kinderen van de Vader

Hallo, Ik wil ook wel even reageren op dit topic.. Ik ben katholiek opgevoed, maar niet praktiserend, ik ben wel gedoopt heb de communie gedaan etc, maar kom verder niet vaak in de kerk... Voor mij hoeft dat ook niet. Voor mij is het geloof een "strohalm", dat klinkt misschien een beetje raar, maar dat is wel wat het voor mij is. Er zijn zoveel dingen in deze wereld waar we geen grip op hebben, ziekte in de familie of bij vrienden, oorlog, leed, noem maar op.. Het is fijn dat je je op zo'n momenten kunt richten tot iets of iemand en kunt vragen "Waarom??" en eventueel kunt vragen om hulp...  Ook al krijg je geen concreet antwoord, het geeft een soort van troost en verkleint een beetje het gevoel van machteloosheid. Voor mij speelt het geloof dus op moeilijke momenten, en niet zozeer op momenten dat het allemaal goed en voorspoedig gaat... Misschien een beetje egoïstisch, maar goed, iedereen zijn eigen invulling... Ik denk dat voor velen, bewust of onbewust,  het geloof een strohalm-functie heeft om nog enigszins het gevoel van  grip op  ons jachtige,  gehaaste en soms "oneerlijke"  bestaan te hebben...

groetjes franka  
 
Ook ik ben gelovig, hoewel ik er de laatste tijd wel steeds meer aan twijfel. Ik ben katholiek gedoopt, en tot 1,5 jaar geleden ging ik nog met enige regelmaat naar de kerk. Niet omdat dat hoort, maar gewoon omdat ik me daar prettig voelde bij de rituelen van de dienst, en de ouderwetse latijnse gezangen. Net als een voorganger van me schreef bin ik ook iemand die de kerk niet noodzakelijk vind in mijn geloof. Ik bid thuis als ik in bed lig, maar niet voor het eten ed.

Mijn man is niet gelovig, maar vind het prima dat ik geloof. We zijn dan ook wel voor de kerk getrouwd, met al het gedoe dat eraan vooraf ging (toestemming vragen aan de bisschop en meer van dat soort regels).

Twee jaar nadat we getrouwd waren werd ik zwanger. We waren erg blij, tot onze dochter dood geboren werd!!! 41 weken niets aan de hand, heerlijk kind van binnen. Ik zou stoppen met werken om volledig voor ons kind te gaan zorgen, en dan zoiets. Ja, dan weet je dus echt niet meer wat je moet. In die tijd heb ik best wel gebeden. Besefte ook wel dat het domme pech was en ik niet naar een 'waarom' van het overlijden moest vragen omdat er toch geen antwoord op zou komen. En inderdaad. De onderzoeken hebben niets uitgewezen. Ze is dus 'voorn iets' gestorven.

Hoe moet ik dit nu rijmen met mijn geloof??? Ik weet het niet. Wat ik weet is dat ik rust voel als ik bid, en toch kan ik nu bij mijn zoon (die een jaar en twee weken later is geboren) niet genoeg redenen vinden om hem te laten dopen. Ook kan ik het niet meer uitleggen naar mijn man toe. Hij heeft er moeite mee. Waarom, als er een God is, laat hij dit dan gebeuren. En niet dat ik het anderen wel gun, maar waarom krijgen drugsmoeders wel kinderen en mocht mijn dochter niet blijven leven! Ik vind het zo oneerlijk.

Zodoende is Simon dus nog niet gedoopt en weet ik dus ook niet of dat wel gaat gebeuren. Wel wil ik als hij ouder is verhalen uit de bijbel lezen, en hij gaat zo ie zo naar een katholieke basisschool (dichtste bij).

Als iemand me hierbij kan helpen, het omgaan met..., dan graag, maar voorlopig blijft het geloof nog iets van mezelf en hoop ik dat ik over een paar jaar of zo, als Simon met vragen komt, ik daar zinnig op kan antwoorden. Want waarom gelooft papa niet, en mama wel enz, dat zijn ook lastige vragen. En: waarom is Sonja dood?, dat zal ik hem ook nooit kunnen verklaren. Wie helpt me.

Groeten Liesje


 
Hallo nijtig liesje,

Wat een verhaal zeg! Tsjonge, de rillingen lopen langs mijn rug!
En...ik zou je heel graag willen helpen, maar ik zou niet weten hoe???
Echt, bij dingen als deze sta ik ook met een groot vraagteken naar God toe.
Waarom???
Ik weet het echt niet!
Er zijn altijd dingen die gebeuren waar we niks van snappen.
En ondanks mijn christenzijn loop ik ook barstensvol met vragen rond.

Toch weet ik dat God ook in dit soort situaties een Vader is,
het is zo fijn om te lezen dat je toch rust ervaart als je bid.

Juist in dit soort situaties wil Hij er zijn om ons te helpen, te troosten, enz...

Meid, ik zou een pasklaar antwoord voor je willen hebben...
ik heb het niet.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen!
Issie
 
Hey memmies!!

Hier een niet gelovige! Nog nooit naar een kerk geweest zelfs! Mijn ouders hebben er ook nix mee! Wel goed dat dit een x besproken word! Ik vind dat iedereen het lkkr zelf moet weten maar wel iedereen in de waarde laten!!!

x memke
 
inderdaad een mooie titel.
op de vraag of ik geloof in god: nee maar ik geloof wel dat er iets is.
ik ben katholiek opgevoed gedoopt communie vormsel. moest vaak mee naar de kerk toe. En dan echt MOEST. ik kom er nu niet meer.
ik wil iedereen in zijn eigen waarde laten, en vind het goed dat iedereen zijn eigen geloof heeft.
Maar ik vraag me ook wel eens af waarom als er een god is er dingen gebeuren. en dan met name bij ons zelf.
als voorbeeld: we zijn 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden dit is uiteindelijk gelukt met icsi, maar waarom kon het niet normaal?
waarom overlijd de vader van mijn man 2 weken voor ik zwanger ben? waarom mag hij er niet van genieten hij wou al zolang opa worden?

Ik weet dit zijn vragen waar je nooit antwoord op krijgt, maar ik vind het wel moeilijk. Voor mij is het echt een vraag van als god bestaat waarom gebeurd dit dan allemaal?
Tuurlijk ik weet ook dat het bij het leven hoort, en we zijn dol gelukkig met onze kleine WONDER. want dat zal ze altijd voor ons blijven.

Ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot, want dat is niet de bedoeling.
Je moet iedereen in zijn waarde laten, en dat zal ik altijd blijven vinden.

groeten danielle
 
even een tekstje wat wij op het geboortekaartje hadden:

een nieuw leven
een nieuw wonder
voor de een heel gewoon,
voor ons zo bijzonder

tekst heb ik zelf gemaakt
dus ergens geloof ik echt dat er wat is

groetjes danielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan