Je hebt een kindje van 1 en 3 maanden zwanger een goede relatie en dan....gaat het mis in je relati

Ik sluit me volledig bij Sil aan. Ik was ook 12 jaar met mijn exman, toen hij mij verliet voor een ander. Hij kwam op hangende pootjes terug, maar  het kwaad was al geschiedt.
Ik bleef achter met een peuter van bijna 3 en hoogzwanger. Met pijn in mijn hart en ook met heel veel financiele onzekerheden bleef ik achter.   Maar ook ik heb het gered.
Ben nu zwanger van mijn 3e kindje en ben ondertussen alweer heel gelukkig met mijn nieuwe vriend. Maar ben ook alleen geweest en het is zwaar, uiteraard maar ik voelde me zoveel gelukkiger en sterker. Ik vindt dat je altijd voor je relatie moet vechten ,maar wel samen. En als je al heel lang heb gevochten en je denkt dat het niet meer gaat, dan kan je alleen maar voor jezelf kiezen. Veel sterkte met het maken van een keuze.
Maar je zal het zeker redden mocht je voor jezelf en je kinderen kiezen.

Natasja
 
Hoi Mama marian,

Ik kan maar 1 ding zeggen en dat is kies voor jezelf en je kind(eren) Wat hebben je kindjes eraan als jij niet gelukkig ben? Ik zit zelf volop in mijn scheiding, en ik kan je vertellen dat ik er tot op heden alleen maar gelukkiger van ben geworden. En ja ik ben ontzettend achteruit gegaan wat  inkomsten betreft, maar ja van alles kunnen kopen maar geen liefde ontvangen word je ook niet gelukkig...Ik ben elke dag weer blij met de beslissing die eigenlijk voor me is genomen ( mijn vent is verliefd geworden op een ander, maar ja het liep eigenlijk al jaren niet meer lekker) mijn leven is zoveel leuker geworden  Maar het prettigste voor mezelf is dat ik weet dat ik het alleen kan en daar geen vent voor nodig heb. ( heb wel inmiddels weer een vriendje hoor ben geen mannenhater geworden) Heb wel een tip voor je, mocht je de beslissing nemen voor jezelf, zorg dan goed voor jezelf en je kids. Neem alles waar je recht op hebt, zeg geen nee tegen pensioen van je man en zeker geen nee tegen alimentatie voor de kinderen maar ook voor jezelf, want ook daar heb je recht op tot 5 jaar huwelijk heb je er 5 jaar recht op en daarna zelfs 12 jaar. Probeer je niet teveel door je emoties te laten leiden maar kom op voor jezelf. Er is zoveel informatie te krijgen op internet over scheiden. Maar ook een goede advocaat hoeft niet zoveel te kosten, als je weinig inkomen hebt dan bestaan daar vergoedingen voor. Maar kies ereen die achter jou staat......

Heel veel succes met je beslissing!

Dikke knuffel,

Tridje
 
Ik vind dat er te makkelijk wordt gezegd dat je maar gelukkig moet zijn, en dat je dan dus voor jezelf moet kiezen en datje dus beter alleen met de kids verder kan gaan.

Ja als je weet dat je er alles aan gedaan hebt, samen ervoor geknokt het en je weet dat er echt geen vreugde meer is, dan zou je kunnen overwegen alleen met de kids verder te gaan. Of als je ex je mishandelt (geestelijk danwel lichamelijk) etc.

Maar waar is het knokken gebleven, ik zie het om me heen gebeuren, bij de minste of   geringste tegenslag (ik zeg niet dat dat hier zo is, ik geen van jullie achtergronden, dit is dan ook geen persoonlijk oordeel naar iemand toe) gaat men uit elkaar. Tegenwoordig weet men vaak niet meer om te gaan met verschillen, moet alles maar makkelijk gaan.

Het is niet altijd het beste voor de kinderen, je bent na een scheiding niet altijd gelukkiger, en zeker niet heel snel, ook dan moet je knokken en je plekje vinden en moet je het geluk hebben dat weer te kunnen vinden, ook dan kan het jaren duren voordat je weer echt kan en durft te genieten.
Kortom er alleen voorstaan is niet makkelijk, leuk of hoeft je helemaal niet gelukkig te maken.

Miep
 
Inderdaad wat Miep zegt is misschien wel een beetje zo, of athans daar lijkt het op. Want je kunt niet over iemand oordelen als je de achtergrond niet kent.

Je kunt niet in iemands hoofd kijken, en naar de buitenwereld toe kan een relatie er goed uit zien, maar je ziet niet wat er thuis gebeurd.
Mijn ex was ook zogenaamd de liefhebbende echtgenoot. Maar thuis was hij heel anders. Mijn ouders hadden dat wel in de gaten, later als er mensen op visite kwamen hadden het ook een beetje door.
Er waren mensen die vroegen of ik zo wel kon leven. Tja,we hadden ook ruzies en meningverschillen genoeg, of sterker ik mocht geen eigen mening hebben. 3 jaar hebben we zo doorgesukkelt, ik ben een paar keer heel eventjes weg geweest, om daarna weer medelijden met hem te krijgen en weer terug te gaan. Ik kon hiet niet zien om hem verdriet te doen. Toen zijn we in relatietherapie gagaan, alleen was dat te laat. Ik ben 2 x meegeweest, maar die therapeut zag al heel snel dat het voor mij nu echt niet meer hoefde en dat hij mij niet gelukkig kon maken.
Mijn ex is nog een paar keer geweest omdat er inderdaad veel dingen aan hem lagen die niet goed waren.
Later heb ik een ex van hem gesproken (zijn nieuwe vriendin na mij) en die klaagde over prcies dezelfde dingen en is ook bij hem weg gegaan. Dus die therapie heeft voor hem helaas niet geholpen.
Maar voor mij was het echt een bevrijding, einderlijk kon ik mezelf ontwikkelen en mezelf zijn. Iedereen vond mij erg veranderd in de positieve zin. Ondanks een hele vervelende scheiding (met dingen die echt uit de hand zijn gelopen, letterlijk en figuurlijk) heb ik de gelukkigste tijd uit mn leven gehad. En heel stiekum zou ik graag weer eens eventjes in die tijd willen leven. Mijn dochtertje toen 1,5 was ook een heel ander kind, veel rustiger en tevreden. We hebben saampjes een hele fijne tijd gehad. 7 maanden na mijn scheiding ben ik mijn huidige vriend tegen gekomen, waar ik nu 3 jaar een relatie mee heb en sinds 8 weken een geweldig dochtertje.
En op dit moment is mijn relatie ook even niet wat het moet zijn(wat je kunt lezen in topic sexuele problemen na de zwangerschap) maar ik geef echt niet zomaar op hoor. We moeten er weer hard aan werken maar ik weet zeker dat het wel goed komt, heeft alleen tijd nodig.

Zo zie je maar weer, mijn ex vertelde iedereen dat ik zomaar van de een op de andere dag weg was gegaan en mensen geloofde dat maar al te graag.Maar je moet het verhaal toch aan beide kanten gehoord hebben.

Groetjes, Ris
 
Ik heb de volgende mening: samen kinderen hebben is geen reden om koste wat kost bij elkaar te blijven maar wel een extra stimulans om voor je relatie te vechten en het dus niet te snel op te geven.
Ook ik weet niet in details hoe jullie relatie is door ik spreek nu voornamelijk voor mezelf en vertel je bij deze mijn verhaal.
Mijn vriend en ik zitten ook 3 jaar lang in een (vrijwillige) schuldsanering. Mijn vriend nam uit zijn verleden erg veel schulden mee en omdat ik hem daarmee wilde helpen heb ik mezelf helaas ook steeds meer en meer in de schulden gewerkt totdat ook wij door de bomen het bos niet meer zagen. Dus geloof me, ik weet precies waar je het over hebt als je praat over spanningen door je financiële situatie. Wat het nog erger maakte is dat mijn vriend een tijd lang geen vast inkomen had, contracten die niet verlengd werden, werk via uitzendbureaus dat van de één op andere dag ophoudt enz. Naast die financiële shit (als ik die woorden maar even mag gebruiken) was er bij ons nog een extra stresspunt namelijk de omgang met zijn eerste zoontje. Hij heeft over een periode van 2 jaar zijn zoon niet mogen zien, hier heeft hij het verschrikkelijk moeilijk mee gehad. En toen hij eindelijk weer omgang met zijn zoon mocht hebben ging dit de eerste 2 jaar verschrikkelijk moeizaam.
Anyway, om een lang verhaal iets korter te maken. Mijn vriend en ik hebben een ontzettend moeilijke start van onze relatie gehad, en dat is echt een "understatement". Meerdere keren hebben we op het punt gestaan om een einde aan onze relatie te maken, het is zelfs ook één keer zover geweest. Dit was dan ook een wake up call voor ons beiden maar zeker voor hem. Ik wil absoluut niet zeggen dat al onze problemen door hem kwamen maar grotendeels was dit dus wel het geval.
Nu heeft mijn vriend al ruim een jaar een baan waarin hij het ontzettend naar zijn zin heeft terwijl het iets compleet anders is dan wat hij eerder deed, hij is uit het commerciële wereldje gestapt en is nu stratemaker... Klinkt gek maar hij vind het leuk en is er heel goed in. Belangrijk voor hem is dat hij vooral veel lichamelijke energie er in kwijt kan. De rechter heeft vorig jaar april een uitspraak gedaan over de omgang met zijn zoon, hij is in het gelijk gesteld, en vreemd maar waar, het contact met zijn ex gaat geweldig en de omgang met zijn zoon dus ook. En hoewel we nog steeds achter de feiten aanlopen wat betreft onze financiële situatie is daar ook het einde van in zicht, in september zijn we klaar met de schuldsanering!
Ik weet bijna 100% zeker dat als wij Mika (ons eerste kindje samen) niet hadden gehad (ik was al heel snel in onze relatie zwanger) dat we dan nu  niet meer bij elkaar waren. Maar ik kan nu niet anders zeggen dat ik dolblij ben dat we dat nog wel zijn. En in mei krijgen we ons 2e kindje (zijn eerste dochter).
Wat ik er wel bij moet zeggen is dat mijn gevoel voor hem nooit volledig weg is geweest. Ondanks alle problemen is er altijd wel een een vlammetje blijven branden hoewel die op heel veel momenten bijna gedoofd was...!
Meis, ik wens je ontzettend veel sterkte toe in de beslissing die je maakt. Wat je ook kiest, het zal niet makkelijk zijn/worden maar uiteindelijk ben jij de enige die die beslissing kan maken.

Veel liefs Nicole
 
Hoi,

Ik wilde graag nog even zeggen, Miep ik ben het helemaal met je eens! En Nicole ik heb respect voor je. Zeker na zo'n lange zware weg. Je kent elkaar dan echt door en door. En je wordt daar echt sterker van! Fantastisch, meid dat jullie er zo zijn uitgekomen!
Vrienden van mij zeggen maar wat vaak tegenelkaar: je moet het gewoon uitmaken, als mensen 2 maanden een wat moeilijkere periode. Ipv dat men elkaar juist steunt om wel bij elkaar te blijven!
En ik heb het bij mij in de familie maar wat vaak meegemaakt dat een oom om het miste of geringste weg ging bij zijn vrouw of vriendin. En tijdens zijn laatste huwelijk, liet hij iemand een praatje doen dat een huwelijk toch niet voor altijd hoeft te zijn en dat mensen hun eigen weg altijd moeten kiezen. Echt om misselijk van te worden.

groetjes,
Wietske
 
Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reactie's op mijn vraag?
En nicole77 ik vind het prettig om te weten dat ik niet alleen in zo financiele situatie zit.
Wij hebben gelukkig goed kunnen praten en hebben onze relatie nogmaals een kans gegeven. bedankt allemaal!!


 
Hoi Marian,

Ik wilde je even heel veel succes wensen! En je weet het mochten er dingen zijn waa je mee zit. Er is hier op het forum altijd een luisterend oor!

groetjes,
Wietske
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan