kinderen van de Vader

Hoi Ida,

Wat een mooie naam voor je topic zeg! Geweldig!
Ik ben dus wel gelovig. En ook ik merk dat het me veel doet hoe er in dit topic word geschreven. Ik respecteer jullie allemaal laat dat voorop staan.

Voor mij/ons is God als een Vader, Die voor Zijn kinderen zorgt!
Precies zoals Ida ook beschreef!
Ik denk niet dat ze specifiek doelde op jullie of niet christenen, die ik-gericht zijn.
Maar ik denk wel dat jullie het met me eens zijn dat het er in de maatschappij steeds individualistischer aan toe gaat.
 Ik kan me ook zo goed voorstellen dat (zoals veel van jullie ook) zeggen weinig van een God te merken omdat er zoveel ellende is.
Maar ik geloof dat God daar ook verdriet van heeft. Nog meer dan wij zelfs.
Wij mensen maken er zelf zo'n ontzettende rotzooi van.
En ondanks dat...houdt Hij zo onnoemelijk veel van ons.

Ik zou het jullie allemaal wel willen geven, omdat het je leven verrijkt!
Maar ja, dat kan ik niet!

Ik hoop en bid elke dag of mijn kind Hem mag leren kennen zoals ik God ken!
En Ida, ik heb dezelfde angst als jij. Toch mogen we vertrouwen dat God onze kinderen in Zijn handen houdt!
Dat geeft wel rust!
 
Wauw, wat fijn dat jullie allemaal gereageerd hebben en in alle eerlijkheid hebben opgeschreven hoe er over dit onderwerp gedacht worden. Ik wil even iets rechtzetten wat  één   moeder al opmerkte: inderdaad heb ik de indruk gegeven dat niet-gelovige mensen ik-gericht zouden zijn en dat is natuurlijk verkeerd door mij opgeschreven. Niet-gelovigen kunnen net zo goed heel sociaal zijn en gelovigen kunnen (helaas) zeer ik-gericht zijn. Ook christenen maken er (vaak helaas) een zooitje van wat terecht werd opgemerkt over die ellende en oorlogen. Maar ook denk ik dat we dus allemaal een eigen wil hebben gekregen en dus als mensen doen we dan wel ons best maar dat lukt dus niet altijd.
Ik hou ook niet zo van hokjs en vakjes. Ik geloof ook niet in de kerk (al gaan we wel naar een kerk) maar in God. Ik vind het ook erg dat er veel hypocriete christenen zijn, en ik denk dat God daar ook verdriet om heeft. Ieder heeft een eigen verantwoordelijkheid en zo probeer ik zelf te leven met respect naar anderen en een eerlijke houding naar anderen.
Ook  ik heb  ervaren dat als er iets naars gebeurd (bijv. het overlijden van een kindje) ik vol vragen en ook boosheid zit naar God toe. Ik begrijp daar helemaal niks van. Ik vind het een troost dat het kindje op een fijne plek is (de Hemel) maar natuurlijk hebben we de kleine liever hier. Wel merk ik dat God je dan niet aan je lot over laat maar een echte Trooster is. Maar de pijn en het verdriet is er dan nog wel dus ik vind het ook moeilijk. En dat geldt voor alle ellende in de wereld.
Ook christenen zoals ik hebben dus niet alle antwoorden (eigenlijk heb ik juist heel veel vragen) maar die vragen staan dus niet in de weg om te geloven.
Pffff wat een verhaal. Tof dat je nog aan het lezen bent en mijn verhaal wilde weten. Bedankt voor je interesse.

Ida
 
Ik geloof op mijn eigen manier d.w.z dat ik niet wekelijks naar de kerk ga maar wel in mezelf bid. Sinds mijn vader overleden is kom ik wel meer in de kerk.
Niet altijd voor een mis maar ga ook regelmatig een kaarsje aansteken.
Als ik naar de kerk ga heb ik ook het gevoel dat ik heel dicht bij mijn vader ben,of dat ik bij hem op bezoek ga of zo.
Wij hebben Teun ook laten dopen en ik vond het een hele speciale dag!
Ik heb wel gemerkt dat als er iets gebeurd (toen mijn vader ziek werd bv) dat ik vaker bid en vaker een kaarsje op ga steken. Toch een soort steun denk ik.
Wel hebben we een nieuwe pastoor,een jonge vent nog die dus ook gewoon een biertje gaat drinken in de kroeg bij ons in het dorp.
Ik merk wel dat daardoor er ook meer jongeren naar de kerk komen.

Groetjes Mikkie.
 
Hallo,

Allereerst wil ik graag zeggen dat ik het heel goed vind hoe dit onderwerp hier besproken wordt. Het is natuurlijk een beladen onderwerp, maar ik vind dat iedereen elkaar goed in zijn waarde laat.

Verder wil ik hier ook graag op reageren. Zelf ben ik niet gelovig opgevoed, maar ik ben er van overtuigd dat er iets is tussen hemel en aarde. Wat weet ik niet. Ik denk niet in een persoon , maar ik weet ook niet precies wat ik wel denk. Als ik ergens mee zit of juist heel blij ben met iets dan spreek ik in gedachten wel met "iemand". Denk dat je dit bidden zou kunnen noemen. Voor mij is het een beetje hetzelfde als wat ik hier doe of in mijn dagboek schrijf: het orderen van mijn gedachten, het uitspreken van zorgen of problemen die ik niet met een ander durf of wil bespreken.

Wat ik zelf alleen echt niet begrijp is het volgende: soms hoor je dat mensen hun kind niet willen laten opereren of een bloedtransfusie willen geven omdat dat instrijd is met hun geloof. Ik weet niet of dit inmiddels achterhaald is, of dat dat alleen in extreme gevallen zo is, maar ik vraag me echt af hoe je je kind moedwillig kunt laten sterven, terwijl er nog een mogelijkheid is om je kind te redden. Je hoort dan dat mensen zeggen: God / allah heeft gewild dat mijn kindje ziek werd/ ongeluk kreeg. En als het zijn tijd is, moet hij gaan.
Maar zou het dan niet zo zijn dat God / Allah ons zo slim gemaakt heeft dat we een oplossing konden bedenken, zoals bijvoorbeeld een bloedtransfusie of een operatie. Heeft God dan ook niet gewild dat we juist de mensen wel beter kunnen maken

Mooie, maar lastige discussie.

Carina
 
Echt gaaf hoe er op dit topic wordt gereageerd zeg!
Super!

Carina, ik snap je vraag heel goed. Ook ik sta soms met grote vraagtekens als ik zulke dingen hoor! Ook met inenten bijv.
Ik geloof juist dat God ons deze dingen geeft...dat we daar juist dankbaar voor moeten zijn. Helaas zijn er inderdaad nog gelovigen die heel extreem deze dingen vasthouden...  
Dat is ontzettend jammer...

Ik ben me er ook wel van bewust dat we als christenen te snel en te hard oordelen.
Zoals Sil ook opmerkte...er is van naastenliefde dan maar weinig meer over.
God heeft ons bepaalde regels gegeven en dingen als homoseksualiteit vind Hij niet goed. Toch mogen wij daarom niet hard zijn en deze mensen veroordelen.
Hijzelf deed dat ook niet...Hij was/is juist vol Liefde...

Ik vind het altijd heel moeilijk om deze dingen goed uit te leggen...
Ik ben er mee opgegroeid en dan zijn sommige dingen zo vanzelfsprekend geworden...
Ik heb wel hetzelfde als Ida. Ik geloof niet in een kerk maar ik geloof in God en in Zijn Zoon Jezus.

Wel gaaf om het er over te hebben.
 
Daar ben ik het zeker mee eens, het "loopt" goed zeg!!
met recht; vrede op het forum

Groetjes Debby mv B'Elanna
 
En B'Elanna, ik vind dat je helemaal gelijk hebt met betrekking tot alle pracht en praal in kerken.
God vraagt dit ook niet van ons. Hij wil ons hart, ons leven...
Hij is niet blij met een prachtige kerk.
We zouden net zo goed bij iemand thuis kunnen komen en diensten houden.

Als ik jullie verhalen lees word ik me er echt van bewust hoe een rotzooi wij christenen er van hebben gemaakt. Ik kan jullie standpunten zo goed begrijpen en volgen...
Ik weet ook dat God het nooit zo heeft bedoeld...Hij is heel anders...
 
Hoi Issie,

Pjeww, gelukkig ben ik dan niet de enige die dat niet begrijpt.
En wat betreft die kerken, ik heb dus op school ook de bijbel gelezen... en ik kom daar dan dus ook mee vanwege (ik weet echt niet in welk deel) het stukje dat er van goud een beeld wordt gesmeden enz.. en wordt aanbeden.
En het ook wordt verworpen door God/Jezus.
Ik ben dus niet gelovig, maar zeker niet "ongeletterd" om het maar zo te zeggen.

Ik ben ook niet "gelove-loos" opgevoed, mijn moeder heeft dan wel haar godsdienst vaarwel gezegd, maar heeft ons wel op een christelijke school gedaan.
Expres... (en ik kan haar geen ongelijk geven, ga ik ook doen) puur op het feit, dat ook al geloof je niet, je wel verder moet kijken dan je neus lang is.
En als je er (later) voor kiest om het wel/niet te doen, dat je ook motivatie/ervaring hebt.

Ook vind ik het zeker belangrijk te weten waarom er kerst/pinksteren/pasen gevierd word.Menig mens die niet weet waarom en hoezo het gevierd word.

Groetjes Debby mv B'Elanna

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan