Kinderwens en kostwinnaar zijn...

Ik ben al heel lang samen met mijn partner. De eerste jaren had hij een goede baan, maar toen kwam hij in de crisistijd op straat te staan. Zonder papieren. Toen de crisis voorbij was, was hij al weer 40 en kreeg hij wat losse contracten. Inmiddels zit hij al weer bijna 2 jaar thuis. Een uitkering krijgt hij niet meer en omdat we nu samenwonen wordt er verwacht dat ik dan wel alles betaal. Hij krijgt ook geen alimentatie van zijn ex (Die wil nog geeneens een symbolisch bedrag per maand missen. We gaan de strijd overigens niet aan, want t is de stress niet waard).
Je raakt er aan gewend dat je minder te besteden hebt. Ik heb een goede baan, werk 36 uur. Als hij op niveau zou verdienen zouden we gecombineerd echt een topinkomen hebben!
Wat mij bijv frustreert is dat we nu geen recht hebben op kinderopvangtoeslag als we een kleintje krijgen. Omdat mijn partner niet werkt. Maar dan denk ik: hij moet toch zorgen dat hij aan het werk kan? Wanneer moet hij dan later solliciteren? Mijn schoonouders zijn oud, mijn ouders wonen te ver weg dus die kunnen niets betekenen. Hij zal een geweldige vader zijn, maar ik denk ook dat t voor een kindje goed kan zijn om interactie met andere kindjes te hebben.
Ik werk nu fulltime in 4 dagen. Dat blijf ik doen. Ouderschapsverlof kan ik niet opnemen want dan verlies ik teveel inkomen. Dat ik de luxe niet heb om minder te kunnen werken, vind ik echt heel erg. Ik zou graag langer bevallingsverlof willen hebben middels het ouderschapsverlof, maar dat gaat dus niet.
 
Hoi Meiden, bedankt voor jullie reacties!
Knap hoe de meeste van jullie toch veel uur werken.
Mariekesep, goeie tip van dat plannen... dat heb ik het afgelopen jaar ook steeds meer gedaan: vooruit koken. En ik kan me voorstellen wanneer dat 'moet' dat je dat soort dingen steeds meer gaat doen. 
Zwaantje, zou jou man de zorg van een kindje overdag alleen wel aankunnen? Ik kan me voorstellen dat dat in een rolstoel ook niet makkelijk is? Met het kindje naar bed brengen, verschonen etc. Maken mensen in je omgeving daar wel eens opmerkingen over? (als in: moeten jullie dan wel kinderen willen etc. Bij mij namelijk wel...)
Zwindo, ja het UWV is inderdaad heftig!  
Gebruiker, geeft niet hoor praat rustig mee. 
Lapjesendraadjes, wat balen van zijn werk! Solliciteert hij nog steeds? En kan hij thuis veel doen qua koken, boodschappen etc.?  Want jij bent in die zin geen mantelzorger toch? Of dat ben ik vergeten.... 
En die kinderopvangtoeslag, komt dat omdat jij teveel verdient? Of omdat hij dus niet werkt en ze er van uit gaan dat hij dus thuis is voor de kleine...
 
In de afgelopen jaren heb ik ook nog in een baan gewerkt die niet goed bij me paste, maar ik ben doorgegaan omdat ik de druk voelde en daardoor ben ik denk ik in de overlevingsstand komen te staan. Stug doorgaan, maar niet echt denken in oplossingen. Wat mij betreft is dat nu voorbij! Nu nog mijn energie terug....  
Ergens denk ik dat die overlevingsstand ook een zwangerschap in de weg kan staan. Maar anderzijds wil ik daar ook niet te veel bij stil staan, want dan zou het dus "mijn eigen schuld zijn" waardoor het wat langer duurt........ iemand die dat herkend?
 
@Daantjevijfendertig Ja, wij zijn van mening dat hij dit wel aankan. Natuurlijk zal niet alles vanzelfsprekend zijn, maar we hebben het, voor zover mogelijk, echt goed in ons hoofd. Door de juiste aanpassingen en hulpmiddelen is er ook met rolstoel veel mogelijk. Ik heb o.a. al een aantal specifieke aankopen op het oog. Denk bijvoorbeeld aan een verhoogd ledikant met deur. 
In mijn directe omgeving heb ik nog geen opmerkingen gehad over of wij wel of geen kind zouden moeten nemen. Mochten die opmerkingen ooit nog komen, dan ben ik daar heel direct in. Dit is onze keuze en daar heeft niemand wat mee te maken. Ja, we zullen ons soms moeten aanpassen vanwege zijn handicap, maar dat weerhoudt ons niet om onze kinderwens uit te laten komen. Onze toekomstige kleine groeit daar straks lekker in mee en komt echt niks tekort! 
Ik vind het echt verschrikkelijk om te horen dat jij dit soort opmerkingen wel al hebt gehad. Hoe durven mensen zich op die manier te uiten. Dat recht mogen ze zichzelf niet toekennen vind ik. Ik hoop dat je het naast je neer kan leggen, ook al doet het zeer!
 
Ik ben mantelzorger voor zijn oudste. Dus dat geeft ook geld wat ons gezin ten goede komt. Niet veel ofzo, maar t helpt wel! Mijn partner doet veel thuis: boodschappen, koken, en donderdag is als ik thuis kom de hele benedenverdieping incl toilet schoon. Hij is ook voor zijn jongste een stok achter de deur voor t huiswerk. Hij doet ook de was, maar vooral zijn eigen kleren. De jongste grapt wel eens 'pap, niet de bh's  van Lapjesendraadjes en mij op 60 graden wassen he'.  Dus ik doe de meeste was ? en dat vind ik nog leuk om te doen ook.
Vrijdag is echt mijn vrije dag. Vroeger maakte ik dan t huis schoon, nu alleen nog de bovenverdieping en verder doe ik leuke dingen voor mijzelf.
Die kinderopvangtoeslag: ze kijken naar de ouder met de minste uren: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderopvangtoeslag/bedragen-kinderopvangtoeslag-2020
Die overlevingsstand, ik ken m! Kreeg er in 2014 bijna een burn out door. Sindsdien zorg ik beter voor mijzelf. Heb ik soms ook baaldagen, waarin ik of veel jank, of heel bitchy ben. Maar doe ik vooral leuke dingen. Ik trek heel veel baantjes (lekker hoofd leeg maken door alleen maar met mijn ademhaling en slag bezig te zijn en aan mijn conditie tewerken!) En ik handwerk en lees weer! En soms zit ik een hele vrijdag niets te doen. Als ik niet voor mijzelf zorg en instort, dan gaat t in t gezin ook niet goed. 
Klinkt dramatischer dan t is hoor! Mijn vriend is erg zorgzaam voor mij en de kinderen, maar voelt zich soms ook erg schuldig dat hij financieel niets bijdraagt op t moment. 
 
Thanks voor de reacties meiden!
Zwaantje, wat heerlijk dat je zelf zo zelfverzekerd bent! Daar ontbreekt het bij mij nog wel eens aan... Ik vind het zelf ook heel spannend (heb ik altijd wel met nieuwe dingen en dit is nogal een ding, haha) maar doordat ik zelf wat onzeker ben, geef ik misschien ook teveel ruimte om er een mening over te hebben. Maar idd het is de keuze die je met je partner maakt!!
Lapjesendraadjes, ook bijna burnout dus....ja soms moet je tot het gaatje gaan om door te krijgen dat je dingen anders moet doen. Voor mezelf zorgen wil en moet ik nog meer gaan doen. Ben blij dat igg die knop om is dat ik dat echt nodig heb!!!
 
Hoi Daantje. 


Ook ik ben de kostwinnaar. Fijn dat je dit topic hebt geopend, ik heb altijd een beetje het gevoel dat ik de enige ben ;)
Mijn verhaal komt een beetje overeen met wat hierboven heb gelezen. Mijn man krijgt geen uitkering meer van het uwv en heeft geen recht op toeslagen e.d. De overheid gaat er van uit dat ik voor hem zorg ;)


Er zitten voordelen aan dat hij thuis is want als ik naar mijn werk ga is mijn kleine lekker thuis bij papa. Ik zou het erg moeilijk hebben gevonden om hem met 3 of 4 maanden naar het kdv te moeten brengen. 


Ik ben wel ietsje minder gaan werken omdat ik tijd doorbrengen met mijn wondertje veel belangrijker vind. Wij hoeven niet perse elk jaar op vakantie en allebei een prachtige auto voor de deur, bij wijze van spreken. 


Soms is het wel eens pittig en ben ik een beetje 'jaloers' omdat ik ook bij de kleine wil blijven. Maar ik weet diep van binnen dat ik een leukere mama ben als ik wel werk dan als ik niet werk. Ik kon tijdens mijn verlof alleen nog maar over borstvoeding praten haha. Ik zou echt afstompen als ik thuis zou blijven. Maar ik had stiekem best een half jaar verlof gewild ;)
 
ZazouSept, dank voor je berichtje! Zo zie je maar dat we niet de enige zijn. Is jouw man ook ziek of ergens door beperkt om te kunnen werken? Hoe ervaart hij de zorg voor de kleine? En moet jij dan nog veel doen als je thuis komt? Of valt dat wel mee?
Ik kan me voorstellen dat als het ooit zo ver komt, het voor ons ook een goede verdeling kan zijn. Mijn man zou ook een goede thuispapa zijn!! Ik moet af en toe mijn eigen ding kunnen doen, hij heeft dat niet...
 
Terug
Bovenaan