M'n wereldje ingestort...Slechte uitslag nekplooimeting...

Lieve Roos, ik weet niet wat ik moet zeggen. Behalve je de hoop te geven dat de kans op een gezond kindje wel degelijk  aanwezig is, hoor. Dat is het rotte van die kansberekeningen.......

Verder is het voor mij moeilijk om te reageren. Ik ben zelf zwanger geweest van een zoontje met het syndroom van Down (nekplooi was 6 mm!!) waar ik heel graag voor had willen zorgen, maar helaas  hebben we hem  (fatale hartafwijking) halverwege de zwangerschap verloren.

Ik kan me nog wel de tijd herinneren dat we een vlokkentest (zat nog net op de grens om een vlokkentest te kunnen laten doen) ondergingen. De wachtweek daarna was slopend. Dat zal ook bij jullie vreselijk zijn, die weken waarin je moet wachten, hopen en je niet gek laten maken!

Probeer jezelf bij elkaar te rapen, bij de dag te leven, voor je andere 3 geweldige meiden er te zijn (moeilijk, weet het), en met je partner te praten/huilen/hopen.
 
Lieve lieve Roos,

Ik kan je helemaal begrijpen. En hoe iedereen ook zijn best doet om je gerust te stellen je blijft piekeren. I
k zal je mijn verhaal vertellen,  misschien dat het helpt
Ook wij hebben een nekplooimeting laten doen. En we hebben er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat het ook "mis"  kon zijn. De nekplooi was te dik, maar de arts zei; ik zal de bloedtesten erbij pakken, misschien zijn die wel goed. Niet dus!
Er was een kans van 1 op 8 dat ons kindje het syndroom zou hebben. En daar zit je dan, op weg naar huis alleen maar huilen en thuis mijn moeder gebelt, maar ik kon niks zeggen. Mijn vriend heeft het haar verteld. en dan is het wachten wachten wachten.....slopend. Wij hadden vooraf al wel besloten dat als het niet goed zou zijn, we de zwangerschap zouden gaan afbreken. En ook ik had heel veel moeite met het idee dat je dan wel een bevalling krijgt. Een paar dagen voor de uitslag dacht ik me mezelf zet eens 8 mensen op een rij en kies diegene uit die een rode auto heeft, hoe groot is de kans......
En gelukkig bleek er helemaal niks aan de hand te zijn!! Het is een blij en gezond kind.

Ik hoop dat mijn verhaal je kan helpen en wens jullie veel sterkte!

Groetjes Ingrid
 
Hoi roos,

Wat ontzettend moeilijk, ik zal niet echt begrijpen hoe moeilijk het is, deze situatie omdat ik zo een dergelijke situatie niet heb meegemaakt.
Wij hebben zelf wel veel (ernstige) lichamelijke afwijkingen in de familie, dus weet wel van de spanning af.
Ik vind het persoonlijk wel moeilijjk om te lezen dat je, als het echt zo zou zijn, je zwangerschap afbreekt.
In mijn ogen is het al een echt klein mensje wat je dan laat sterven...
Lieve vrienden van ons zorgen voor een gehandicapt meisje wat zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt en dat meisje brengt zoveel vreugde in hun leven!
Verder ben ik het wel met mijn voorgangers eens, mensen die wij oppervlakking kennen werd verteld dat er van alles mis zou zijn met hun kindje, zowel lichamelijk als geestelijk, het jongetje is geboren en is kerngezond.

Wat houd je tegen om, mocht het kleine mensje gehandicapt zijn, het te houden?
Ik probeer je echt te begrijpen, (weet zelf niet wat het is)

liefs en heel veel sterkte,
marina
 
Hoi Roos,

Persoonlijk ben ik een beetje geschrokken van je berichtje. Ik kan me niet voorstellen hoe het is, want ik wilde bewust geen onderzoeken bij mijn zwangerschap. Ik wilde niet weten of het een gehandicapt kindje zou zijn of niet. Want voor de keuze komen te staan om het leven van je ongeboren kindje  te beeinigen, lijkt me persoonlijk onmenselijk. Bovendien kan een kind andere handicaps hebben, die ze niet aan het licht kunnen brengen, dus zekerheid heb je nooit. Wat anderen ook schreven, kinderen met een handicap kunnen voor veel levensvreugde zorgen.
Maar nu die keus voor jullie een stukje dichterbij komt, het lijkt me gewoon vreselijk voor jullie.. Wil je er in ieder geval veel sterkte mee wensen, hoe ik er ook tegenover sta.
Lieve groeten,
Karlien

 
Hoewel het ook niet mijn keuze zou zijn om een zwangerschap te beeindigen vanwege downsyndroom heeft Roos met haar partner een keuze gemaakt.
Ze zoekt hier steun en geen discussie over het wel of niet beeindigen van een zwangerschap. Ik vind het jammer dat het in bijna elke reactie genoemd wordt.
 
Hoi Roos, wat een ontzettend naar bericht, ik leef ontzettend met je mee!
Ik kreeg bij Zoe's 20 weken echo te horen dat er vocht bij haar longen zat en dat ze met een down syndroom geboren zou worden, een kleine kans dat dat niet zou gebeuren zeiden ze......
Ik mocht een vrucht water punctie doen om het zeker te weten maar daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik had al 2 miskramen gehad en Zoe was welkom wat er ook met haar zou zijn.
Je kan niet zien aan de punctie hoe erg gehandikapt ze is.
 Ik was gelukkig erg sterk en hoopte dat alles goed zou komen en dat ze maar niet te erg gehandicapt zou zijn. Ik heb gewerkt met licht verstandelijke gehandikapten en die zijn erg gelukkig maar het is aanpoten ja.....
Denk er goed over na wat jullie willen.
Ik hoop niet dat je dit een vervelend bericht vindt, Heel veel sterkte ermee en probeer over positieve dingen te denken. Je ziet nu waarschijnlijk overal kinderen met het down syndroom, dat had ik wel iniedergeval. Maar zie dat ze van alles genieten en probeer hoop te hebben!!! Zoe is trouwens gezond te wereld gekomen!!!! En dat gun ik jou ook meid!!! Ik zit hier met tranen en denk weer aan onze onnodige onzekerheid , ik snap wat je voelt, ik heb het gewoon koud op deze bloed hete zolder....
Denk echt goed na wat jullie willen.Iedereen denkt er anders over, daar kreeg ik ook vaak opmerkingen over helaas.... Maar ik wou Zoe hebben en Zoe mij! Sommige kunnen niet leven met een gehandicapt kind. Ik kan het me niet voorstellen want zij is van jullie, het is zwaar maar het is het waard!Heel veel succes met jullie keuze.
Veel liefs Kim
 
Hoi Miss mama,

Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Ik vind dit heel erg voor jullie.

Ik ga heel hard voor jullie duimen dat het toch gewoon goed is met jullie hummeltje.

Heel veel sterkte en groetjes Angelique


En voor de rest van de meiden Steun in dit topic miss mama en, ga niet zeggen wat wij zouden doen.
Dit is al moeilijk genoeg.
 
Lieve Roos,

Wat een vreselijk bericht. Dit is wel het laatste wat je wilde met deze zwangerschap. Ik snap heel goed dat dit er behoorlijk inhakt.

Ik hoop met jou en de anderen mee, dat jouw kindje niet die ene op de 200 is en dat je een kerngezond kindje krijgt. Heel veel sterkte met alles.

Jamie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan