manipulatief gedrag moeder

Hallo :) ben ik weer.

Ik ben vorige wk naar mijn huisarts geweest, en we hebben het er over gehad.

Ik moet het eerst eens op eigen kracht proberen, gewoon zeggen wat ik vind... punt.
Rustig proberen te blijven, en het rustig zeggen. Ik kan zelf nogal snauwerig uit de hoek komen, als ik het er niet mee eens ben.. en zo lok ik dus weer een reactie uit van mijn moeder.

Ik ben nu 2x de discussie niet uit de weggegaan, en heb gezegt wat ik vond. En dat ik het op mijn eigen manier doe. Dat gaf echt een goed gevoel, beetje trots op mezelf ben ik dus wel. Wat ik overigens erg moeilijk vind om kenbaar te maken, trots zijn op mezelf.

Het voelt echt als een verademing :)

Zo, zijn jullie ook weer op de hoogte.

Nens
 
Hé Nens,
Wat je zou kunnen proberen, is heel veel praten vanuit het ik-gevoel.
Je gevoelens bloot leggen, dan heb je ook de grootste kans dat zij zich niet aangevallen voelt, want dat wil je natuurlijk niet. En rustpauzes nemen, elkaar uit laten praten, weet ik is heel erg moeilijk. Haar vooral duidelijk maken dat je haar standpunt wel begrijpt en respecteert, maar dat jij het gewoon op je eigen manier wilt doen. Kijk, zij moet ook begrijpen dat haar kleine meisje groot is geworden, en dat gaat niet zo 1,2,3. Dit is mijn ervaring met mijn moeder. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. X
 
Hoi Nens, knap dat je de discussie niet uit de weg gaat, want dat is het allermoeilijkste. In mijn geval is het een beetje andersom. Mijn moeder en ik hebben een goede relatie, maar ik kan soms een beetje bazig zijn en dat kruipt mijn moeder in haar schulp. Het probleem is dat ik ook niet altijd even zeker van mezelf ben (waar dat bazige misschien ook  gedeeltelijk uit voort komt) en dat ik af en toe zou willen dat mijn moeder wat meer initiatief nam. Gelukkig hebben wij hierover tijdens onze vakantie een heel openhartig gesprek gehad.
In jouw geval denk ik dat het goed is om ook (zoals je ook al gedaan hebt) een gesprek aan te gaan, maar misschien is dat nu nog te snel afgehandeld. Het geeft niet als er tranen aan te pas komen, als de lucht maar geklaard wordt. Ik denk dat het inderdaad goed is om jouw gevoelens (in de ik-persoon) aan bod te laten komen. Jouw moeder heeft haar kans gehad met jou (en evt. broers en of zussen) en nu is het jouw beurt. Dit sluit natuurlijk niet uit dat je moeder er niet bij betrokken kan en mag zijn, maar niet op haar voorwaarden, maar omdat jullie dat samen prettig vinden.
Dat je het alleen aan je ouders hebt verteld vind ik heel logisch, daar je nog maar heel kort zwanger bent. Je zou aan je moeder kunnen zeggen dat je opa de eerste is die het hoort als je bijv. je eerste echo hebt gehad en dus wat meer zekerheid hebt.
Succes!
 
Wat herkenbaar! Ik had vooral tijdens de eerste zwangerschap heel veel last van mijn moeder, hoe goed ze het ongetwijfeld ook bedoelde, ik kon er niet tegen. Het grappige was, dat toen ik eenmaal moeder was en zij oma, ik erachter kwam dat ze de liefste, leukste en aardigste oma is die ik ken en wens voor mijn kinderen. Nooit te beroerd om ons iets uit handen te nemen, altijd beschikbaar en nooit opdringerig! Ze is gek op de kleinkinderen (inmiddels 2) en doet echt leuke dingen met ze, altijd in overleg met mij.

Wat ik ook heel sterk herkende in jullie verhalen, is dat je eerste zwangerschap ook echt een keerpunt is in je leven, in de zin van dat je nu je eigen gezin gaat opbouwen, in plaats van deel uit te maken van het gezin van je ouders. Zij zijn nu "familie" en staan een stapje verder van je af. Dat betekent dat alle verhoudingen gaan veranderen en dat ging in mijn geval af en toe zeer moeizaam.

Tijdens de tweede zwangerschap stond ik er weer heel dubbel in. De oma-rol was natuurlijk fantastisch, maar ik had zelf ook mijn eigen hormonenstormen en weer hebben we in het begin enorm gebotst.

Ik hoop dat jullie, de echte gestoorde mama's en probleemmama's daargelaten, ook een positieve verandering in jullie relatie met je moeder zullen zien. En in de tussentijd, heel goed voor jezelf opkomen!

Sterkte,
Tamara
 
Hallooow :)

Ben ik weer. Bedankt voor al jullie reacties.

Ik zit steeds beter in mijn vel, en kan dingen makkelijker van me af zetten. *EINDELIJK!*
Ik heb echt het gevoel, dat dit forum mij hier ook zeker bij geholpen heeft.
Het helpt wel, om te kletsen met 'lotgenoten', ookal klinkt dit nogal dramatisch :)

Ik wil er ook bij vermelden, dat er ook een hele hoop leuke dingen aan mijn moeder zijn. Niet dat ik haar zwart wil maken. Maar ze is heel dominant en manipulatief.
Niet alleen tegen haar eigen kinderen, maar eigenlijk tegen iedereen... Ze weet dat ze dominant is, maar dat manipulatieve, daar wil ze niet aan...
 
Alles gaat nu gewoon lekker, en als ik iets niet wil doen op haar manier, zeg ik haar dat.

Bedankt he!
Nens

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan