Laatste loodjes, man 'te druk'

Mm, ik probeerde vanochtend te posten maar dat lukte niet. Ik denk net als Madelief dat je man tegen een burnout aan zit. Als je alles perfect wilt doen, dan gaat dat een keer fout. En dan is alles je te veel en reageer je je af op de mensen die het dichtst bij je staan. In dit geval jij. En dan komt er nu dus ook een baby bij, wat leuk maar ook een boel onzekerheid geeft. Tijd om dit te bespreken met hem! En misschien wel laten doen door een derde, je schoonmoeder of een goede vriend?
Maar voor nu zou ik lekker hulp inschakelen voor het schoonmaken van en rond je huis. Boodschapjes doen, misschien kan je familie helpen? Misschien is er een buurmeisje of jongen dat je glas wil wegbrengen?
Sterkte voor allebei, valt allemaal niet mee!!
 
Lieve allemaal,
Nogmaals super bedankt voor jullie fijne reacties. Eigenlijk wist ik het zelf wel, maar deze bevestigden nogmaals dat ik hier inderdaad écht niet zit te zeuren.  Daarnaast nog een paar handige tips erbij, super fijn.
Hoe het ondertussen is afgelopen: mijn man is de dag dat hij zonder iets te zeggen is vertrokken 's avonds pas naar huis gekomen. Hij was na het werk gaan sporten om zijn gedachten even op rij te zetten. Ik ben die middag gezellig bij mijn zusje op de koffie gegaan en heb daar mijn hart gelucht. Niet om te klagen, maar samen nuchter naar de praktische kant gekeken: hoe krijg ik aan zijn verstand dat hij er nu meer voor me moet zijn? Maar ook: wat wíl en verwacht ik eigenlijk van hem? Want, zo kon mijn zusje zich voorstellen, dat was misschien ook niet helemaal duidelijk.
Maargoed, mijn man kwam dus 's avonds thuis en zijn we gaan praten. Dat gesprek was niet heel leuk want we stonden er allebei heel anders in; hij vond dat ik me te druk zat te maken en snapte alle ophef niet zo goed. Ik vond het daarentegen niet kunnen hoe hij met de situatie omging en wilde een oplossing zoeken. In zijn optiek deed hij uiteindelijk toch alle nodige dingen en kon ik hem alles vragen. Terwijl ik juist vond dat hij, met zijn drukke schema, weinig tijd/energie overhield voor mij en dat dat een drempel vormt om hem dingen te vragen.
Uiteindelijk stemde hij in de komende twee weken (of langer, ik bedoel ben nu 40+2 en nog steeds geen baby haha) het sporten even te laten zodat er meer ruimte voor mij overblijft. Wel onder het mom van "ik ben het er niet mee eens, maar ik doe het voor jou". Dat vond ik pijnlijk, maar hield wijselijk mijn mond, ook toen hij de avond daarna thuis zat te mokken omdat hij niet 'mocht' gaan sporten. One step at a time, dacht ik.
Dat bleek een goede keuze, want na het weekend is hij helemaal omgeslagen. Hij ziet opeens hoe fijn het thuis is 's avonds, en ook al geeft hij het niet toe, ik zie dat het hem de rust geeft die hij echt nodig heeft. Samen leven we nu naar de baby toe en ik vind het niet meer stom om hem dingen te vragen. Gedurende de dag maak ik een lijstje van dingen die hij kan doen, en indien ik genoeg energie heb doen we ze samen. Hij de afwas, ik ondertussen ernaast een paar wasjes opvouwen, ook nog super gezellig! 
 
Zo zie je maar weer, alles komt goed :) Laat die baby nu maar komen!
X
 
Wat fijn dat jullie fatsoenlijk over kunnen hebben. Heb je wel het gevoel gehad dat het een goed gesprek was en dat je je genoeg gehoord voelt? 
Ik zat nog te denken.. als je vriend thuis komt van werk, zou het kunnen dat hij wat tijd nodig heeft om te acclimatiseren thuis? Jij zit natuurlijk de hele dag wat op hem te wachten en somt misschien gelijk op wat er nog allemaal moet gebeuren en je hebt hele andere verwachtingen. 
Mijn vriend heeft een hele tijd thuis gezeten en ik werd er helemaal gek van dat hij van alles van mij verwachtte nadat ik thuis kwam van werk. Daarnaast heeft hij echt wel een half uur/ uur na thuiskomst van werk nodig voor zichzelf. Alles even verwerken en dan kijken wat er nog moet gebeuren. Misschien dat je daar nog over in gesprek kunt. Wat heeft hij nodig en wat vind jij Fijn?
 
Hi
 
Vervelend voor jullie allebei! Ik herken het enorm. Wij komen net uit een jaar vol verbouwen beiden meer dan voltijd werken en we hebben een peuter in huis. 
Ik kan niet helemaal in jullie situatie kijken natuurlijk maar hier probeer ik het om te draaien. De dingen die hij moet doen (zoals zware klussen en dingen tillen) vraag ik aan mijn man, voor de rest schakel in andere mensen in. 
Misschien wilt een buurjongen lege flessen wegbrengen en dat hij het statiegeld mag houden, kan je moeder komen soppen en misschien kun je last minute een ramenlapper inschakelen. 
En maak anders overdag een lijstje met echte prioriteiten en laat de boel daarna de boel. ( zoals misschien kan je man het raam schoonmaken zodra het geboorte bord er tegen geplakt wordt, dan hoeft hij maar 1x de ladder op)
Ik probeer hem.overigens GEEN gelijk te geven.  Jij behoort goed behandeld te worden. Maar tegelijkertijd is het ook voor jou fijn als hij niet onderuitgaat rond de bevalling en de kraamweken. Je zult hem dan hard genoeg nodig hebben. 
Ik heb afgelopen jaar overleefd door mezelf continue af te vragen: is het NU belangrijk? Zo nee: LET IT GOOOOOO. 
 
Succes en ik hoop dat jullie beiden rust kunnen vinden
 
Xxx
 
Oh wat heerlijk dat het goed is uitgepakt. Ben blij voor je!! Zet em op met de laatste loodjes en straks lekker van elkaar genieten met zn 3en ♥️
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan