook wel heel fijn vind.
Succes!