Mijn kleine nu 12 weken en al een dikke week in deze sprong geloof ik hoor! ‘Sprong 4’. Pas toen ik al haar ‘symptomen’ ging opzoeken kwam ik daarbij uit. Helaas zit dat dus niet zo strak in schema als het al zo vroeg kan beginnen. Ze ging van knoerharde ontlasting naar welhaast soort diarree achtige ontlasting, en dat houd zich al sinds het begin van deze fase aan. Ook herken ik het snelle huilen, soms gewoon om helemaal niks als ik haar vast heb, en in eerste instantie ook tijdens de fles...ik schrok me wild de eerste x, dacht even dat de melk te heet was??
. Ook het complete systeem ligt in de chaos: ze slaapt heel onrustig en ontegelmatig overdag, soms ligt ze net 10 min te slapen en is ze alweer klaarwakker. Ik kom nergens aan toe, en mag ook al bijna weer gaan werken....ze wil de gehele dag ge-entertained worden: even spelen vind ik geen probleem. Maar zelf kan ze zich nog niet goed bezig houden, en zodra ze overprikkeld raakt slaapt ze ook weer niet dus ik moet er bij blijven om die signalen direct op te pikken en haar in slaap te dwingen zowat. Waar ze eerder dus
-wakker worden, fles, even spelen, en weer slapen had
is het nu: wakker worden, krijskrijs, eten met moeite, spelen, boos, niet slapen, net voor de volgende fles in slaap vallen blabla...
laatste fles is om 21.00u en daarna sliep ze altijd netjes van 22.00-06.30....ook foetsie ?? ineens drinkt ze die laatste echt met geen mogelijkheid fatsoenlijk leeg, moet het echt erin proppen en haar wakker schudden. En dan is het weer stipt om 3.00u eist ze haar nachtvoeding terug ?. Joepie zeg ? en dan dacht je het voor elkaar te hebben voordat je moest gaan werken, ze sliep pas 3 weken door... ik hoop echt dat dit allemaa rechttrekt want ik trek het bijna niet meer, als ik al bang ben om een dagplanning te maken omdat deze toch compleet niet doorgaat, ik keer mijn kont om iets ij het huishouden te doen, laat staan iets voor mezelf of een dutje waar ik echt soms aan toe ben door al die energie die erin gaat. En dan word ze meteen wakker waardoor je frustratie voelt natuurlijk. Wie had ooit gedacht dat ik het vervelend zou vinden dat ik NIET aan het huishouden toekom ? ik voel me echt alsof ik 24u op standby sta en ook continu ‘opgepiept’ word. 7 dagen lang. En de partner snapt het geloof ik niet helemaal, al die zorgen die erbij komen, de angst, de vermoeidheid en de onzekerheid. Ik HOOP dat het sprong 4 is, maar iedereen zegt dat ze daar te jong voor is, nou lekker, wat doe ik dan plotseling fout wat al wekenlang wel werkt? Straks 1ste x kleine wegbrengen naar schoonouders, avondje bioscoop. Spannend hoe dat word... ik kan alleen zeggen: ik heb alle begrip voor deze sjitfase ik zit er middenin. Heb geen tips, maar wens je veel succes ?
