Hej!
Ik heb zó'n behoefte om ff mijn verhaal kwijt te kunnen bij jullie. Wel lastig dat het zo zoeken is waar we nou ook alweer ons 'clubje' hadden.
Maar goed, ik doe het toh maar hier, want Hyves durf ik in dit geval niet aan....
Ik kan het nog niet bevatten, maar ik ben 6,5 week zwanger van ons vierde kindje. IK BEN COMPLEET IN PANIEK!!!! Niet blij, alleen maar afschuwelijk geschokt! We hebben nl. de folder van sterilisatie voor mijn man in huis, hebben beschermd gevreeën en nu potverdepotver dit!!! HELP!!! Vreselijk, ik voel me zó boos, verdrietig, en schuldig over juist deze heftige negatieve gevoelens, dat ik echt de kluts helemaal kwijt ben. Moet volgende week voor een echo naar de vrouwenkliniek. Met uitleg ook over abortus. NOOIT GEDACHT DAT MIJ DIT ZOU OVERKOMEN!!!! De gedacht aan nog een kind, terwijl ik alles al alleen moet doen, vanwege het werk van mijn man, de afstanden die ik moet rijden voor de sociale levens van onze zoons, de kleine meid, de stress, het huis, mijn eigen bedrijf, mijn man die in een overname gesprek zit van twee bedrijven, wat waarschijnlijk potverdepotver OOK nog eens een verhuizing met zich mee kan brengen, ik wordt helemaal krankjorem van de paniek. Overdag ben ik zo boos en verdrietig, dat ik echt niets liever wil dan dit ongedaan maken. Maar 's avonds als ik dan alleen in het donker naar het plafond lig te staren, moet ik huilen en wilde ik dat ik positiever kon zijn.... Wat nu als dit een hyperkindje wordt? Een huilbaby? Ongezond? Maar ook: wie is dit die persé bij ons nog geboren wil worden, terwijl wij allebei alleen maar NEE voelen? Zoals gezegd, nooit gedacht dat mij dit kon overkomen, maar toch he.... ik durf er niet met iemand over te praten, bang voor veroordelingen. Ik ben al bang voor mezelf... De geluksbel waar ik nog helemaal in zat met Linde is echt uit elkar gespat, kan echt nergens meer van genieten, hoe lief ze ook is. De jongens kunnen ook al niets goed doen, en mijn man al helemaal niet (nu is hij er een paar dagen niet, ik denk dat hij blij is van huis weg te zijn;-)) Hij steunt me wel, in wat de keuze ook wordt, maar hij neigt wel sterk naar een abortus. Hoe moeten we in vredesnaam vier kids grootbrengen? Past niet in de auto's bijv. Past niet echt op de kamers, past gewoon niet in ons leven. Wanneer ben ik weer eens aan de beurt? Ben net van de BV af!! Was nog zo blij dat ik het voor de laatste keer zo lang had volgehouden. MOet niet aan een bevalling denken! Nog een keer??? Hemel lief!! Heb de zwangerschapskleding juist in tassen gedaan voor het goede doel, ze staan bij de deur naar buiten!!! Wat een verhaal he, ik kan er echt niets aan doen, het zal vast heel onsamenhangend zijn, ik zit ook helemaal in het donker dit te typen. Vreselijk. Ik hoop, dat ik er voor woensdag uitkom, maar ik denk t niet. Liefs een héle wanhopige Pippi....
Ik heb zó'n behoefte om ff mijn verhaal kwijt te kunnen bij jullie. Wel lastig dat het zo zoeken is waar we nou ook alweer ons 'clubje' hadden.
Maar goed, ik doe het toh maar hier, want Hyves durf ik in dit geval niet aan....
Ik kan het nog niet bevatten, maar ik ben 6,5 week zwanger van ons vierde kindje. IK BEN COMPLEET IN PANIEK!!!! Niet blij, alleen maar afschuwelijk geschokt! We hebben nl. de folder van sterilisatie voor mijn man in huis, hebben beschermd gevreeën en nu potverdepotver dit!!! HELP!!! Vreselijk, ik voel me zó boos, verdrietig, en schuldig over juist deze heftige negatieve gevoelens, dat ik echt de kluts helemaal kwijt ben. Moet volgende week voor een echo naar de vrouwenkliniek. Met uitleg ook over abortus. NOOIT GEDACHT DAT MIJ DIT ZOU OVERKOMEN!!!! De gedacht aan nog een kind, terwijl ik alles al alleen moet doen, vanwege het werk van mijn man, de afstanden die ik moet rijden voor de sociale levens van onze zoons, de kleine meid, de stress, het huis, mijn eigen bedrijf, mijn man die in een overname gesprek zit van twee bedrijven, wat waarschijnlijk potverdepotver OOK nog eens een verhuizing met zich mee kan brengen, ik wordt helemaal krankjorem van de paniek. Overdag ben ik zo boos en verdrietig, dat ik echt niets liever wil dan dit ongedaan maken. Maar 's avonds als ik dan alleen in het donker naar het plafond lig te staren, moet ik huilen en wilde ik dat ik positiever kon zijn.... Wat nu als dit een hyperkindje wordt? Een huilbaby? Ongezond? Maar ook: wie is dit die persé bij ons nog geboren wil worden, terwijl wij allebei alleen maar NEE voelen? Zoals gezegd, nooit gedacht dat mij dit kon overkomen, maar toch he.... ik durf er niet met iemand over te praten, bang voor veroordelingen. Ik ben al bang voor mezelf... De geluksbel waar ik nog helemaal in zat met Linde is echt uit elkar gespat, kan echt nergens meer van genieten, hoe lief ze ook is. De jongens kunnen ook al niets goed doen, en mijn man al helemaal niet (nu is hij er een paar dagen niet, ik denk dat hij blij is van huis weg te zijn;-)) Hij steunt me wel, in wat de keuze ook wordt, maar hij neigt wel sterk naar een abortus. Hoe moeten we in vredesnaam vier kids grootbrengen? Past niet in de auto's bijv. Past niet echt op de kamers, past gewoon niet in ons leven. Wanneer ben ik weer eens aan de beurt? Ben net van de BV af!! Was nog zo blij dat ik het voor de laatste keer zo lang had volgehouden. MOet niet aan een bevalling denken! Nog een keer??? Hemel lief!! Heb de zwangerschapskleding juist in tassen gedaan voor het goede doel, ze staan bij de deur naar buiten!!! Wat een verhaal he, ik kan er echt niets aan doen, het zal vast heel onsamenhangend zijn, ik zit ook helemaal in het donker dit te typen. Vreselijk. Ik hoop, dat ik er voor woensdag uitkom, maar ik denk t niet. Liefs een héle wanhopige Pippi....