Laatste loodjes, man 'te druk'

Zou inderdaad toch nog eens een goed gesprek aan gaan, spreek je verwachtingen uit, laat weten dat jij het gewoonweg niet kan nu!
Kan dat sporten niet heel even een keertje niet? Zodat hij wat dingen voor jou kan doen?
En mocht hij het toch alsnog niet doen, bestel dan je boodschappen lekker online, en huur desnoods even een schoonmaakster in, als dat je rust geeft, (en je de middelen hebt natuurlijk, daar ben ik niet van op de hoogte ;)) 
 
Meid, je wilt hem niet in kwaad daglicht stellen maar hoe hij doet is niet normaal. Gewoon bellen naar dat ene familielid, vader moeder vriend etc. Zwangere vrouwen verdienen extra liefde en aandacht. Nu en ook na de bevalling (topprestatie). Je kunt elk moment bevallen! Uiteraard is het jou relatie en jou leven dus moet je het zelf weten. Ik hoop dat je je snel beter voelt
 
Wat vervelend zeg, ook voor hem. Denk dat het hem nu wat teveel wordt nu het dichterbij komt. Geen excuus dat hij dan maar niks hoeft te doen hoor. Een goed gesprek kan inderdaad geen kwaad.
Voor de huishoudelijke klusjes die niet perse elke dag hoeven zoals stofzuigen of de wc/badkamer schoonmaken enz zou je ook iemand uit je omgeving kunnen vragen of die jou wil helpen. Meeste mensen vinden dat niet eens erg om dan even te doen. 
Misschien kun je het gesprek positief beginnen en eens vragen hoe hij het allemaal ziet zonder dat jij meteen in de verdediging gaat. Zeg dat je het allemaal wel begrijpt maar dat je hem ook nodig hebt. Vertel ook hoe jij het ziet zonder hem meteen aan te vallen. En ja dat is lastig met al die hormonen in je maar zeker wel het proberen waard. 
Succes vanmiddag! 
 
 
Oh wat irritant zeg als mannen gewoon helemaal geen idee hebben wat er allemaal bij komt kijken voor een zwangere vrouw. Een beetje empathie en hulp is echt niet teveel gevraagd. Je zou t niet eens moeten vragen eigenlijk. 
Als het niet lukt om hem het licht te laten zien kun je ook eenmalig een schoonmaakster laten komen zodat het huis even grondig gedaan wordt. Of je vraagt je moeder/schoonmoeder of goede vriendin of die even willen in stappen en helpen. Misschien gaat je man als hij iemand anders in jullie huis bezig ziet zelfs wel inzien dat jij je niet aanstelt en dat je hulp nodig hebt. 
Het klinkt iig alsof hij ergens mee zit. Spanning op het werk of voor de baby of iets anders? Maar het opkropt en niet goed communiceert (welke man wel?) maar heel vervelend omdat jij de energie niet hebt om je nu om hem te bekommeren en te zorgen dat hij zijn zorgen gaat uiten naar jou toe. Het mag (en moet) nu gewoon even om jou en de baby gaan.
Ik erger me er zelf niet zo gauw aan als dingen blijven liggen in huis want zo ben ik nou eenmaal haha als er dan visite komt ben ik wel ineens in de stress. 
En je moet zelf gewoon heel duidelijk zijn. Ik kan het nu gewoon niet. Het is me te zwaar. 
 
Oef een lastige situatie en wat vervelend dat hij zo passief agressief naar z'n werk is vertrokken.
Heel goed van je dat je de lijnen open houdt en hem vraagt om terug te komen voor een gesprek en je niet te verliezen in een conflict dat alleen maar meer stress oplevert, echt heel sterk van je! 
Ik herken je verhaal gedeeltelijk bij mijn man. Hij is gestrest op werk en ook minder gaan hardlopen om thuis meer te kunnen doen, maar loopt er dan tegenaan géén uitlaatklep te hebben. Maar goed die van mij heeft bijna het hele huishouden overgenomen en trekt mij mijn sokken aan dus het is verder niet te vergelijken. 
Ik krijg het idee dat jouw man het niet gewend is om zijn tijd te moeten delen met iemand anders dan zichzelf. Helemaal niets mis mee, dit is ook een nieuwe situatie. Maar dat zal straks echt even een shock worden haha.
Het enige dat je kunt doen is nogmaals duidelijk uitleggen wat je nodig hebt, dat jij enorm je best doet maar niet alles kunt, en dat het nu voor jullie kindje het belangrijkste is dat jij je op je gemak voelt en je niet te druk maakt. Dat betekent dus ook de vogelpoep van de ramen.
Verder kun je nog eens vragen waarom hij zo dwars reageert als jij een beroep op hem doet. Overduidelijk heeft hij het super getroffen met jou. En je hebt geluk dat je zwangerschap zo soepel verloopt, daardoor heeft hij blijkbaar een vertekend beeld gekregen van dat het allemaal niet zoveel voorstelt.
Ik geloof meteen dat hij heel erg lief is dus hopelijk kan hij dat de laatste daagjes nog even van zijn beste kant laten zien. ☺️
 
 
 
Oei oei oei.. mannen soms he..

Ik heb gelukkig niet in deze situatie gezeten, wel een beetje toen ik 35, 36, 37 weken zwanger was. Niet om op te scheppen maar om aan te geven dat het anders kan.
Mijn man deed de boodschappen, stofzuigen, opruimen en noem maar op. Tuurlijk was hij ook zenuwachtig maar hij was er wel.

Kun je zijn moeder niet 'stiekem' met hem laten praten? Dat ze subtiel even langs komt en vraagt hoe het allemaal gaat. Of jij wel genoeg rust pakt etc.
Dit heeft mijn schoonmoeder ook 1 x gedaan toen ik in mijn verlof zat. Mn man ging nog naar festivals en biertje hier en drankie daar doen. Toen heeft ze gezegd dat ie even heel goed moest gaan nadenken en een hoogzwangere vrouw thuis heeft zitten.

Wat betreft die vogel en flessen, heel logisch! Je wilt alles perfect hebben voor als jullie dochter er is. Nou glasbak is gedaan, bel nu een glazenwasser op en laat alles lekker doen.
Jij blij en alles is schoon. Kost je ongeveer €15,- :)

Wat betreft een vriend of familielid zo met hem te laten praten zou ik niet doen. Ik zou me mee aangevallen voelen omdat die persoon dus precies weet wat er speelt. Als je het zijn moeder redelijk subtiel laat doen dan is het geen 'invasie'.

Verder heb je straks je kraamhulp die gelukkig ook doet stofzuigen, dweilen, wc etc. Dat kan dus best een tandje minder en laat dat maar even 5 dagen. Vraag dan een vriendin om even je wc te doen en een keer te dweilen. Heb ik ook gedaan en ze deden het graag :)

Ga het gevecht over sporten tijdens de 1e week niet aan. Dit zal hij echt niet gaan doen. Adem dan in en uit.. mocht hij dit wel gaan doen dan kun je er altijd dan nog iets van zeggen.

Ik denk ook echt dat hij mega zenuwachtig is en even niet weet hoe hij het kwijt moet. Hopelijk komt hij vandaag op tijd thuis en kun je op je gemak het gesprek aan gaan.
Zijn hulp heb je ook echt nodig na je bevalling. Ik kon de eerste 2 weken amper lopen, laat staan onze dochter dragen en verzorgen. Ik hoop dat je dit niet hebt maar hou hier wel rekening mee, of liever gezegd je man..
Succes met je laatste loodjes :)
 
Beste Sjrn,
Het eerste wat in mij opkomt als ik je verhaal lees is alsof je man tegen een burnout aan zit. Is dit inderdaad het geval, dan is ook elk gevraagd klusje teveel. Het heeft dan ook niet heel veel zin om te gaan vergelijken wie het nu zwaarder heeft. Neemt niet weg dat het voor jou op dit moment ook teveel is.
Mijn advies. Praat met je man en probeer er achter te komen of het hem inderdaad allemaal te veel wordt. Stel voor dat hij desnoods met een psycholoog gaat praten. Om het probleem voor nu op te lossen: Doe alleen het noodzakelijke aan huishoudelijke klusjes en vraag hulp vanuit je omgeving. Denk hierbij aan (schoon)ouders, vrienden die wat taken kunnen overnemen. Of huur een schoonmaker in (ook als is het maar voor een paar weken). Laat je boodschappen bezorgen of laat een maaltijd bezorgen.
Sterkte de komende tijd. Hopelijk komen jullie er samen uit.
 
Je bent zeker geen zeur en je moet zeeeeker niet op die ladder gaan klimmen! Mijn oma heeft daardoor destijds haar bekken gebroken en is bevallen (wel 3 mnd te vroeg), maar geen pretje.
Zo dat even gezegd hebbende en terzijde ;) als praten hierover op de ‘reguliere manier’ niet werkt, is het misschien een idee eens met hem te zitten en op te schrijven welke taken er precies zijn? Dus koken, afwas, stofzuigen, noem maar op.. en daar zetten jullie dan allebei bij wat jullie doen. Misschien dat hij, door het onder elkaar te zien staan, zich dan realiseert hoeveel jij moet doen vs hoeveel hij doet. En kunnen jullie vanuit die positie beter communiceren. Hier hielp dit in ieder geval, mijn vriend begreep het nog steeds niet 100% maar pakte hierdoor wel meer dingen op. Ik herken daarnaast heel erg wat je zegt dat je altijd goed hebt kunnen praten maar dat dit misschien nu minder gaat door een zekere afhankelijkheid, dat hadden wij ook. Mijn vriend had dat, zei hij later, niet echt door - pas toen ik door de keizersnede echt even niet zoveel mócht doen (en dit dus ook liet, met moeite!) viel bij hem het kwartje dat ik nou eenmaal even tijdelijk iets afhankelijker was en dat dit verder geen keuze of ‘luiheid’ was.
Je moet je niet schuldig voelen als je hem vraagt meer te helpen hoor. Ik begrijp wel dat als je gewend bent aan een bepaalde dynamiek dit ook voor jou soortvan tegennatuurlijk voelt nu hem te moeten vragen, maar toch echt doen. Jij hebt je energie hard nodig om straks jullie kindje op de wereld te zetten, en daarnaast zal hij straks - de eerste we(e)k(en) sowieso - als de kleine geboren is ook echt even meer moeten doen dan jij thuis.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan