Hoi Cissy,
Werd gewoon ontroerd door je verhaal.
Ik kan me jou gevoel zo goed voorstellen.
Dat het je zo raakt dat Fabio zo huilt en dat je zelf moest meehuilen.
Dat je zo intens gelukkig bent om hem vast te houden en dat je er zo lang op gewacht hebt dit te mogen doen met je eigen kindje.
Weet je en ook ik ben het met je eens (en met anderen).
Een paar jaar geleden dacht ik ook: "Je laat je kindje toch gewoon in zijn/haar bed!"
Maar nu ik zelf een kindje heb, weet ik hoe moeilijk het is om je eigen kindje te laten huilen. Het doet gewoon pijn in je hart!!!
We hebben op advies van CB Rebecca in het begin (de eerste weken) ook veel laten huilen in bed. Ze wilde gewoon niet zonder mij slapen. En omdat ik op was, hield ik het niet meer vol. Ik heb toen met pijn in mijn hart doorgezet, ging soms douchen om haar niet te horen. Vond het vreselijk. Maar ja, wat doe je als kers verse moeder (een beetje onwetend) je volgt advies van deskundige op.
Maar dit doe ik dus nooit meer.
Heb me zo schuldig gevoeld dat ik haar zo heb laten huilen.
Momenteel slaapt Rebecca ook onrustig. Is vast een fase, want ik lees er meer over.
Ze heeft nooit problemen met slapen gehad en sliep altijd door.
Maar sinds een paar weken wordt ze huilend wakker (tussen 3 en 5 uur) en wil bij ons in bed. We hebben toegegeven en slapen daardoor alle 3 goed.
We hebben er ook geen probleem (meer) mee. We zijn alle 3 goed uitgerust overdag en dat bevorderd de sfeer ook. Ik ben niet te genieten als ik niet voldoende geslapen heb.
Ik kreeg net vandaag een mailtje van Pampers, daar stond het volgende in:
WAAR SLAAPT JE BABY?
Als je baby nog steeds bij jou in bed slaapt, zorg er dan voor dat je man en jij het er echt over eens zijn. Voor je peuter is het prima als hij bij je slaapt, maar je moet je wel van de consequenties bewust zijn. Samen slapen mag dan misschien geen negatieve gevolgen voor je peuter hebben, voor je huwelijk kan het slecht zijn. Een van jullie, of misschien jullie beiden, kunnen slaapproblemen krijgen door de beweeglijke kleine, met als gevolg slaaptekort en irritatie. Je zult keuzes moeten maken; doe dat samen met je partner en neem alle factoren daarbij in aanmerking.
Vond het wel grappig, want dit is ook door deskundige geschreven en is heel wat anders dan dat ze vaak op CB zeggen.
Ik geniet nu ook van dat warme meisje naast me in bed.
Meestal wil ze op papa's kussen slapen en moet ze van mij niet veel hebben in bed.
Maar vanacht voelde ik haar hoofdje naast die van mij en kroop ze tegen me aan.
En toen haar armpje om mijn nek heen en zo viel ze in slaap.
Heerlijk toch?
We spreken wel af dat ze na 5 of 10 minuten weer terug moet in haar bed.
Meestal gaat dat goed.
Ze komt dan toch even tot rust bij ons en voelt zich veilig.
Ik heb het idee dat ze bang is en soms komt dat er ook uit.
(Nacht)Lampje aan in haar kamer helpt niet.
Als ze vroeg wakker wordt en ze moet tot een bepaalde tijd in bed blijven tot het lampje uit gaat helpt hier ook niet.
En driftbuien 's nachts komen hier ook voor!! (zoals ik eerder las bij anderen) ze is dan niet te bereiken.
Er gaat zoveel in die koppies om van die kleine kids. Dat kunnen ze niet uiten.
Ze leren en ontdekken zoveel waar ze ook bang van zijn. Hun fantasie wordt ook steeds sterker.
Rebecca is een aantal weken geleden in de dierentuin geweest met ons en de krokodil heeft erg veel indruk op haar gemaakt. Soms is ze bang van de krokodil als ze in bed ligt.
Ook is ze bang van de knal (2x lag ze net in bed, waren wij benenden en stak iemand vuurwerk af). Dat beloofd nog wat komende weken, want ze is doodsbang voor vuurwerk knallen en dat wordt alleen maar mee komende weken!!!!! Ze gilt het uit na zo'n knal en durft amper te slapen nu. Is al een paar dagen drama.
Nu, Cissy het is een heel verhaal geworden, maar geloof dat dit alles is wat ik op dit moment kwijt wilde.
Maar ik zou ook zeggen doe het ook op gevoel of waar je/jullie je prettig bij voelen.
Een kennis van mij heeft haar zoontje tot zijn 4e tussen in, in bed gehad. Nu hij naar school gaat is dat ineens over.
Er komt echt een tijd dat het over is...bij de een sneller als bij de ander.
Maar als ze straks tieners zijn, doen ze het echt niet meer!!!! (en al veel eerder ook niet meer).
Het is maar weer een fase en zo moeten we samen door heel wat fases heen, leuke en minder leuke
Succes!!
Groetjes, Marianne
