Mensen die je nog maar een paar keer hebt gezien sinds de geboorte

OW helaas zo herkenbaar!!

We hebben een aantal goede vrienden die we regelmatig zien, die zijn ook heel betrokken bij zwangerschap en geboorte e.d. maar die hebben al kids of zitten in de planning...
Maar mijn beste vriendin, die tevens ook nog peettante is zie ik de laatste tijd zooo weinig. Ok, ik weet dat ze een drukke baan heeft (werkt kleine 80uur per week) en heeft weinig tijd over voor leuke dingen, alleen in weekend. Maar sinds een paar maanden heeft ze een nieuwe lover, en die gaat nu voor.
Ok ik snap het allemaal wel, maar elke keer dat we uberhaubt nog afspreken is het omdat ik bel om iets te doen, vanuit haar heb ik al weken geen initiatief meer gezien. Nu heeft ze 2 weken vakantie en benoemt ze (op een avond waar we gezamelijk met vrienden bij elkaar zitten) wie ze wel allemaal niet moet zien in de vakantie en wordt ik totaal niet in benoemd of benaderd....
Ik wordt er erg verdrietig van. Ik weet op zich ook wel dat ik haar kan bellen en uitnodigen, maar ik heb daar op dit moment gewoon helemaal geen zin in, ik wil dat het initiatief niet alleen bij mij ligt.
Ik ben door Kyara en mijn werk gewoon beperkt in dingen die ik kan afspreken en dat weet zij ook. Dus daarom extra jammer dat zij niet het initiatief neemt. Ik bedoeld nu niet dat ik haar meteen als een baksteen laat vallen, daarvoor is ze al te lang mijn beste vriendin...

Maar ik merk wel dat kinderen krijgen toch veel met een relatie kan doen, helaas ook in negatieve zin.....

Liefs Nymue
 
pffffff waar zal ik eens beginnen...

Maar ik kan me er al niet meer zo over opwinden. Het is jammer, maar nu weet je meteen wie je goede vrienden zijn, toch?
Je leeft maar een keer en in die tijd steek ik mijn tijd het liefste in echt leuke mensen, en forummen natuurlijk met andere echt leuke mensen
 
de zus van mijn man,waar wij totaal niet goed mee op kunnen schieten,liep opeens de deur hier plat toen ze hoorde dat ik zwanger was.na de bevalling is ze 2 keer geweest en sindsdien is ze als "vanouds" druk,druk,druk..ik ben allang blij.
groetjes karin
 
Ja ken dat wel ben daar ook wel boos om hoor heb zelfs een vriendin die nog niet eens op kraambezoek is geweest  maar het kan nog erger hoor hou je vast....

Mijn nicht is bijna 2 maanden geleden bevallen van een knul en haar schoonfam. is gewoon nog niet geweest!!! ouders zijn nie3t ziek of slecht te been of wat dan ook ze hebben geen ruzie maar blijkbaar ook geen tijd!!! ik zou echt boos zijn dan

gr juut
 
Tsja.... ik heb er eigenlijk niet zo veel moeite mee. Ik weet dat bepaalde mensen graag willen komen, maar de tijd zo snel gaat dat het er niet van komt. Dat heb ik zelf ook wel.
Het gaat allemaal zo snel. En ik ben blij als we af en toe eens tijd met zijn drietjes hebben. Ik probeer uit te gaan van de goede intentie van de ander. En heb ook met een paar mensen afgesproken dat we liever elkaar een paar keer per jaar zien, maar dan ook de tijd hebben. Dan steeds maar bellen en zeggen "ik moet toch echt eens komen" terwijl dat toch niet lukt. Dat is juist funest voor vriendschap. Als je beide weet van elkaar wat je verwacht, dan weet je waar je aan toe bent en dat werkt bij mij heel goed.
 
Voor een deel heb ik er ook geen moeite mee. mijn familie (ooms en
tantes) zijn boven de 80 en wonen in Drenthe, dus dat is duidelijk...
Mijn schoonfamilie (ooms en tantes) roept al maanden dat ze
langskomen... Ze belevn eerst weg omdat het met de liesbreuken heftig
was hier, maar die zijn al 4 maanden verholpen! Ach ik ken ze toch
amper, dus zit er niet zo op te wachten. Gisteren dat feest met hen en
Loek was mee. Wil iedereen hem vasthouden, van schoot naar schoot... En
supervriendelijk. Ik heb dan ook een beetje "als je het zo leuk vind,
rij er dan een keer 30 minuten voor".



Verder hebben we een, ik noem het inmiddels kennis. Daar was ik heel
goed bevriend mee jaren geleden. dave en ik hebben elkaar via hem leren
kennen op zijn verjaardag. Ik was heel close met hem (samen in therapie
gezeten schept toch een aparte band). Maar sinds ik iets met Dave heb,
doet hij raar. Hij liegt, zegt o.a. dat ik hem vroeger belde om sex te
hebben (niet waar!!! jah... heee *** iik heb zin, mag ik
komen????????????) en dat hij me zowat van hem af moest slaan (ook niet
waar). En nog veel meer dat ik je zal besparen. Hij had waarschijnlijk
niet verwacht dat het uit zou komen en dat Dave en ik iets met elkaar
zouden krijgen. Had ik overigens zelf niet eens verwacht. Jaren heeft
hij me compleet genegeerd, ik was letterlijk lucht. Nog geen hallo! Hij
wilde ook niet bij ons op bezoek komen omdat ik er dan was. Omdat Dave
het een vriend vond (???) is hij wel op onze bruiloft geweest, incl
diner. En aan het einde van de zwangerschap deed hij ineens, vreemd
genoeg, weer als vanouds... Heel lief, close zo van "wij begrijpen
elkaar".

Maar sinds de geboorte hebben we he-le-maal niets van hem gehoord. Geen
telefoontje, geen mail, geen kaartje. (wel een geboortekaartje aan hem
gestuurd). Gelukkig ziet Dave nu ook in dat hij een vraagteken kan
zetten bij de vriendschap.



Maar ik kan dit soort dingen heel goed loslaten, beter dan Dave.
Scheiden de wegen en verwatert het contact... so be it! Daar komen weer
anderen voor in de plaats. En komt het later weer goed, ook goed (maar
niet zomaar)
 
Ok, als je dit leest, klinkt het eigenlijk wel triest, maar ik had geen vrienden meer die me konden laten vallen toen Laura er was!

Toen Mattijs en ik 7,5 jaar geleden alweer wat met elkaar kregen zat 1 van mijn vrienden ondertussen al 5 jaar achter me aan, maar het kwam er nooit van omdat we nooit tegelijkertijd vrijgezel waren. Toen dus wel, maar ik koos voor Mattijs (hij was nooit een optie) en werd dus uit een hele grote groep vrienden gegooid. Alleen een vriendin die ik al sinds de kleuterschool kende bleef over, maar daarmee werd het contact ook minder.

Mijn vriendin en ik zagen elkaar tot we een schip kochten nog 1 keer per maand en sinds we een schip hebben 2 keer per jaar. Zij heeft een vervelende jeugd gehad met een moeder met ms en moest alles in huis doen en sloeg na het overlijden van haar moeder een beetje los, terwijl ik samen ging wonen. Zij kreeg een nieuwe vriendin die ook veel uitging en ik had daar gewoon niet altijd meer tijd of geld voor.

Nu heeft ze een vriend met wie ze samen gaat wonen en spreken we elkaar af en toe, verder gaat hij vrolijk op de grond liggen rollen met Laura (ik heb hem trouwens leren kennen toen ik al zwanger was), dus het contact wordt weer wat beter.

De vrienden van Mattijs zijn echte vrienden en gelukkig kan ik ook goed met ze overweg! Een heeft nu een vriendin met een kind van 5 en een ander is en blijft gek op het leven, laten we maar zeggen.

Goed, ik heb dus nog 1 vriendin en die spreek ik eigenlijk lang niet zo veel als ik zou moeten, maar gelukkig heb ik mijn forumvriendinnetjes ook. Jullie kunnen me helpen met zaken die met Laura te maken hebben en dat heb ik af en toe echt even nodig! Dank jullie wel .

Groetjes Ilona
 
Ja, Ilona

Ik kan me voorstellen dat het met dat varen lastig is om contacten regelmatig te onderhouden. Maar de kwaliteit van een vriendschap hoeft toch niet af te hangen van de kwantiteit? Ik heb wel meer vriendinnen/vrienden die ik maar heel weinig zie. Maar als ik ze zie is het als vanouds. Geen verwijten over wie wie niet vaak genoeg heeft gebeld... Heerlijk! gewoon leuk als het er van komt en oke als dat niet zo is. Zo heb ik het graag!!!
Ik heb ongeveer 7 jaar geleden een burnout gehad (en goed: 1,5 jaar ziektewet en wao) en toen ben ik gaan 'schiften'. Niet leuk, maar nodig. Het klinkt heel zakelijk, maar k heb alle vriendschappen 'doorgelicht'. Wat kost het me en wat levert het op. als de balans goed was, bleef k het contact houden. Alles wat me te veel kostte, heb ik gestopt. Natuurlijk wel uitgelegd! Een aantal vriendschappen zijn daardoor veranderd, een aantal niet. Sommigen verbeterd en anderen mogen me nu niet meer. Ik kon gewoon niet anders toen!
(laat ik duidelijk zijn dat het wel een balans is over een lange tijd. Iedereen heeft af en toe meer te geven en af en toe heel weinig)

En het resultaat? daar ben ik dus heel blij mee! goede vriendschappen, geen getrek en gezeur, niet al te veel (is ook fijn) en altijd eerlijk kunnen zijn!

Waaaah, wat gaan we serieus...
maar dat mag ook wel eens als compensatie voor al het gezever...

Ik hoop voor je dat die enkelen die over zijn ook zo waardevol voor jou zijn!!!


Rosanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan