Hej lieve allemaal!
Jeetje hartstikke bedankt voor jullie hele lieve reacties! Ik zit hier echt met kippenvel te lezen. De computer was ook nog eens gecrasht, dus tja het duurde even voor ik weer online kon. We zitten werkelijk in een emotionele achtbaan. We hebben gesprekken gehad met een kurator in het zkh, en er niets mee opgeschoten! Vreselijk! Twee uren zitten praten en dan nog niet op het goede spoor kunnen komen. Toen ik een nachtmerrie kreeg over een tweeling, raakte ik nog meer in de stress. Hoe gek kun je jezelf maken.... ik heb de vrouwenkliniek opnieuw gebedl en gevraagd of ze dat wilden checken. Op de vraag of mijn besluit dat zou beïnvloeden zei ik "ja", en ik meende het ook. De dag voor het echoonderzoek, was ik erg boos en emotioneel. Wat een oneerlijke keuze. Ik, die ALTIJD gezegd heb: NOOIT een abortus, loop met deze ideeën rond, hoe erg kan het zijn!!! Manlief neigde sterker naar een abortus dan ik, ik ben een eeuwige twijfelkont.... Maar hij zei steeds: ik respecteer jouw keuze, jij voelt het ik niet. Dus... Tja, en toen de echo. Griezelig he....en toen was het gebeurd, ik zag ons wurmpje daar, met knopjes van armen en benen. De dokter vroeg hoe ik het vond. SÖT zei ik, LIEF! Snotterdesnotter... ik keek naar mijn man en ook hij hield het niet droog..... Dusseh... jullie begrijpen het he, er komt een vierde kindje bij ons. We zijn nog steeds wel van slag, proberen de praktische bezwaren "op te lossen" in ons hoofd. Er moet hier heel wat geherstructureerd worden, en ik ben er nog niet mee naar de buitenwereld gekomen. Moet eerst zelf sterker in mijn schoenen staan. Het is niet niks, en dat na drie kids!!! De jongens weten het wel, die regaeerden : NOG ÉÉn??? ha,ha,ha, en toen wilde zoon 2 de oudste worden voor kindje 4. Dan was hij nl. ook een grote grote broer ipv een grote broer... Ja, volg het maar. Linde is 15 mnd, zij is nog te klein. Volgens de echo zou ik dan nu 9 weken moeten zijn, maar ik denk toch echt 8 weken. Dat regelt zich nog wel. Dus ik denk dat ik me twijfelachtig aan ga melden bij de maart 2010 moeders.....
Nogmaals ontzettend bedankt, het doet me zó goed om jullie reacties te lezen, ik vond het zo eng om erover te schrijven.... wordt vervolgd. Liefs Pippi
