Vind ik moeilijk om te zeggen. Het besef dat het definitief over is begint nu wel te komen. Maar het verdriet overweldigt me nog meerdere keren per dag. Gister ging het even helemaal fout toen hij belde of we deze week even alles konden regelen. Wat doet het dan pijn om te merken dat de man waarvan je houd al helemaal klaar is met de relatie en het liefst zo snel mogelijk verder wil. En dat hij niet inziet dat ik dat nog niet kan in anderhalve week. Toonde hij nou ook maar eens verdriet en niet alleen zo'n zakelijke kant......
Er is in ieder geval nu door mijn ouders ingegrepen. Hij moet de eerste 6 weken nog niet verwachten dat ik al uit de verdeling en alle financiele zaken ben. Dat geeft mij nu wel een beetje rust. Eerst aan mijzelf werken en gelukkig heb ik sinds vorige week een hele fijne psychologe die mij heel goed helpt en alles duidelijk ziet. Vandaag weer een goed "gesprek" met haar gehad en dat helpt me wel weer een beetje op gang. Maar ze waarschuwde me ook dat het nog heel zwaar gaat worden en daar ben ik eigenlijk wel een beetje bang voor.
Het gaat dus eigenlijk heel wisselend met me. Het ene moment zwaar verdrietig, dan weer heel erg boos en het volgende moment een soort van berusting en daarbij ook weer wat kunnen genieten van mijn kleine Quinn.
Het is wel fijn om de reacties op het forum te lezen. Hier weet hij tenminste niets vanaf en krijg ik ook niet het verwijt dat ik zeker zieltjes aan het winnen ben, zoals hij mij gisteren wel verweet. Alsof dat nodig is......ik vertel gewoon mijn kant van het verhaal en dat is door bijna niemand te snappen!
Ik blijf lekker op het forum lezen en schrijven en hoop daarmee de verwerking te bevorderen.
Liefs Wendy
Er is in ieder geval nu door mijn ouders ingegrepen. Hij moet de eerste 6 weken nog niet verwachten dat ik al uit de verdeling en alle financiele zaken ben. Dat geeft mij nu wel een beetje rust. Eerst aan mijzelf werken en gelukkig heb ik sinds vorige week een hele fijne psychologe die mij heel goed helpt en alles duidelijk ziet. Vandaag weer een goed "gesprek" met haar gehad en dat helpt me wel weer een beetje op gang. Maar ze waarschuwde me ook dat het nog heel zwaar gaat worden en daar ben ik eigenlijk wel een beetje bang voor.
Het gaat dus eigenlijk heel wisselend met me. Het ene moment zwaar verdrietig, dan weer heel erg boos en het volgende moment een soort van berusting en daarbij ook weer wat kunnen genieten van mijn kleine Quinn.
Het is wel fijn om de reacties op het forum te lezen. Hier weet hij tenminste niets vanaf en krijg ik ook niet het verwijt dat ik zeker zieltjes aan het winnen ben, zoals hij mij gisteren wel verweet. Alsof dat nodig is......ik vertel gewoon mijn kant van het verhaal en dat is door bijna niemand te snappen!
Ik blijf lekker op het forum lezen en schrijven en hoop daarmee de verwerking te bevorderen.
Liefs Wendy