<p>Dag dames,</p><p>In het andere forum ("de dames die al wat langer wachten") heb ik gemerkt dat er nog meer vrouwen zijn met een kinderwens en die ook kostwinnaar zijn.</p><p>Dit is voor mij best een issue en ik vraag me af....hoe doen jullie dat?!?! Of hoe ben je van plan om dit te gaan doen?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Kinderwens en kostwinnaar zijn...
- Onderwerp starter Daantjevijfendertig
- Startdatum
Hi Daantjevijfendertig,
Wij zijn het volgende van plan:
Vriendlief werkt onregelmatige tijden, dus willen we regelen dat hij 1 vaste dag per week vrij is, waarbij hij op de kleine past, ik zal op deze dag werken.
Daarnaast wil ik nog 2 dagen werken, waarbij de kleine naar de creche zal gaan, ik geloof ook dat dit goed is voor de sociale ontwikkelingen. Ik zal dus 24 uur gaan werken en hiermee verwachten wij rond te komen (uitgerekend dmv een excel sheet).
Ergens twijfel ik wel om nog ergens een middag extra te werken en dat één van de opa's of oma's oppast, dan hebben we het gewoon net iets ruimer maar dat kijk ik nog even aan, eerst nog zwanger worden :')
Waar zit je zelf aan te denken?
Wij zijn het volgende van plan:
Vriendlief werkt onregelmatige tijden, dus willen we regelen dat hij 1 vaste dag per week vrij is, waarbij hij op de kleine past, ik zal op deze dag werken.
Daarnaast wil ik nog 2 dagen werken, waarbij de kleine naar de creche zal gaan, ik geloof ook dat dit goed is voor de sociale ontwikkelingen. Ik zal dus 24 uur gaan werken en hiermee verwachten wij rond te komen (uitgerekend dmv een excel sheet).
Ergens twijfel ik wel om nog ergens een middag extra te werken en dat één van de opa's of oma's oppast, dan hebben we het gewoon net iets ruimer maar dat kijk ik nog even aan, eerst nog zwanger worden :')
Waar zit je zelf aan te denken?
Zo, topic gestart! Ik wilde deze vragen niet stellen in de andere groep, omdat het anders helemaal zo'n breed gespreksonderwerp wordt en voor anderen misschien niet meer bij te lezen is.... maar ik ben heel benieuwd naar jullie sitauatie en mogelijke tips.
Toen ik een relatie kreeg met mijn man was hij al chronisch ziek (wat zich met name uit in heel veel pijn en altijd moe zijn) Hij werktte toen nog parttime, maar dat ging toen al met moeite. Zo'n 3 jaar geleden ging het steeds slechter en belandde hij uiteindelijk in de ziektewet. Na diverse onderzoeken door het UWV, was hun conclusie: hij zou nog steeds parttime kunnen werken. En zodoende, lang verhaal kort, is de ziektewet stopgezet en ben ik alweer 2 jaar de kostwinnaar van ons samen.
En ik kan je zeggen, dat voelt zooooo anders dan wanneer je single bent en je eigen hachje moet redden. Het voelt vaak alsof ik 2x zo hard moet werken. Enerzijds omdat je alle lasten voor 2 personen moet opbrengen, anderzijds omdat ik dus ook deels mantelzorger ben. Het voelt oneerlijk dat hij geen uitkering krijgt.
Dit heeft een steds grotere impact op mij merk ik.... Mede om deze reden zit ik nu dus zelf ziek thuis. Het voelt alsof mijn batterij leeg is.
Tja.... en dan heb je een kinderwens.... en gaat je leeftijd een rol spelen...
Hoe ervaren jullie de verantwoordelijkheid voor het kostwinnaarschap? Hoe houd je het zelf vol? Hoe zorg je goed voor jezelf als je simpelweg toch moet werken om je lasten te kunnen betalen?
Hoe kijk je dan uit naar een kindje? Zien jullie dit als extra belasting? Zelf kan ik er best wel "tegenop" zien, maar anderzijds denk ik, het zou ook zo mooi kunnen zijn! Iets positiefs midden in dit alles...
Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen
Toen ik een relatie kreeg met mijn man was hij al chronisch ziek (wat zich met name uit in heel veel pijn en altijd moe zijn) Hij werktte toen nog parttime, maar dat ging toen al met moeite. Zo'n 3 jaar geleden ging het steeds slechter en belandde hij uiteindelijk in de ziektewet. Na diverse onderzoeken door het UWV, was hun conclusie: hij zou nog steeds parttime kunnen werken. En zodoende, lang verhaal kort, is de ziektewet stopgezet en ben ik alweer 2 jaar de kostwinnaar van ons samen.
En ik kan je zeggen, dat voelt zooooo anders dan wanneer je single bent en je eigen hachje moet redden. Het voelt vaak alsof ik 2x zo hard moet werken. Enerzijds omdat je alle lasten voor 2 personen moet opbrengen, anderzijds omdat ik dus ook deels mantelzorger ben. Het voelt oneerlijk dat hij geen uitkering krijgt.
Dit heeft een steds grotere impact op mij merk ik.... Mede om deze reden zit ik nu dus zelf ziek thuis. Het voelt alsof mijn batterij leeg is.
Tja.... en dan heb je een kinderwens.... en gaat je leeftijd een rol spelen...
Hoe ervaren jullie de verantwoordelijkheid voor het kostwinnaarschap? Hoe houd je het zelf vol? Hoe zorg je goed voor jezelf als je simpelweg toch moet werken om je lasten te kunnen betalen?
Hoe kijk je dan uit naar een kindje? Zien jullie dit als extra belasting? Zelf kan ik er best wel "tegenop" zien, maar anderzijds denk ik, het zou ook zo mooi kunnen zijn! Iets positiefs midden in dit alles...
Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen
Hoi Daantjevijfendertig,
Bedoel je het medische traject of als de kleine er eenmaal is?
Het traject ben ik zelf heel open in en wordt daar ook goed in ondersteund. Ik kan makkelijk vanuit huis werken als dat nodig is, dus dat scheelt een hoop.
Voor als de kleine er is. Zie ik het voor nu heel nuchter in. Ik werk nu 40 uur zal dat iets terug brengen naar 36(4×9), maar zou wel gewoon full time willen blijven werken. Hebben het geld ook gewoon nodig, dus zie het eigenlijk ook een beetje als een must. Daarnaast heb ik mezelf de afgelopen jaren rot gewerkt halen van mn master naast werk etc. Dus vindt het ook zonde om daar weer op te moeten inleveren. Mocht hij toch ineens een andere baan krijgen waarbij hij ook weer goed gaar verdienen denk ik er misschien nog wel een keer overna. In de huidige situatie werkt mijn man onregelmatig dus wordt wel een uitdaging qua opvang. Ik heb wel een beetje de instelling van we wachten het af en zien wel hoe alles op zijn plek val. Ik had laatst ook iemad die er erg nuchter in stond, maar to kwam de kleine ineens veelste vroeg. Dus hoppa alle plannen de deur uit.
Ik moet wel zeggen dat ik voor de overheid werk en dus goede arbeidsvoorwaarden heb als het gaat om zwangerschaps/ouderschapsverlof etc.
Bedoel je het medische traject of als de kleine er eenmaal is?
Het traject ben ik zelf heel open in en wordt daar ook goed in ondersteund. Ik kan makkelijk vanuit huis werken als dat nodig is, dus dat scheelt een hoop.
Voor als de kleine er is. Zie ik het voor nu heel nuchter in. Ik werk nu 40 uur zal dat iets terug brengen naar 36(4×9), maar zou wel gewoon full time willen blijven werken. Hebben het geld ook gewoon nodig, dus zie het eigenlijk ook een beetje als een must. Daarnaast heb ik mezelf de afgelopen jaren rot gewerkt halen van mn master naast werk etc. Dus vindt het ook zonde om daar weer op te moeten inleveren. Mocht hij toch ineens een andere baan krijgen waarbij hij ook weer goed gaar verdienen denk ik er misschien nog wel een keer overna. In de huidige situatie werkt mijn man onregelmatig dus wordt wel een uitdaging qua opvang. Ik heb wel een beetje de instelling van we wachten het af en zien wel hoe alles op zijn plek val. Ik had laatst ook iemad die er erg nuchter in stond, maar to kwam de kleine ineens veelste vroeg. Dus hoppa alle plannen de deur uit.
Ik moet wel zeggen dat ik voor de overheid werk en dus goede arbeidsvoorwaarden heb als het gaat om zwangerschaps/ouderschapsverlof etc.
Wauw daantjevijfendertig jouw situatie is wel even iets complexer. Lijkt me heel erg lastig. UWV is ook echt een slechte organisatie wij ook altijd problemen mee gehad. Maar dat is weer een heel ander onderwerp.
Ik snap heel goed dat jou batterij nu leeg is en zoveel stress is ook niet fijn in dit hele traject met zwanger worden. Het is nu vooral ook even goed voor jezelf zorgen. Kijken naar hoe je werken, zorgen en jezelf in balans kan krijgen.
Wat ik zelf nu meer probeer te doen is echt momenten voor mezelf inplannen. Even wat leuks doen met vriendinnen, lekker laten masseren, gewoon dingen waar ik extra energie van krijg. Voelt het als een moet ding en heb ik er geen zin in zeg ik ook nee dus dat is wel ook belangrijk om te doen. Het is echt een balans zoeken naar waar jij je goed bij voelt.
En ik weet niet hoe het precies met je man is maar je zou ook nog kunnen kijken naar thuiswerk enquetes invullen online, misschien dingen verpakken zijn veel opties in het zal niet veel zijn maar het is misschien iets wat nog een kleine bijdrage kan opbrengen plus er zitten geen verplichtingen aanvast dat het moet gebeuren en je kan het doen wanneer het uitkomt.
Ik snap heel goed dat jou batterij nu leeg is en zoveel stress is ook niet fijn in dit hele traject met zwanger worden. Het is nu vooral ook even goed voor jezelf zorgen. Kijken naar hoe je werken, zorgen en jezelf in balans kan krijgen.
Wat ik zelf nu meer probeer te doen is echt momenten voor mezelf inplannen. Even wat leuks doen met vriendinnen, lekker laten masseren, gewoon dingen waar ik extra energie van krijg. Voelt het als een moet ding en heb ik er geen zin in zeg ik ook nee dus dat is wel ook belangrijk om te doen. Het is echt een balans zoeken naar waar jij je goed bij voelt.
En ik weet niet hoe het precies met je man is maar je zou ook nog kunnen kijken naar thuiswerk enquetes invullen online, misschien dingen verpakken zijn veel opties in het zal niet veel zijn maar het is misschien iets wat nog een kleine bijdrage kan opbrengen plus er zitten geen verplichtingen aanvast dat het moet gebeuren en je kan het doen wanneer het uitkomt.
Ik kan niet meepraten met als het langer duurt (ik hoop oprecht dat jullie snel zwanger mogen raken!) maar ik ben ook kostwinnaar en we hebben nu een zoontje van 6 maanden. Mijn vriend is topsporter en is daarnaast sportcoach. Hij werkt dus ook niet standaard uren (voornamelijk of tot laat in de avond of hij vertrekt om haf 6 's ochtends van huis) en moet dan ook nog 2-3 uur per dag trainen.
Ik maakte me best wel eens zorgen hoe we het in hemelsnaam allemaal gingen plooien als ons kindje er eenmaal was. Met een topsporter bestaan komt naast redelijk veel afweizgheid namelijk ook héél veel was en héél veel eten maken. Dat komt op mij neer net als het merendeel van het huishouden + (voorheen) een fulltime baan.
Na mijn verlof ben ik 4 dagen in de week gaan werken. Ik heb salaris ingeleverd maar wil zelf ook gewoon 1 dag extra bij ons zoontje zijn. Het nadeel van de rare werktijden van vriendlief is ook weer een voordeel: hij kan de ochtenden doen de helft van de week en hij is op dinsdag vrij (daarentegen werkt hij op zaterdag). De avonden dat ik alleen ben en de ochtend dat ik het alleen moet doen is het rennen en vliegen tot het moment dat onze zoon gaat slapen. Nu is dat 19:00 uur dus heb ik gelukkig genoeg tijd het e.e.a. te regelen en doen in de avond.
Bij ons is het goed losgelopen maar het was zeker in het begin keihard werken. Gelukkig heb ik lieve ouders die bij kunnen springen, wat zeker in het begin zo fijn is! Ook probeer ik zoveel mogelijk te plannen, ik maak bijvoorbeeld op zondag al het eten voor de hele week. Onze vriezer staat altijd vol met maaltijden om het mezelf makkelijker te maken. Gedurende de week heb je gewoon weinig tijd.
Een tip is: kijk goed naar de vergoedingen die je kunt krijgen vanuit de overheid. Staat een dag extra werken in verhouding tot de kosten die je moet betalen voor opvang? Kijk of je (schoon)ouders wellicht een dag op zich willen nemen. Vergeet niet te kijken naar kindgebonden budget. Verder zit je op een gegeven moment zo in een flow dat het een nieuwe standaard wordt.
Het is bij ons geen vetpot doordat ik een dag minder ben gaan werken maar het allerbelangrijkste is ons kind en dat hij niets tekort komt. Als dat betekent dat ik maandenlang niets leuks voor mezelf kan kopen, so be it. Ik denk altijd maar, onze tijd komt nog wel ;-)
Ik maakte me best wel eens zorgen hoe we het in hemelsnaam allemaal gingen plooien als ons kindje er eenmaal was. Met een topsporter bestaan komt naast redelijk veel afweizgheid namelijk ook héél veel was en héél veel eten maken. Dat komt op mij neer net als het merendeel van het huishouden + (voorheen) een fulltime baan.
Na mijn verlof ben ik 4 dagen in de week gaan werken. Ik heb salaris ingeleverd maar wil zelf ook gewoon 1 dag extra bij ons zoontje zijn. Het nadeel van de rare werktijden van vriendlief is ook weer een voordeel: hij kan de ochtenden doen de helft van de week en hij is op dinsdag vrij (daarentegen werkt hij op zaterdag). De avonden dat ik alleen ben en de ochtend dat ik het alleen moet doen is het rennen en vliegen tot het moment dat onze zoon gaat slapen. Nu is dat 19:00 uur dus heb ik gelukkig genoeg tijd het e.e.a. te regelen en doen in de avond.
Bij ons is het goed losgelopen maar het was zeker in het begin keihard werken. Gelukkig heb ik lieve ouders die bij kunnen springen, wat zeker in het begin zo fijn is! Ook probeer ik zoveel mogelijk te plannen, ik maak bijvoorbeeld op zondag al het eten voor de hele week. Onze vriezer staat altijd vol met maaltijden om het mezelf makkelijker te maken. Gedurende de week heb je gewoon weinig tijd.
Een tip is: kijk goed naar de vergoedingen die je kunt krijgen vanuit de overheid. Staat een dag extra werken in verhouding tot de kosten die je moet betalen voor opvang? Kijk of je (schoon)ouders wellicht een dag op zich willen nemen. Vergeet niet te kijken naar kindgebonden budget. Verder zit je op een gegeven moment zo in een flow dat het een nieuwe standaard wordt.
Het is bij ons geen vetpot doordat ik een dag minder ben gaan werken maar het allerbelangrijkste is ons kind en dat hij niets tekort komt. Als dat betekent dat ik maandenlang niets leuks voor mezelf kan kopen, so be it. Ik denk altijd maar, onze tijd komt nog wel ;-)
Hi Daantjevijfendertig,
Ik ben mijn partner tegengekomen toen ik 20 jaar was. Op dat moment studeerde ik nog. Ik ben na mijn opleiding (half 2018) direct aan het werk gegaan en bij hem ingetrokken. Samenwonen kon dus ook niet eerder, omdat ik toen nog geen inkomen had (alleen een stagevergoeding).
Mijn vriend is volledig rolstoelafhankelijk en krijgt door zijn handicap een Wajong-uitkering. Ik ben dus ook voor een deel zijn mantelzorger. Mijn vriend heeft sinds kort een baan(tje) voor één middag per week. Hiervoor ontvangt hij een beetje loon.
Ik werk nu fulltime, maar dit wordt minder zodra er een kleine komt. Op basis van onze vaste lasten 'moet' ik minimaal 3.5 dag blijven werken om rond te komen. Dit zal ik dan ook gaan doen.
Mijn leeftijd (24) speelt nog geen rol in onze kinderwens, maar de 'belastbaarheid' van mijn vriend wel. Zijn lichaam wordt (vanzelfsprekend) ouder en dit maakt het leven in zijn rolstoel fysiek steeds een stukje pittiger. Ik hoop, mede daarom, ook dat het zo snel mogelijk lukt. De babyfase zal voor hem het zwaarste zijn.
Al met al is het zeker niet altijd even makkelijk. Ik ben die verantwoordelijkheden (inkomen, huishouden, mantelzorg e.d.) ook wel eens zat. Desondanks zou ik mijn leven met niemand anders willen delen en zijn er ook veel positieve dingen. Mijn vriend wordt ooit een geweldige huispapa en we komen er wel uit met elkaar.
Ik ben mijn partner tegengekomen toen ik 20 jaar was. Op dat moment studeerde ik nog. Ik ben na mijn opleiding (half 2018) direct aan het werk gegaan en bij hem ingetrokken. Samenwonen kon dus ook niet eerder, omdat ik toen nog geen inkomen had (alleen een stagevergoeding).
Mijn vriend is volledig rolstoelafhankelijk en krijgt door zijn handicap een Wajong-uitkering. Ik ben dus ook voor een deel zijn mantelzorger. Mijn vriend heeft sinds kort een baan(tje) voor één middag per week. Hiervoor ontvangt hij een beetje loon.
Ik werk nu fulltime, maar dit wordt minder zodra er een kleine komt. Op basis van onze vaste lasten 'moet' ik minimaal 3.5 dag blijven werken om rond te komen. Dit zal ik dan ook gaan doen.
Mijn leeftijd (24) speelt nog geen rol in onze kinderwens, maar de 'belastbaarheid' van mijn vriend wel. Zijn lichaam wordt (vanzelfsprekend) ouder en dit maakt het leven in zijn rolstoel fysiek steeds een stukje pittiger. Ik hoop, mede daarom, ook dat het zo snel mogelijk lukt. De babyfase zal voor hem het zwaarste zijn.
Al met al is het zeker niet altijd even makkelijk. Ik ben die verantwoordelijkheden (inkomen, huishouden, mantelzorg e.d.) ook wel eens zat. Desondanks zou ik mijn leven met niemand anders willen delen en zijn er ook veel positieve dingen. Mijn vriend wordt ooit een geweldige huispapa en we komen er wel uit met elkaar.
Ja, ik vind dit ook best spannend. Heb ruim zelf zes jaar gestudeerd en zit nog in een promotie traject. Pasgeleden een huis gekocht, de hypotheek is berekend op basis van mijn salaris. M'n vriend heeft door omstandigheden niet gestudeerd, werkt wel een aantal dagen per week, maar qua salaris is dat geen vetpot.
Ik hoop straks toch 4 dagen te kunnen werken ipv 5 dagen. M'n vriend dan ook 4 dagen. Als hij 2 vaste vrije dagen kan krijgen doordeweeks en ik ook 1, dan hoeft de kleine maar 2 dagen per week naar de crèche.
Maar hoe het financieel uiteindelijk echt gaat uitpakken moeten we maar afwachten, ik blijf fulltime werken tot na de geboorte van de baby, als dan blijkt dat we het financieel aankunnen zou ik een dag minder willen.
Ik hoop straks toch 4 dagen te kunnen werken ipv 5 dagen. M'n vriend dan ook 4 dagen. Als hij 2 vaste vrije dagen kan krijgen doordeweeks en ik ook 1, dan hoeft de kleine maar 2 dagen per week naar de crèche.
Maar hoe het financieel uiteindelijk echt gaat uitpakken moeten we maar afwachten, ik blijf fulltime werken tot na de geboorte van de baby, als dan blijkt dat we het financieel aankunnen zou ik een dag minder willen.