Kinderwens maar carrière

Hier ook een psycholoog! Ik raakte met 25 jaar onverwachts zwanger. Het is het beste wat me is overkomen. Ik was ook erg carriereminded en dat was ook de norm in onze randstadvriendengroep. We waren de eerste. Ik heb mijn carrière op een lager pitje gezet en hier absoluut geen spijt van. Inmiddels heb ik een andere baan en ben ik wederom zwanger. Dat heeft mijn huidige werkgever niet als obstakel om in mij te investeren te zien. Hierna ben je ook nog jong en kan je dus alsnog carrière maken.
Overigens is onze complete vriendengroep ons achterna gegaan en heeft iedereen wel een kind of zijn ze in verwachting. Gewoon een trendsetter worden dus ;)
Een vriendin van me die ook psycholoog is heeft een leidinggevende functie en opleiding tijdens de zwangerschap aangeboden gekregen in een competitieve sector. Ze heeft ervoor gekozen om het te combineren. Dat kan dus ook! Het één sluit het ander niet uit. 
 
[quote quote=10224441] In mijn eigen vriendenkring ben ik de eerste. Ik heb ook een vriendenkring met voornamelijk hoogopgeleiden en daar is toch inderdaad het heersende beeld ‘eerst carrière, dan baby’. Maar het grappige is dat ik dus wel merk dat door mijn zwangerschap er voor sommige vrienden iets aan het veranderen is. Ze vinden het zoo leuk en kijken er allemaal, met mij, heel erg naar uit – zijn ook benieuwd hoe het gaat. Dus eerlijk gezegd zou het wel kunnen zijn dat ‘door’ mij (natuurlijk niet letterlijk door, maar wel doordat ze zien dat het goed gaat bij ons bijv) vrienden ook de stap gaan zetten over niet al te lange tijd. Omdat mijn vriend natuurlijk een stuk ouders is dan de partners van mijn vrienden, is het makkelijk voor hen de keuze nu aan kinderen te beginnen daar op af te schuiven (dat hoor ik ook wel eens om me heen). Klopt natuurlijk deels, maar het was natuurlijk niet gebeurd als ik er niet ook voor wilde gaan. In de vriendenkring van mijn vriend leeft het overigens (uiteraard) wel veel meer. Dus misschien was de keuze om die reden voor mij ook iets ‘makkelijker’ (je ziet daardoor toch met regelmaat mensen om je heen die carrière met kinderen combineren). Reizen hebben wij wel gemaakt de afgelopen jaren, zijn nu 6 jaar samen. Die drang had / heb ik dus niet zo meer (hoewel de drang naar avontuurlijke vakanties wel blijft maar dit kan óók mét kind). En verder stuit ik dus vooral op veel respect van mensen om me heen dat ik ‘nu al’ deze keuze durf te maken en niet bang ben dat het m’n carrière in de weg zit (ze moesten eens weten hoeveel ik daarover nagedacht heb ). En de reacties van mijn baas, andere (oudere) collega’s en eigenlijk iedereen op werk vielen me zoooo mee! Er is echt niemand die denkt ‘zonde dat je dit nu al doet’, ook omdat men er tegenwoordig gewoon vanuit gaat dat je na de geboorte door blijft werken als vrouw. Dat gevoel komt echt uit jezelf! Succes! Hoe staat jouw vriend erin eigenlijk?[/quote]
Mooooi zeg, dankje. Zo fijn dat je omgeving er goed op reageerde. Waarschijnlijk is een groot deel van mijn angsten ook niet rationeel.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan