Krijg ik spijt?

Gek he? Je denkt te weten waar je aan begint maar tijdens de zwangerschap heb je dan ineens momenten dat je denkt: dit is te groot om te bevatten, dus ik weet niks. Maar maak het in je hoofd vooral ook niet te groot. Door er open in te gaan, raak je minder overspoeld. Ja het is veel en soms denk je: oh nee hier zit ik nog jaren aan vast, of: wanneer is deze fase over? Maar 3 minuten later schrikt je kind en komt ie een knuffel halen of je hand vasthouden en dan smelt je weer.
Mijn dochter is nu 2 jaar en 2 maanden en ik ben 30 weken zwanger van de tweede. Vannacht beroerd geslapen en keek op tegen de dag maar dan liggen we samen in bed even rustig wakker te worden en zegt ze ineens: mama, ik hou van jou. Dan smelt ik en denk ik: lief kind, ik zou je voor geen goud meer willen missen in mijn leven :)
Komt goed! En je moeder instinct is ook al geactiveerd uit je verhaal te horen ;) je kunt dit!
 
Hier ook een ongeplande zwangerschap, afgelopen december hebben een prachtige zoon gekregen. Spijt? Nee, dat niet maar ik realiseerde me pas na de geboorte hoe anders ons leven zou worden, maar je hebt er iets prachtigs voor terug!
 
Deze gedachten zijn heel logisch. Je weet nietbhoe het is met een kind.
Bij ons is het soms heel leuk en soms ook gewoon niet!
Als je veel waarde hecht aan bepaalde dingen dan kan je daar ook met kind tijd voor maken. Ga opzoek naar een fijne oppas, dan is er al veel meer haalbaar. Op die manier zorg je voor me-time.
 
Hoi!
Zeer herkenbaar. Ik kon ook niet echt "genieten" van mijn 1e zwangerschap. Vond er niks aan. En iedereen zei je gaat het schoppen missen na de bevalling. Nou ik zeg het je, ik heb het geen moment gemist. Toen de kleine bijna 1 was zat ik diep in de put. Ik had mezelf volledig opgeofferd terwijl ik dit niet wilde. Manlief wist niet beter omdat het eenmaal zo liep. Na een flinke uitbarsting, een goed gesprek zijn we de taken gaan herverdelen. Zodat ik 1 avond in de week kon doen en laten wat ik wil. Ook heb ik totaal onderschat wat zwangerschap en borstvoeding en slaapgebrek met je lichaam en humeur doen. Mijn tip, ga je vitamines aanvullen. Duurt 3 maanden maar ik knapte er zo van op.
Spijt heb ik niet. Maar vaak genoeg getwijfelt hoor. Dat hoort erbij!
 
Denk dat jouw gedachten volledig logisch zijn en daarin ben je zeer zeker de enige niet. 
Sterker nog.. in ben nu zwanger van de tweede en heb zeker in de eerste paar weken van de zwangerschap weleens gezegd 'schat waar zijn we aan begonnen, want het gaat nu allemaal zo lekker makkelijk'... 
Logisch dat je er over nadenkt. Je leven gaat zeker veranderen en spontane dingen zullen niet altijd meer zo makkelijk zijn als dat het eerst was. Maar ook daar ga je je weg wel in vinden. Heeft tijd nodig om je ritme te vinden, en zorg daarnaast dat je ook naar jezelf blijft kijken. Soms is mama tijd gewoon even hard nodig, pak die dan ook.  
 
 
Ik vind al die reacties zo mooi om te lezen. Het maakt veel los. 
Het is juist goed dat je al deze vragen stelt tijdens je zwangerschap, want dan groei je naar je nieuwe rol toe. 
Je maakt het bespreekbaar via dit medium en het komt zó los. Hopelijk kan je het nu met een ander inzicht het bespreekbaar maken met je partner. Jullie hebben immers allebei heel lang jullie eigen gang kunnen doen, zonder rekening te houden met iemand anders. 


Ik vond het moeilijk om de kleine bij iemand anders achter te laten. In het eerste jaar ben ik alleen een week weggeweest voor werk en daarvoor een zaterdagavond geborreld met de vriendinnen om te oefenen. Beide keren m'n partner als "oppas". In ruil daarvoor ging hij een week naar z'n broer in het buitenland. Festival bezoeken, maar dan 1 avond ipv een weekend. Oud en nieuw gevierd bij vrienden thuis. De ene helft van het stel ging uit stappen, de ander bleef met de kleine achter of ging eerder naar huis. Dronken worden als vroegah, doe ik niet meer, want dat trek ik de dagen erna echt niet meer. 


ojaaa dat vergeet ik bijna. In de eerste maanden slaapt de kleine overal (ook in de kinderwagen). Dus je bent toch een klein beetje flexibel. 
 
Jep! Absoluut waar.. niet dat je spijt zal krijgen, maar je leven zal inderdaad nooit meer hetzelfde zijn. En wanneer je zwanger bent en nog geen kindjes hebt, heb je hier geen idee van en voorstellen hoe het leven met een kindje is, is lastig.

Ik moest het eerste jaar enorm wennen, voelde soms een klein beetje als overleven omdat het leven in het teken stond van zorgen voor de baby. Na het eerste jaar werd het makkelijker. En nu is sinds drie maandjes de tweede er en opnieuw is het enorm zoeken naar balans. Maar ik weet dat we die weer vinden en dat het binnenkort gemakkelijker wordt. Ik baal ook weer eens als ik een dag geen minuut tijd voor mezelf heb gehad, maar spijt heb ik niet. Het is soms hard werken maar de kids zijn een verrijking van m’n leven en ik geniet ook enorm can de tijd met hen en de tijd die we als gezin met N viertjes doorbrengen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan