kindje vergeten

We kennen met z'n allen de situatie niet (nu wel, na uitleg van Petra: raar idee zeg, dat jij haar kent. Maar wel 'fijn' om de vooroordelen op dit forum uit de weg te ruimen!!). Ik heb héél erg met deze moeder te doen. Ik ben óók één keer thuisgekomen uit mijn werk, mijn moeder deed open (paste op onze zoon) en vraagt: "Waar is je dochter?" Oeps... nog op de creche! Ze zat er toen net twee weken op en ik was er zó voorbij gereden. Niks aan de hand: het is om de hoek dus 10 kinuten later dan anders was ik weer thuis mét dochter. Maar ik wil ermee zeggen dat het mij ook gebeurd is. En ik sta in mijn vrienden- en kennissenkring bekend als zéér nauwkeurig, alert, nooit iets  of iemand  vergeten, noem maar op. Ook heb ik onlangs vergeten mijn zoon naar de creche te brengen. Sinds kort zit hij drie ochtenden op de creche, de woensdagochtend is erbij gekomen om hem te laten wennen omdat hij over 2 maanden naar de 'grote school' gaat. Ik ben nog niet gewend aan die woensdagen en dus  heb ik hem en mijn  dochter gezellig meegenomen naar de  stad. De volgende ochtend vroegen ze op de creche: "Had je gisteren een dagje vrij mannetje??" en toen pas (toen  pas!!) viel bij mij het kwartje dat hij gisteren naar  de creche had gemoeten.  Glad vergeten! Wat mij achteraf verbaasde is dat de creche mij niet heeft gebeld waar hij bleef. Die controle had er best mogen zijn denk ik. Want stel je voor dat ik die moeder was geweest...

Sterkte voor beide moeders uit België en Nederland...
 
weet je  wat ik pas echt verschrikkelijk vind!!!!!!!!
dat mensen zomaar over alles een oordeel kunnen geven zonder dat ze het hele verhaal kennen of ook maar iets weten!
natuurlijk is het erg en verschrikkelijk en zeker niet goed te praten.
maar geloof wel dat ze nu al hard genoeg gestraft word door haar eigen schuldgevoel.
bedenk eens hoe ze door haar buurt heen zal lopen of haar kinderen naar school brengt.
groetjes mij
 
nou mamsy, ik ben het echt helemaal met je eens! Maar dat had je uit mijn verhaal wel begrepe denk ik!
Fijn dat er meer mensen zijn die zich in die moeder inleven!
groetjes!
 
hoi hoi,

Ik wil toch nog even reageren vooral omdat Petra de moeder kent en mijn stukje
dan als kwetsend kan ervaren. Ik probeer ook niet te oordelen,ik heb  in  mijn stukje ook neergezet dat ik het verschrikkelijk voor de moeder vindt.
En dat ik weet dat ik niet mag oordelen maar dat ik wel twijfelde aan zo'n verhaal. En dat vind ik ook niet leuk. Ik vind het gewoon heel moeilijk te geloven. Daar kan ik niks aan doen. Maar als het echt zo is gegaan als Petra verteld dan lijkt me dat het ergste wat je kan overkomen en is die vrouw voor haar leven getekend!!
Het blijft gewoon een verschrikkelijk verhaal!!!!

groetjes Daan  
 
Ik heb bij andere forums ook al gereageerd op dit onderwerp, maar kan het niet laten om het hier niet te doen.
Ik vind het ook wel weer erg makkelijk om gelijk zo over de moeder te oordelen. Ook ik ben geschrokken van sommige reacties hier. Dat je het je moeilijk voor kunt stellen, oké. Maar om dan gelijk maar te zeggen dat ze van haar kindje af wilde... Erg kortzichtig!

Ik kan me er namelijk wel iets bij voorstellen. Ik ben sinds ik moeder ben, gigantisch vergeetachtig en ken mezelf soms echt niet meer terug. Tuurlijk hoop ik zoiets nooit mee te maken, maar ik durf mijn handen daar niet voor in het vuur te steken.
Ook ik ben depressief geweest en elke depressie is anders, dus ook in die situatie kun je niet van jezelf uitgaan.
Het blijkt zelfs zo te zijn dat veel mensen denken dat het goed met ze gaat, beter dan het in werkelijkheid is..

Moeder heeft de ergste straf al gehad; zij zal met dit gebeuren verder moeten leven. Een ergere straf zal er voor haar niet zijn, denk ik...
Sil
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan