Lieve TesG,
Het is hier alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik heb altijd een grote wens gehad voor een tweede kindje, mijn man niet. Hij heeft zelf geen broers en zussen en 'vindt 1 meer dan genoeg '. Ik heb een hele goede band met mijn zus en gunde onze dochter ook een broertje of zusje... ook voor later.
Na een tijd er niet mee over gesproken te hebben ben ik er toen onze dochter 3 werd toch weer over begonnen.
Het lastige vond ik ook.. je wilt de keuze met z'n tweeën maken, maar er zal altijd iemand z'n keuze moeten bijstellen..
Mijn man kon het ook niet aan om mij ongelukkig te zien.. ik was er echt regelmatig heeeeel verdrietig over..
Toen ik op een gegeven moment riep dat ik het nog liever wilde dan trouwen (we zijn nu geregistreerd partners en ik wilde HEEEEEL graag echt trouwen, hij niet.. want zonde geld) zei hij opeens.. dan zit het echt heel diep he. Hij opperde dat wanneer ik nooit meer zou zeuren om te trouwen, hij dan ook toch voor een tweede kindje wilde gaan.
Ik was zooooooo gelukkig! Binnen een maand was ik zwanger en een paar weken voor onze dochter 4 werd is onze zoon geboren. Hij is nu 5 maanden en de blijste baby ooit! En ja qua zorg voor de baby doe ik meer dan hij.. maar hij is zooooo blij, gelukkig en trots!
Ik hoop dat je man toch ook 'omslaat'
Ik voel wat je voelt en het is echt naar en helemaal niet egoïstisch!
Heel veel liefs!