Mag ik even???

Hey Marieke,

Weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet schrijven, maar wilde toch even reageren. Ik ken je voorgeschiedenis niet en las net pas dat er voor jullie geen 2e kindje komt.

Mijn nichtje heeft sinds eind maart een zoontje, Shen. Zij en haar  vriend kunnen zelf geen kinderen krijgen en hebben Shen geadopteerd.
Mijn andere nichtje is ongewenst kinderloos, maar heeft er bewust voor gekozen om geen kinderen te adopteren.

Het is natuurlijk moeilijk als je allemaal dikke buiken ziet, terwijl je weet dat het het zelf niet meer mee zult maken. Geniet  van Lyanne, het is een schat van een meid. Heel veel sterkte.

Groetjes,
Nelly.
 
Bedankt voor jullie reacties, daar kan ik tenminste wat mee!!!

Wat betreft pleegzorg, daar heb ik ook al heel veel over nagedacht, vooral omdat ik ook in een pleeggezin heb gezeten en een super-tijd heb gehad. Maar na overleg (o.a. met de psych) is dat geen goed plan. Ik raak te snel en teveel gehecht aan mensen en dan is de klap iedere keer veel te groot als het kindje dan weer weg zou moeten.

Adoptie is voor ons geen optie,omdat wij daar simpelweg geen geld voor hebben. Niet dat ik het niet zou willen dus. Een oude collega heeft 2 jaar een kindje uit Afrika gekregen en dat is echt een prachtig en heerlijk ventje! Ze zijn nu "bezig" om een 2e te adopteren.

Jullie steun heeft mij al heel veel geholpen en heb vanmiddag wat dingetjes voor de beeb in de buik van mijn vriendin gekocht! Dan ga ik haar/hem maar ook extra verwennen!!

Dikke kus, Marieke
 
Hoi Marieke,

Ik kan je verlangen naar een 2 e kindje erg goed voorstellen.
Ook wij zijn na heel wat jaren dokteren er achter gekomen dat wij nooit op een natuurlijke manier zwanger kunnen worden.Mijn eicelvoorraad is onvoldoende en van heel slechte kwaliteit.
Ook ik had/heb het idee om door mijn eigen lichaam in de steek gelaten te worden.
Ik BAAL ook ontzettend van het feit dat je niet zelf kan beslissen of je een baby wil/kan krijgen.
Kan op slechte dagen er ook moeilijk tegen als ik hoor dat andere mensen zonder veel moeite (al weer ) zwanger zijn.Kan dan stinkend jaloers zijn.Hoewel ik dat niet echt durf te bekennen omdat ik ook wel weer zo realistisch ben om een ander die misere die wij door moeten maken niet gun.
Hier begint het verlangen ook weer op te spelen.Wordt ook weer jaloers als ik al die dikke buiken zie lopen,maar denk dan aan de andere kant dat ik niet te veel naar een ander moet kijken en tevreden moet zijn met wat ik heb.
En dat ben ik ook.Ik geniet voor wel 1000% van alles.Probeer ook zo min mogelijk van haar te missen.Gisteren kwam ik thuis van het werk en toen is ze uit zichzelf voor het eerst gaan staan.Dan kan ik wel balen dat ik er net niet bij aanwezig was.
Ik vind het wel erg fijn dat iedereen hier op het forum zo erg meeleeft!!!!!!
Het is erg fijn als je eens je verhaal bij iemand kwijt kan.

Heel veel sterkte met het verwerken van dit alles.Hopelijk kan je mbv de psycholoog en de mensen om je heen een weg vinden om met dit verlies om te gaan

groeten Dianka
 
Tuurlijk mag je even...!
Ken je verhaal niet maar ik kan mij héél goed indenken dat het heel erg moeilijk is om zwangere buiken te zien.
Lucht je hart lekker hier, je ziet het, er zijn zoveel meisjes die een luisterend oor hebben. En ook ‘lotgenoten’. Phoe hee, ben er stil van, best veel eigenlijk.
Er over praten/schrijven is belangrijk hoor. Volgens mij is het beter om het niet op te kroppen. Je gaat door een pittig proces, vergeet dat niet.

Veel sterkte!!!

Liefs

 
Hoi
fijn he om even je hart te luchten.
heb dat laatst ook even gedaan.,en het verlichte toch.
even wat lieve woorden van meiden die een heleboel moedergevoelens herkennen.
veel sterkte wil ik je wensen..het lijkt me moeilijk.
liefs piewie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan