Beste RJKB,
Je verhaal is erg herkenbaar, hoewel gelukkig voor mij inmiddels het zwaarste voorbij is. Mijn oudste zoon is inmiddels bijna 5 en heeft jaren last gehad van slaapproblemen.
Als baby kon hij niet zelf in slaap vallen, en tot na zijn eerste verjaardag werd hij 's nachts nog wakker voor twee flesjes, ik denk meer vanwege het dichtbij mij zijn dan vanwege honger.
En rond de 3 kwamen de nachtmerries. Maandenlang meerdere keren per nacht er uit geweest omdat hij weer schreeuwend om mama riep. Hoewel we ook hoopten dat hij beter zou slapen toen school begon was voor de eerste maand het tegendeel waar. Hij is erg gevoelig en er waren zoveel nieuwe indrukken! Misschien is dat voor jouw zoontje ook een van de elementen.
Inmiddels gaat het goed met ons mannetje. Hij slaapt zelf in en eigenlijk word ik alleen meerdere keren per nacht wakker gemaakt als hij ziek is. De dingen die voor mij hebben geholpen:
- een slaaptrainer (zijn 'schaap' is 's nachts rood, wordt wakker en groen wanneer het tijd is om op te staan, en wordt oranje als er nog een half uur te gaan is). Dit geeft hem houvast dat papa en mama nog niet wakker willen worden
- een nachtlampje. Kinderen zijn meestal gewoon niet gek op duisternis. Zelfs met zijn lampje aan klaagt hij nog wel eens dat hij bang is voor het donker, dus zonder lampje zou het erg moeilijk zijn.
- erg geleidelijk vanaf er bij zijn terwijl hij in slaap valt naar beneden zijn. Onderweg stappen gemaakt: blijven totdat zijn ogen beginnen te vallen en dan uit zicht lopen, als dat lukt hem vertellen dat ik in de kamer er naast bezig ben (was opvouwen bijv) - en dat ook echt doen. Daarna bijv douchen ipv in de kamer er naast (dus onbereikbaar maar nog steeds vlakbij). Inmiddels kan ik naar beneden gaan.
- een erg uitgebreid slaapritueel. Vaak langer dan 30 min. Na het boek bespreken we nog even zijn dag, en meestal proberen we te bedenken waar hij over wil dromen. Nare dromen 'wegpakken', leuke dromen verzamelen en in zijn hoofd stoppen. Dan knuffel en kusje en weg.
- altijd geduldig blijven. moeilijk, klopt. we hebben geprobeerd streng te zijn en boos te worden, dit maakte hem gefrustreerd waardoor hij juist slechter sliep. Luister naar waarom hij wakker was geworden, reageer er op en als kalm even weer rustig uitleggen waarom mama graag de rest van de nacht door wil slapen (kleuter snapt dat hij makkelijk boos wordt als hij moe is dus dat dat ook voor papa en mama geldt) Dat gesprek kan ook overdag worden gevoerd zoals iemand al eerder aangaf.
- niet te hard pushen voor ontwikkeling. mijn zoon heeft bijvoorbeeld moeite om zijn bed 's nachts droog te houden; hij is bang om alleen naar de WC te gaan. Om te voorkomen dat we er 's nachts uit moeten om zijn bed te verschonen en we weer een beschaamde en gefrustreerde zoon hebben draagt hij nu (weer) een nachtluier.
- deur open en gang licht aan totdat je zelf naar bed gaat. Is ook al eerder genoemd en heeft zeker geholpen bij ons.
- de belofte dat we nog even bij hem komen checken voordat we zelf naar bed gaan (en dat we echt alleen nog even een kopje thee gaan drinken en dan zelf gaan slapen). Gevoelige kinderen vinden het niet fijn om dingen te missen.
- Laat hem zelf beslissingen maken in zijn slaapkamer. Ons mannetje heeft bijna een jaar lang met zijn hoofd aan het voeteneinde gelegen en sliep veel beter zo. En momenteel heeft hij een 'tent' van zijn bed gemaakt (hoeslaken over de hoeken heen), daar voelt hij zich veiliger in dan in een open bed. Zorg dat je zijn ideeen serieus neemt; als hij denkt dat iets gaat werken waardoor hij niet bang is 's nachts dan is het tenminste altijd een poging waard. Bonus dat het zijn eigen idee is en als het werkt geeft het zelfvertrouwen.
En tenslotte, dit doe je vast al want je klinkt alsof je alles prima doet als ouder maar - praat met je kindje. Leg bijvoorbeeld uit dat je erg moe bent omdat je de hele dag een baby in je buik rond draagt. Bereid je kindje voor op de komst van de baby. Het is weer een grote verandering. Praat er over, en vraag wat hij er van denkt. Het helpt hemom het in kader te plaatsen en helpt jou om te weten hoe hij er over denkt. Heel verhaal, hopelijk helpt dit een beetje!
Je verhaal is erg herkenbaar, hoewel gelukkig voor mij inmiddels het zwaarste voorbij is. Mijn oudste zoon is inmiddels bijna 5 en heeft jaren last gehad van slaapproblemen.
Als baby kon hij niet zelf in slaap vallen, en tot na zijn eerste verjaardag werd hij 's nachts nog wakker voor twee flesjes, ik denk meer vanwege het dichtbij mij zijn dan vanwege honger.
En rond de 3 kwamen de nachtmerries. Maandenlang meerdere keren per nacht er uit geweest omdat hij weer schreeuwend om mama riep. Hoewel we ook hoopten dat hij beter zou slapen toen school begon was voor de eerste maand het tegendeel waar. Hij is erg gevoelig en er waren zoveel nieuwe indrukken! Misschien is dat voor jouw zoontje ook een van de elementen.
Inmiddels gaat het goed met ons mannetje. Hij slaapt zelf in en eigenlijk word ik alleen meerdere keren per nacht wakker gemaakt als hij ziek is. De dingen die voor mij hebben geholpen:
- een slaaptrainer (zijn 'schaap' is 's nachts rood, wordt wakker en groen wanneer het tijd is om op te staan, en wordt oranje als er nog een half uur te gaan is). Dit geeft hem houvast dat papa en mama nog niet wakker willen worden
- een nachtlampje. Kinderen zijn meestal gewoon niet gek op duisternis. Zelfs met zijn lampje aan klaagt hij nog wel eens dat hij bang is voor het donker, dus zonder lampje zou het erg moeilijk zijn.
- erg geleidelijk vanaf er bij zijn terwijl hij in slaap valt naar beneden zijn. Onderweg stappen gemaakt: blijven totdat zijn ogen beginnen te vallen en dan uit zicht lopen, als dat lukt hem vertellen dat ik in de kamer er naast bezig ben (was opvouwen bijv) - en dat ook echt doen. Daarna bijv douchen ipv in de kamer er naast (dus onbereikbaar maar nog steeds vlakbij). Inmiddels kan ik naar beneden gaan.
- een erg uitgebreid slaapritueel. Vaak langer dan 30 min. Na het boek bespreken we nog even zijn dag, en meestal proberen we te bedenken waar hij over wil dromen. Nare dromen 'wegpakken', leuke dromen verzamelen en in zijn hoofd stoppen. Dan knuffel en kusje en weg.
- altijd geduldig blijven. moeilijk, klopt. we hebben geprobeerd streng te zijn en boos te worden, dit maakte hem gefrustreerd waardoor hij juist slechter sliep. Luister naar waarom hij wakker was geworden, reageer er op en als kalm even weer rustig uitleggen waarom mama graag de rest van de nacht door wil slapen (kleuter snapt dat hij makkelijk boos wordt als hij moe is dus dat dat ook voor papa en mama geldt) Dat gesprek kan ook overdag worden gevoerd zoals iemand al eerder aangaf.
- niet te hard pushen voor ontwikkeling. mijn zoon heeft bijvoorbeeld moeite om zijn bed 's nachts droog te houden; hij is bang om alleen naar de WC te gaan. Om te voorkomen dat we er 's nachts uit moeten om zijn bed te verschonen en we weer een beschaamde en gefrustreerde zoon hebben draagt hij nu (weer) een nachtluier.
- deur open en gang licht aan totdat je zelf naar bed gaat. Is ook al eerder genoemd en heeft zeker geholpen bij ons.
- de belofte dat we nog even bij hem komen checken voordat we zelf naar bed gaan (en dat we echt alleen nog even een kopje thee gaan drinken en dan zelf gaan slapen). Gevoelige kinderen vinden het niet fijn om dingen te missen.
- Laat hem zelf beslissingen maken in zijn slaapkamer. Ons mannetje heeft bijna een jaar lang met zijn hoofd aan het voeteneinde gelegen en sliep veel beter zo. En momenteel heeft hij een 'tent' van zijn bed gemaakt (hoeslaken over de hoeken heen), daar voelt hij zich veiliger in dan in een open bed. Zorg dat je zijn ideeen serieus neemt; als hij denkt dat iets gaat werken waardoor hij niet bang is 's nachts dan is het tenminste altijd een poging waard. Bonus dat het zijn eigen idee is en als het werkt geeft het zelfvertrouwen.
En tenslotte, dit doe je vast al want je klinkt alsof je alles prima doet als ouder maar - praat met je kindje. Leg bijvoorbeeld uit dat je erg moe bent omdat je de hele dag een baby in je buik rond draagt. Bereid je kindje voor op de komst van de baby. Het is weer een grote verandering. Praat er over, en vraag wat hij er van denkt. Het helpt hemom het in kader te plaatsen en helpt jou om te weten hoe hij er over denkt. Heel verhaal, hopelijk helpt dit een beetje!