Mijn moeder heeft iets identieks gedaan, en ik was echt verontwaardigt. We waren het al een poos aan het proberen en we hadden net de eerste stappen richting de medische molen gezet toen ik het niet meer hield en het aan mijn moeder heb verteld (dat het niet lukte). Enkele weken later bleek ik zwanger (joepie!) maar dat ging na 9 weken mis...
We hadden het net aan de naaste familie verteld, dus viel er weinig "recht te zetten" .
Maar na een paar dagen kreeg ik een kaartje van een oud-collega, dat ze het erg jammer vond van mijn miskraam....
Huh?! Ik wist dat ze samenwerkte met mijn moeder, dus ik hoefde me niet af te vragen hoe ze aan die info kwam. Ik heb mamaatje wel verteld dat ik het echt heel vervelend vond, maar daar bleef het voor mij bij. Toen ik het s'avonds aan manlief vertelde ging hij direct verhaal halen (ai...) en dat was geen mooi plaatje... Mijn man en moeder hebben behoorlijk ruzie gehad, en nu ik weer zwanger ben houdt ma d'r mond weer zo stijf dicht dat je zou verwachten dat ze het NIET weet...Ze is beledigd , gedeeltelijk terecht, want ze heeft gezegd dat zij en dat meisje al langere tijd met elkaar praten en dat ze erg verdrietig was geweest en het gewoon kwijt moest. Maar een belofte is een belofte....Zeg het tegen je moeder, vraag of ze het aan meer mensen heeft gezegd en laat haar beloven dat ze het niet nog verder verteld. En vergeet niet aan te geven hoe belangrijk het voor je is! Geen ruzie maken, maar je hebt recht om boos te zijn.
Fijne zwangerschap!
