Kiezen tussen nieuw gezin en extreem gedrag puber

[Essil]

Dat klopt inderdaad en ik vond ook dat er hulp zou moeten komen in hoe nu verder. Mijn partner wil hem hier niet meer hebben in huis, geeft aan misschien of een aantal maanden weer als hij geholpen is. Gezien het feit dat ik dit niet alleen kan bepalen en ook 2 kinderen met haar heb in het huis weet ik het even niet meer. Ik kan wel willen dat hij hier komt maar dan is het of het nieuwe gezin met 2 kinderen of hij. Ik weet echt niet wat ik hier mee moet en kan eigenlijk alleen maar de heledag verdrietin zijn hier over.

Het is ook echt een verdrietige situatie.
Hopelijk draait je vrouw nog wat bij.
Misschien een gesprek om haar jouw kant van de situatie te laten zien? Hoe zou zij zich voelen als ze tussen haar twee kinderen zou moeten kiezen, wanneer 1 zich misdraagt?
Binnen een niet-samengesteld gezin zou je zoon waarschijnlijk naar een school voor moeilijk opvoedbare kinderen gaan. Een soort kostscholen waarbij ze alleen in het weekend nog thuiskomen.
Al zou inderdaad mogelijk zijn gedrag minder extreem zijn, in een normale gezinssituatie. Zou inderdaad te maken kunnen hebben met jaloezie naar de kinderen waarvan de ouders wel samen zijn.

Hoe gedraagt je zoon zich bij zijn moeder thuis? En hoe gaat het met hem op school?

 

[f1Pqr1bM1UQb3UNW]

Ik schrik van de reactie van je vrouw. Als zij zo makkelijk jouw zoon wilt wegsturen, kan ik mij niet voorstellen dat zij iets van een band met jouw zoon heeft. Dat merkt hij natuurlijk meteen en reageert dat af op zijn halfbroertje. Om hem dan meteen maar naar zijn moeder te sturen voedt jullie afwijzing naar hem toe terwijl hij juist jou nodig heeft. Puberteit is al moeilijk genoeg en moet hij ook nog dealen met de echtscheiding, nieuwe vrouw, nieuwe kinderen. Zoek zo snel mogelijk professionele hulp maar stuur hem niet weg.

mijn vrouw geeft zelf aan dat ze voor nu eerst wil bijkomen en dat de andere kinderen het ook nodig hebben om bij te komen van het getreiter en gepest. hij is nu sinds 2 dagen bij zijn moeder en vanaf volgende week heeft hij daar 3 week vakantie. mijn dochter is blij dat hij even weg is en kan ademhalen. Ikzelf ga kapot van verdriet en maak ook verwijten naar mijn vrouw over de keuze waar ik in wordt gezet. Ik ben gister en vandaag bij hem langs geweest om te praten en kijken hoe het met hem is. Ik vind het heel lastig hoe het nu gaat en dat ze aangeeft dat ze walgt van de acties van mijn zoon en het daarom niet trekt om hem op dit moment te zien en eerst professionele hulp wil afwachten.

 

[f1Pqr1bM1UQb3UNW]

Het is ook echt een verdrietige situatie.
Hopelijk draait je vrouw nog wat bij.
Misschien een gesprek om haar jouw kant van de situatie te laten zien? Hoe zou zij zich voelen als ze tussen haar twee kinderen zou moeten kiezen, wanneer 1 zich misdraagt?
Binnen een niet-samengesteld gezin zou je zoon waarschijnlijk naar een school voor moeilijk opvoedbare kinderen gaan. Een soort kostscholen waarbij ze alleen in het weekend nog thuiskomen.
Al zou inderdaad mogelijk zijn gedrag minder extreem zijn, in een normale gezinssituatie. Zou inderdaad te maken kunnen hebben met jaloezie naar de kinderen waarvan de ouders wel samen zijn.

Hoe gedraagt je zoon zich bij zijn moeder thuis? En hoe gaat het met hem op school?

Ik moet eerlijk zijn dat bij zijn moeder het een soort alles is oké is. Hij heeft daar een tv op zijn slaapkamer een playstation5 de regels daar zijn enorm ruim alsook de bedtijd. kortgeleden bijvoorbeeld had moeder een feestje, kinderen mee, moeder blijkbaar te veel gedronken en vervelend waardoor kinderen alleen naar huis zijn gefietst. Dit soort acties gebeuren niet iedere dag maar geeft wel aan dat het nogal een ietwat doorgeslagen omgeving is. Ik denk ook dat mijn zoon het veel minder erg vind dat hij daar nu zit dan dat ik er mee zit, het is daar immers een soort van paradijs voor ze. Ik vind mijzelf misschien ook echt niet de beste keuzes maken altijd, maar ik wil niet dat ze eindigen als losgeslagen nektas dragers met een bontkraag.
Daarnaast is het lastig dat ze vaak buiten de vakanties van 14.00 tot .18.30 alleen zijn aan moeders kant ivm haar werk, ze kunnen dan een soort van doen wat ze willen natuurlijk. Ik zou zelf liever zien dat de 12 jarige dan naar de bso gaat, maar de samenwerking als ouders is echt moeizaam, omdat alles wordt gezien als aanval, gezeur en kritiek

 

[f1Pqr1bM1UQb3UNW]

Hij is daar dus eigenlijk een soort van gelijkwaardig en wordt dus een soort van als volwassenen behandeld/ gezien. Ik wil wel even opmerken dat z'n moeder wel probeert om echt zorgzaam en lief met ze om te gaan. Ze is naar mijn mening te soft heeft geen grenzen en zit meer aan de vriend/ partner kant dan een ouder.
Nog even een toevoeging over mijn huidige partner, deze geeft ook aan dat ze bang is dat de jongste 2 enorm worden beïnvloed door mijn zoon en dat dit ook een van de redenen is dat ze er voor nu geen trek in heeft. Mijn een na jongste papagaai't alles na namelijk en begint ook de gemene trekjes over te nemen. Voor mij blijft het echter ook mijn zoon en weet ik dat hij ook leuke en goede kanten heeft en vind ik dit gewoon echt heel moeilijk. Achteraf had ik inderdaad naar mijn vrouw moeten luisteren en eerder hulp moeten zoeken zoals ze al tijden aangeeft en niet moeten denken dat ik het zelf allemaal kon doen

 

[fzhgoUausp92q5NC]

Het is wel een beetje het idee dat je reageert met dingen waar TO iets aan heeft. Zijn scheiding is al lang geleden. Er is hier niet perse sprake van een nieuwe scheiding. Soms stellen mensen een ultimatum iets scherper, op het moment dat ze geschokt en kwaad zijn. Dan ze wanneer ze weer bij zinnen zijn, echt willen doorzetten.
Hopelijk voor TO is dat hier ook het geval.

Daarbij verandert jouw situatie ook met het topic waarop je reageert, dus niet alleen trek je alles naar jezelf toe, maar je neemt het ook niet zo nauw met de waarheid.

En bedankt
Mijn situatie verandert helaas alleen niet per topic, het is hoe mijn leven nu op dit moment is. Soms heb ik helaas last van herbelevingen, waardoor ik het op dat moment even niet helemaal helder heb. Mijn reacties zijn in ieder geval allemaal oprecht, eerlijk en helpend bedoeld. Tegelijkertijd las ik op de pijler onderaan dat jullie op zoek zijn naar bijzondere verhalen. Nou, die probeer ik jullie -vooralsnog anoniem- te geven (ik kan alles wel in 1 topic neerzetten, maar dan is het a) helemaal niet meer te volgen en b) loopt het topic waarschijnlijk uit de hand).
Mijn excuses als het anders over is gekomen.

 

[Essil]

En bedankt
Mijn situatie verandert helaas alleen niet per topic, het is hoe mijn leven nu op dit moment is. Soms heb ik helaas last van herbelevingen, waardoor ik het op dat moment even niet helemaal helder heb. Mijn reacties zijn in ieder geval allemaal oprecht, eerlijk en helpend bedoeld. Tegelijkertijd las ik op de pijler onderaan dat jullie op zoek zijn naar bijzondere verhalen. Nou, die probeer ik jullie -vooralsnog anoniem- te geven (ik kan alles wel in 1 topic neerzetten, maar dan is het a) helemaal niet meer te volgen en b) loopt het topic waarschijnlijk uit de hand).
Mijn excuses als het anders over is gekomen.

Die pijler gaat over op zoek naar bijzondere verhalen voor het gelijknamige tijdschrift. Geen idee of ze ook anonieme verhalen willen.