KDV

heyhey

ik had al eerder een berichtje geplaatst.

inmiddels heeft mn dochtertje (nu 14 maanden) een maand op het kdv gezeten.
elke woensdag.

ik vond het werkelijk verschrikkelijk!!!!!
mn moederhart brak gewoon als ik haar daarheen bracht.
vond het verschrikkelijk stil, zonder nathalia.
nee, t was echt niks.
geen kdv meer voor ons hoor! heb haar eraf gehaald!
ze blijft gewoon weer lekker bij mij :D

liefs, do
 
Toen ik mijn zoontje voor het eerst wegbracht om te wennen en dus in een 'leeg' huis thuiskwam, dat was heel vreemd, dat voelde echt niet goed.
Maar toen ik eenmaal ging werken en op het werk helemaal in beslag genomen werd door mijn werkzaamheden, toen was ik te druk om mijn zoontje te missen. En toen vond ik het zo fijn om te weten dat hij het naar zijn zin had! Na een paar weken had ik nergens meer last van, genoot van mijn werk en ook des te meer van zoontje omdat onze tijd samen beperkter werd, maar ook intensiever op een of andere manier (ik ben echt geen thuisblijfmoeder materiaal)...

Maar een tante van mij, die kon er idd echt niet aan wennen en is na een paar maanden geheel gestopt met werken om fulltime te kunnen moederen.

Het is dus echt voor iedereen anders, denk ik.
Veel succes, volg vooral je gevoel!
 
Hoi do,

Ik begrijp uit jouw verhaal dat je niet je kind naar het kdv bracht omdat je moest werken (of iets anders te doen had waarvoor je oppas nodig had).

Ik zou dat zelf ook denk ik niet fijn vinden. Cas wegbrengen en dan alleen thuis gaan zitten. Maar als ik straks weer ga werken dan heb ik weinig alternatieven. Ik zie er wel tegenop om hem weg te brengen. Maar zoals Karin al schreef wordt je op het werk toch genoeg bezig gehouden om veel aan je kind te denken. En dan is het fijn te weten dat er goed voor hem gezorgt wordt. Nou ja.. We zullen wel zien hoe het gaat lopen.
 
Hallo,

Quintijn (21 maand) gaat nu 15 maanden naar het kdv en het hoort voor hem helemaal bij zijn weekritme. Hij gaat op de maandag en op de woensdag en op vrijdag passen zijn opa en oma bij ons thuis op. Hij vindt het er erg leuk en ik voel me er nu ook goed bij. De eerste keer was ik in tranen en hij ook, maar toen ik even later belde hoorde ik hem al vrolijk kraaien. Hij heeft vaste leidsters en mist het kdv ook als hij een keer niet gaat. De andere kinderen daar missen hem ook, het is een vast ploegje. Dus Quintijn gaat nu ook gewoon als ik een vrije dag heb, en eerlijk gezegd kan ik nu ook best genieten van een dagje voor mezelf. Het komt er eigenlijk gewoon op neer dat het tijd nodig heeft.

In oktober komt ons tweede kindje en Quintijn blijft ook tijdens mijn verlof gewoon naar het kdv gaan. Hij is dan nog steeds vijf dagen in de week bij mij en ik kan de rust (en na de bevalling de tijd voor de nieuwe baby) ook wel gebruiken. Dan heb ik weer extra aandacht voor hem als hij thuis is. Iedereen blij.
 
Ik vond het bij mijn oudste dochtertje(nu ruim 2 jaar) ook erg moeilijk, heb tranen met tuiten gehuild en nu bij de tweede (nu 16 weken)vond ik het wel lastig de eerste dag( 2 weken geleden) maar toen die goed was gegaan, had ik er wel vertrouwen in.

Bij mij was het wel zo dat ik het makkelijker vond toen ze wat ouder was en echt aan het spelen ging met andere kindjes. Heb haar ook in vakanties waarin we niet weggingen gewoon naar het KDV gebracht omdat zij het daar zo naar haar zin heeft en ik de kans dan benut om eens lekker iets voor mezelf te gaan doen, of een klus in huis te doen waarbij het praktisch is dat de kinderen niet om je heen zijn.
Bekijk de voordelen ook maar eens. Je kan bijv. lekker je huis poetsen zodat je op een ander moment lekker kunt moederen, spelen etc. zonder dat het huis ook nog moet. Dat komt je kinderen ook ten goede!
Die keren komen bij mij dus zeldzaam voor (ik werk niet onregelmatig) maar als het een keer voorkomt, geniet ik dubbel en dwars en vind dat dat ook echt mag!

Maar...ik snap je gevoel wel hoor! Vind het ook altijd heerlijk als ze dan weer thuis zijn...
 
Hoi,

De eerste keer dat onze tweeling naar het KDV ging vond ik het ook verschrikkelijk.
Toen we weer thuis kwamen hoorde ik ze de hele tijd huilen, dacht ik natuurlijk, was niet zo. Ha ha ha.
Ze waren bijna 9 maand toen ze voor het eerst gingen.
Ik ben die dag samen met mijn man naar de stad geweest en hebben die dag heerlijk eens een keer niets gedaan.
Je bent met een tweeling constant aan het hollen en hebt geen tijd voor ontspanning, ze zijn helaas erg veel ziek geweest, vandaar.
Nu zijn ze net een jaar en elke woensdag en vrijdag is het feest, ze beginnen vrolijk te kletsen als we de parkeerplaats oprijden en liggen helemaal in een deuk zodra ze in de buggy zitten en ik ze naar binnen breng.
Ik weet gewoon dat ze er in goede handen zijn, zodra ze binnen zijn beginnen ze te spelen.
Toen ik ze gisteren kwam ophalen waren ze met alle kindjes lekker buiten aan het spelen.
Ik had even door het raam gekeken hoe ze het deden, Sophie had het hoogste woord.
Thomas zat heel leuk met een ander jongetje te spelen.
De kinderen leren zo met andere kindjes te spelen en ik krijg even een adempauze en kan even wat voor mijzelf doen.
Ik doe op die dagen de boekhouding van mijn webwinkel en geef het huis een flinke poetsbeurt en heb ook nog tijd voor ontspanning.

Groetjes Patricia (mama van Thomas en Sophie, 2 mei 2008)
 
Zo... Ik heb mijn vuurdoop gehad. Vanmorgen had Cas zijn 'oefenochtend'. En het is goed gegaan. Ik heb hem weggebracht en ben daarna de grote boodschappen gaan doen. Moest me nog haasten om hem weer op tijd op te halen, dus ik had geen tijd hem te gaan missen.

Ik heb hem thuis wel helemaal 'onderzocht'. ZItten kijken of hij anders, of meer gepriokkeld was dan normaal. Ik blijf toch vinden dat ik zelf het beste voor hem kan zorgen. Niet dat de leidsters daar het niet goed doen, maar ik ken hem gewoon veel beter.

Maar het is heel goed gegaan. Toen ik binnenkwam zat hij vrolijk lachend in zijn stoeltje. Hij heeft een hele fles leeggedronken. Hij was wel heel erg moe, omdat hij daar niet wilde slapen (twee hazeslaapjes op de hele ochtend). Dus nu ligt ie alweer 2 uur in zijn bedje. Is ook wel lekker rustig.
 
Morgen gaat onze dochter van 5 maanden oefenen op het kdv. Zoals heel veel andere moeders zie ik er erg tegen op om mijn kleine meid bij vreemden achter te laten. Toch ben ik er wel van overtuigd dat het goed gaat komen, maar er is toch 1 ding waar ik me zorgen om maak. Onze dochter slaapt namelijk altijd op haar buik. En bij het kdv mogen ze de kinderen niet op hun buik te slapen leggen. Zelfs als ze zelf op hun buik draaien, moeten ze de kinderen weer terug op hun rug leggen. Ik ben bang dat ze daardoor helemaal niet zal slapen en helemaal uitgeput is als ik ze weer op ga halen. Ben thuis al aan het oefenen geweest met het slapen op de rug, maar zonder resultaat...
Ben benieuwd hoe dat zal gaan....

Groetjes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan