Waarom....Waarom nou wij?
Afgelopen dinsdagavond een 12 weken echo gehad en een nekplooimeting laten doen.
Woensdagochtend moest ik daarvoor nog bloed laten prikken, daar het een combinatietest is.Aan de hand van de nekplooimeting en mijn bloed komt er een kansberekening op het Down Syndroom uit.
Enfin, kreeg die avond van de echoscopiste al te horen dat het een keurige uitslag was, de nekplooimeting, namelijk 1.7 mm.Mag max 3,5 mm zijn.
De uitslag zou ik bij m'n eerst volgende afspraak bij de verloskundige krijgen, over 3 weken.
Werd ik afgelopen vrijdagochtend om 9 uur gebeld, was net weer thuis van kids naar school brengen en m'n verloskundige hing aan de telefoon.....
Mijn bloed gaf zo'n lage uitslag aan dat het gemiddelde naar beneden kelderde.
Ik kreeg de kandsberekening van 1 op 200 dat ons kindje Down heeft...
En da's precies de grens waar verloskundigen je voorleggen vervolgonderzoek te laten doen.
Ben meteen ingestort.Heb uren en uren gejankt.
Gelukkig was manlief thuis, was nog ziek, maar kwam meteen uit bed en heeft de telefoon overgenomen, kon niet meer praten.
Daar zit ik dan, met m'n 29 jaar.Ben verdorie op m'n 22e al moeder geworden, en nu komt de laatste op m'n 29e....ben toch geen 40 ofzo???
1,5 Jaar geleden lieten wij de combinatietest van m'n lieve Lenthe doen en was de uitslag 1 op 5000....en nu 1 op 200...
Over een kleine 3 weken ben ik 16 weken en laten we een vruchtwaterpunctie doen, heeft (geweldig, kan er ook nog wel bij) ook weer een kans op een miskraam als gevolg, en vervolgens nog eens 3 weken te moeten wachten de uitslag...
En dan....we weten dat we een kindje met Down niet gaan houden, maar het idee om met 19 weken dus te moeten bevallen van een kindje van 20 cm.....
Tuurlijk is dit het ramp-scenario, en positief gezien zijn er nog 199 kansen dat ons kindje geen Down heeft....maar de lol heb ik niet meer, mijn plan was om onwijs te genieten van deze zwangerschap, het is de laatste.
En wie zegt dat als ons kindje geen Down heeft, het geen andere aandoeningen heeft...
We hadden het nog niet aan onze oudsten vertelt (4,5 en 7 jaar) wilden dat binnenkort gaan doen, maar wachten nu liever even.Maar ja, om nou te wachten tot mijn 19e week (krijgen we de uitslag) mijn buik te verbergen....
Gelukkig heb ik overdag mijn kleine Lenthe die mijn tranen (letterlijk) van mijn wangen veegt en me afleid met haar lieve lach en brabbel-woordjes, maar o wat kan deze wereld zo onwijs oneerlijk zijn...
In september een miskraam, in, in november een miskraam en nu dit...volgens mij MOGEN wij gewoon geen (gezond) kindje meer krijgen...
Zie nu alleen maar gehandicapten op straat en tv spotjes voor gehandicapten-kindertjes-fondsen en foundations....
En als klap op de vuurpijl voelde ik gister het 1e schopje....
Ben echt ontroostbaar, was juist zo blij dat ik de eerste 12 weken door was gekomen, misschien te naief geweest, zag het totaal niet aankomen...
Groet Roos.
Afgelopen dinsdagavond een 12 weken echo gehad en een nekplooimeting laten doen.
Woensdagochtend moest ik daarvoor nog bloed laten prikken, daar het een combinatietest is.Aan de hand van de nekplooimeting en mijn bloed komt er een kansberekening op het Down Syndroom uit.
Enfin, kreeg die avond van de echoscopiste al te horen dat het een keurige uitslag was, de nekplooimeting, namelijk 1.7 mm.Mag max 3,5 mm zijn.
De uitslag zou ik bij m'n eerst volgende afspraak bij de verloskundige krijgen, over 3 weken.
Werd ik afgelopen vrijdagochtend om 9 uur gebeld, was net weer thuis van kids naar school brengen en m'n verloskundige hing aan de telefoon.....
Mijn bloed gaf zo'n lage uitslag aan dat het gemiddelde naar beneden kelderde.
Ik kreeg de kandsberekening van 1 op 200 dat ons kindje Down heeft...
En da's precies de grens waar verloskundigen je voorleggen vervolgonderzoek te laten doen.
Ben meteen ingestort.Heb uren en uren gejankt.
Gelukkig was manlief thuis, was nog ziek, maar kwam meteen uit bed en heeft de telefoon overgenomen, kon niet meer praten.
Daar zit ik dan, met m'n 29 jaar.Ben verdorie op m'n 22e al moeder geworden, en nu komt de laatste op m'n 29e....ben toch geen 40 ofzo???
1,5 Jaar geleden lieten wij de combinatietest van m'n lieve Lenthe doen en was de uitslag 1 op 5000....en nu 1 op 200...
Over een kleine 3 weken ben ik 16 weken en laten we een vruchtwaterpunctie doen, heeft (geweldig, kan er ook nog wel bij) ook weer een kans op een miskraam als gevolg, en vervolgens nog eens 3 weken te moeten wachten de uitslag...
En dan....we weten dat we een kindje met Down niet gaan houden, maar het idee om met 19 weken dus te moeten bevallen van een kindje van 20 cm.....
Tuurlijk is dit het ramp-scenario, en positief gezien zijn er nog 199 kansen dat ons kindje geen Down heeft....maar de lol heb ik niet meer, mijn plan was om onwijs te genieten van deze zwangerschap, het is de laatste.
En wie zegt dat als ons kindje geen Down heeft, het geen andere aandoeningen heeft...
We hadden het nog niet aan onze oudsten vertelt (4,5 en 7 jaar) wilden dat binnenkort gaan doen, maar wachten nu liever even.Maar ja, om nou te wachten tot mijn 19e week (krijgen we de uitslag) mijn buik te verbergen....
Gelukkig heb ik overdag mijn kleine Lenthe die mijn tranen (letterlijk) van mijn wangen veegt en me afleid met haar lieve lach en brabbel-woordjes, maar o wat kan deze wereld zo onwijs oneerlijk zijn...
In september een miskraam, in, in november een miskraam en nu dit...volgens mij MOGEN wij gewoon geen (gezond) kindje meer krijgen...
Zie nu alleen maar gehandicapten op straat en tv spotjes voor gehandicapten-kindertjes-fondsen en foundations....
En als klap op de vuurpijl voelde ik gister het 1e schopje....
Ben echt ontroostbaar, was juist zo blij dat ik de eerste 12 weken door was gekomen, misschien te naief geweest, zag het totaal niet aankomen...
Groet Roos.