<p>Goedemorgen allemaal Ik lees nog steeds heel vaak dat vrouwen op zien tegen de bevalling en dat is logisch. Op het internet en forums staan vaak ook niet de meest geweldige verhalen. Dus leek het me leuk om een topic te starten waarin we onze leuke/bijzondere/grappige ervaringen kunnen delen. In de hoop dat het onderwerp minder beladen wordt. Zelf begin ik. Ik had een snelle bevalling van 3 uurtjes met zware rugweeen. Tegen de tijd dat ik mocht persen had ik veel last en schijn ik twee opmerkingen gemaakt te hebben die vooral de vk en mijn man erg grappig vonden. Ik was bloedserieus ? Ik schijn gezegd te hebben. ‘jongens we zijn in het ziekenhuis, kan niet iemand even naar de operatiezaal lopen om het amputatie mes te pakken? Dan kunnen jullie mijn rug er af snijden.' En toen tijdens het persen bleek dat ik hem er niet uit ging krijgen en ze een knip gingen zetten zei ik… ‘als je dan toch die verdoving er op smeert, smeer het dan ook even op mijn rug, misschien doet het dan minder pijn.' Bij de nabespreking bij de vk zeiden ze dat ze zelden zo’n leuke gezellige bevalling hadden mee gemaakt ???</p>
Leuke/bijzondere/grappige bevallingsverhalen
- Onderwerp starter Zonnebloempje2017
- Startdatum
haha amputatie mes ook
ik heb eenpaar keer tijdens de weeën gezegt ( die had ik in mijn rug en buik ) breek alsjeblieft me been maar dan voel ik misschien de weeën niet meer..
De hartslag van de baby daalde en Toen ze een kokertje wilde plaatsen om bloed af te kunnen nemen van de baby, lukte dat niet. Dat deed ook ontzettend zeer. Uiteindelijk werd het een spoed keizersnede omdat ze in het vruchtwater gepoept had.
Toen de pijn verdween na de ruggenprik was het net of er een enorme last vsn mijn schouders gleed, was echt zo blij dat ik niks meer voelde!
De wond na de keizersnee doet zeer, maar heelt erg snel.en ook het litteken is bijna niet te zien, heel mooi gehecht. Het word vaak als iets negatiefs gezien maar dat was het voor mij zeker niet. Ben uiteindelijk erg blij dat het zo gelopen is ?
Alles in totaal duurde 12 uur.
ik heb eenpaar keer tijdens de weeën gezegt ( die had ik in mijn rug en buik ) breek alsjeblieft me been maar dan voel ik misschien de weeën niet meer..
De hartslag van de baby daalde en Toen ze een kokertje wilde plaatsen om bloed af te kunnen nemen van de baby, lukte dat niet. Dat deed ook ontzettend zeer. Uiteindelijk werd het een spoed keizersnede omdat ze in het vruchtwater gepoept had.
Toen de pijn verdween na de ruggenprik was het net of er een enorme last vsn mijn schouders gleed, was echt zo blij dat ik niks meer voelde!
De wond na de keizersnee doet zeer, maar heelt erg snel.en ook het litteken is bijna niet te zien, heel mooi gehecht. Het word vaak als iets negatiefs gezien maar dat was het voor mij zeker niet. Ben uiteindelijk erg blij dat het zo gelopen is ?
Alles in totaal duurde 12 uur.
Mijn eerste bevalling begon om 1.00 s nachts. Ik verloor vruchtwater en had al 4x een droge onderbroek aangetrokken voordat ik besefte dat het vruchtwater was. Om 7.00 de verloskundige gebeld, toen zat ik op 4cm. Van 7.00-12.00 bijna nonstop onder de douche gestaan. Om 12.00 mocht ik gaan persen en een uur later is mn dochter geboren. Gewoon thuis, zonder hechtingen enzo. Ze woog 4380 gram! Het was pittig en duurde 12 uur, maar t was een fijne en gemiddelde bevalling!
Mijn tweede bevalling werd een geplande keizersnede omdat mn dochter in stuit lag. Ook een heel bijzondere ervaring. Heeeeerlijk dat ik geen weeën gehad heb, wat dat betreft was het een makkie. Ik lag op de operatietafel en 2 minuten later was mn dochter er. Eitje, haha! Maar de pijn en het herstel erna is me enorm tegen gevallen, wat dat betreft 1000x liever weer een normale bevalling!
Dus 2 heel andere bevallingen, maar beiden prima en zeker geen horror verhalen!
Mijn tweede bevalling werd een geplande keizersnede omdat mn dochter in stuit lag. Ook een heel bijzondere ervaring. Heeeeerlijk dat ik geen weeën gehad heb, wat dat betreft was het een makkie. Ik lag op de operatietafel en 2 minuten later was mn dochter er. Eitje, haha! Maar de pijn en het herstel erna is me enorm tegen gevallen, wat dat betreft 1000x liever weer een normale bevalling!
Dus 2 heel andere bevallingen, maar beiden prima en zeker geen horror verhalen!
Mijn eerste bevalling begon om 1.00 s nachts. Ik verloor vruchtwater en had al 4x een droge onderbroek aangetrokken voordat ik besefte dat het vruchtwater was. Om 7.00 de verloskundige gebeld, toen zat ik op 4cm. Van 7.00-12.00 bijna nonstop onder de douche gestaan. Om 12.00 mocht ik gaan persen en een uur later is mn dochter geboren. Gewoon thuis, zonder hechtingen enzo. Ze woog 4380 gram! Het was pittig en duurde 12 uur, maar t was een fijne en gemiddelde bevalling!
Mijn tweede bevalling werd een geplande keizersnede omdat mn dochter in stuit lag. Ook een heel bijzondere ervaring. Heeeeerlijk dat ik geen weeën gehad heb, wat dat betreft was het een makkie. Ik lag op de operatietafel en 2 minuten later was mn dochter er. Eitje, haha! Maar de pijn en het herstel erna is me enorm tegen gevallen, wat dat betreft 1000x liever weer een normale bevalling!
Dus 2 heel andere bevallingen, maar beiden prima en zeker geen horror verhalen!
Mijn tweede bevalling werd een geplande keizersnede omdat mn dochter in stuit lag. Ook een heel bijzondere ervaring. Heeeeerlijk dat ik geen weeën gehad heb, wat dat betreft was het een makkie. Ik lag op de operatietafel en 2 minuten later was mn dochter er. Eitje, haha! Maar de pijn en het herstel erna is me enorm tegen gevallen, wat dat betreft 1000x liever weer een normale bevalling!
Dus 2 heel andere bevallingen, maar beiden prima en zeker geen horror verhalen!
Ik had een bevalling die op papier misschien een horrorverhaal was, maar ik zou het echt zo weer doen! Ik voelde me ook echt een sterke vrouw. Je kan echt zo veel meer dan dat je denkt. Zoals in mijn geval: slapen op mijn knieën... (met een ruggenprik en dus al slapende benen).
En je gaat toch mee in de flow van hoe het loopt. Bij mij gebeurde bijna alles van wat ik in mijn bevalplan had gezegd dat ik niet wilde. Maar ik heb er alles aan gedaan en ben wel trots op mezelf. Ik denk er nog regelmatig aan, want het blijft een heel intense en bijzondere ervaring.
En je gaat toch mee in de flow van hoe het loopt. Bij mij gebeurde bijna alles van wat ik in mijn bevalplan had gezegd dat ik niet wilde. Maar ik heb er alles aan gedaan en ben wel trots op mezelf. Ik denk er nog regelmatig aan, want het blijft een heel intense en bijzondere ervaring.
Ik had een heerlijke bevalling die zo'n 5 uur duurde! Tussen 21.00-21.30 uur begonnen de weeën en om 01:50 uur was onze kleine meid er! Ondanks dat ze een sterrenkijker was en ik vanwege de termijn (36+5) naar het ziekenhuis moest terwijl ik graag thuis wilde bevallen toch een hele fijne, relaxte bevalling gehad. Vooral omdat ik mezelf helemaal heb afgesloten en in mijn eigen fijne bubbel zat 
Ik vond het een magische beleving en kan niet wachten tot ik het nog een keer mag meemaken!
Ik vond het een magische beleving en kan niet wachten tot ik het nog een keer mag meemaken!
Ik vind bevallen zo gaaf!! Mijn bevalling duurde 13 uur. De eerste 7 uur thuis in bad. Daarna moest ik helaas naar het ziekenhuis omdat ze niet indaalde, maar het was zo powerful! Ik kijk er naar uit om me hopelijk binnen anderhalve week weer zo'n superwoman te voelen!!!
Voordat bij mij de weeën begonnen om 22.00 zijn we eerst nog naar Loods5 gegaan voor een kussentje voor in de schommelstoel (nesteldrang?) In de auto vond ik mijn broek ineens heel strak zitten en heb half liggend gezeten. In eerste instantie vonden we het wel gezellig zo met z’n tweetjes midden in de nacht. De weeën kwamen wel al heel snel achter elkaar maar duurde kort en waren goed op te vangen. Om 04.00 kwam de verloskundige en had ik pas 1cm. Ondertussen werd het moeilijker om de weeën op te vangen en heb ik de rest van de nacht door het hele huis gewandeld en onder de douche gestaan. Om 8.30 had ik 6cm en konden we dan eindelijk naar het ziekenhuis. Er vanuit gaande dat ik pijnstilling zou krijgen was ik erg blij, even tot rust komen na weeën die zich iedere 3 minuten aandienden. Dat had ik toch even mis, want na aankomst had ik vol ontsluiting en mocht ik aan de slag.
Al snel bleek dat ze te vroeg gedraaid was en vast was komen te zitten in mijn bekken. De rust die eerst op de kamer was, was al snel verdwenen maar ik had er totaal geen moeite mee. Ik zat in mijn eigen bubbel en de enige die daar doorheen konden prikken waren mijn vriend en mijn verloskundige. Als de gynaecoloog of iemand anders iets tegen me zei, kwam dat niet bij me aan en deed ik ook niks. Maar zeiden mijn vriend of verloskundige dat ik iets moest doen, dan luisterde ik tot grote ergernis van de gynaecoloog meteen.
omdat ik compleet uitgeput was, hebben ze me rond 12.30 even aan de morfine gelegd. Wat een verademing. Volgens mijn vriend heb ik met een grote glimlach op bed gelegen. Nadat ik weer wat energie had, hebben ze de weeënopwekkers een boost gegeven en de morfine terug gedraaid. Daar was ik het niet mee eens en dat heb ik blijkbaar duidelijk laten weten. Ons meisje kreeg het tijdens het persen een beetje zwaar. Ik kreeg een knip, prima als ze er maar uitkomt. Na 25 minuten kreeg ik nog een kans om te persen en anders zouden ze de vacuümpomp gebruiken. Ondertussen stonden achter het gordijn blijkbaar al de kinderarts en een heel team klaar en was de ok al geregeld. Na de laatste keer persen was het me niet gelukt, ik mocht stoppen, maar ik wilde het echt nog een keer proberen dus ging door. Met die laatste pers werd ze geboren.
nadat ik gehecht en gedoucht was, mocht ik naar de kraamafdeling. De arts assistent die bij mijn bevalling aanwezig was en mij gehecht heeft, kwam nog even langs om te vragen hoe het met ons ging. Een jonge knul van ergens in de twintig. Netjes stond hij achter het gordijn te wachten, ik was net aan het voeden. Ik riep naar hem dat hij gerust door mocht lopen hij had nu toch al alles van me gezien. Met rode wangen kwam hij binnen.
ondanks dat het een pittige bevalling van 16 uur was, kijk ik er heel positief op terug. Mijn geboorteplan is niet helemaal tot zijn recht gekomen, maar dat boeide me op dat moment ook totaal niet meer, zolang mijn vriend en verloskundige maar bij me bleven. Vrijdag wordt onze kleine muis al 6 maanden.
Al snel bleek dat ze te vroeg gedraaid was en vast was komen te zitten in mijn bekken. De rust die eerst op de kamer was, was al snel verdwenen maar ik had er totaal geen moeite mee. Ik zat in mijn eigen bubbel en de enige die daar doorheen konden prikken waren mijn vriend en mijn verloskundige. Als de gynaecoloog of iemand anders iets tegen me zei, kwam dat niet bij me aan en deed ik ook niks. Maar zeiden mijn vriend of verloskundige dat ik iets moest doen, dan luisterde ik tot grote ergernis van de gynaecoloog meteen.
omdat ik compleet uitgeput was, hebben ze me rond 12.30 even aan de morfine gelegd. Wat een verademing. Volgens mijn vriend heb ik met een grote glimlach op bed gelegen. Nadat ik weer wat energie had, hebben ze de weeënopwekkers een boost gegeven en de morfine terug gedraaid. Daar was ik het niet mee eens en dat heb ik blijkbaar duidelijk laten weten. Ons meisje kreeg het tijdens het persen een beetje zwaar. Ik kreeg een knip, prima als ze er maar uitkomt. Na 25 minuten kreeg ik nog een kans om te persen en anders zouden ze de vacuümpomp gebruiken. Ondertussen stonden achter het gordijn blijkbaar al de kinderarts en een heel team klaar en was de ok al geregeld. Na de laatste keer persen was het me niet gelukt, ik mocht stoppen, maar ik wilde het echt nog een keer proberen dus ging door. Met die laatste pers werd ze geboren.
nadat ik gehecht en gedoucht was, mocht ik naar de kraamafdeling. De arts assistent die bij mijn bevalling aanwezig was en mij gehecht heeft, kwam nog even langs om te vragen hoe het met ons ging. Een jonge knul van ergens in de twintig. Netjes stond hij achter het gordijn te wachten, ik was net aan het voeden. Ik riep naar hem dat hij gerust door mocht lopen hij had nu toch al alles van me gezien. Met rode wangen kwam hij binnen.
ondanks dat het een pittige bevalling van 16 uur was, kijk ik er heel positief op terug. Mijn geboorteplan is niet helemaal tot zijn recht gekomen, maar dat boeide me op dat moment ook totaal niet meer, zolang mijn vriend en verloskundige maar bij me bleven. Vrijdag wordt onze kleine muis al 6 maanden.