A
Anoniem
Guest
He, ik begin het nu toch wel echt beu te worden hoor!
Ik voel sinds anderhalve week ons kleintje. Ik ben nu pas 17 weken, en ik weet dat het vroeg is. Ik voel ons kleintje niet elke dag, maar voornamelijk als ik net erg actief ben geweest, en dan lekker eventjes ga liggen. Ik heb heel mijn leven maagdarmproblemen gehad, en ik weet echt welk elk pijntje of blubje dat je in je darmen kan voelen. En ik zeg jullie, DIT IS ECHT MIJN KLEINTJE DAT IK VOEL!!!!
Maar sommige mensen, en dan voornamelijk een van mijn beste vriendinnen en mijn eigen moeder, reageren altijd zo stom!
-Ach meid, zet het toch uit je hoofd, je verbeeld het je maar, dit is toch veel te vroeg.-Mijn vriendin voelde het pas bij 7 maanden, en ze zegt dat het ten vroegste met 5 maanden kan, en ik ben er nog maar 4. Mijn moeder zegt dat ik niet zo geobsedeerd moet zijn. En ik woon in een ander land, we spreken elkaar 2 keer per week over de telefoon, voor een kwartiertje, en dan gaat zij zeggen hoe geobsedeerd ik ben?
En dan nog, ik ben blij met mijn zwangerschap! mag dat dan niet?
En waarom krijg ik steeds bij hen het gevoel dat ik me moet verdedigen.
Waarom moeten ze me zo nodig vertellen dat het niet waar is, kunnen zij voelen wat ik voel?
Ik wil genieten van alles wat ik nu meemaak, en dat deel je toch met je eigen moeder, en met een vriendin, en dan reageren zij zo! Ik krijg steeds meer moeite met te lachen, en te zeggen, ja, misschien ben ik nog wel onervaren.
Ik wil liever zeggen: Hou je stomme smoel, als je niet blij kan zijn voor mij, rot dan toch op!
Ik heb vandaag besloten om nog enkel oppervlakkig iets te antwoorden over mijn zwangerschap! En niet meer te vertellen over dingen die ik nu voel. Anders ga ik me echt niet meer kunnen inhouden.
Sorry, hormonen he.
Maar serieus, zijn er meiden die me begrijpen?
knuffels sita
Ik voel sinds anderhalve week ons kleintje. Ik ben nu pas 17 weken, en ik weet dat het vroeg is. Ik voel ons kleintje niet elke dag, maar voornamelijk als ik net erg actief ben geweest, en dan lekker eventjes ga liggen. Ik heb heel mijn leven maagdarmproblemen gehad, en ik weet echt welk elk pijntje of blubje dat je in je darmen kan voelen. En ik zeg jullie, DIT IS ECHT MIJN KLEINTJE DAT IK VOEL!!!!
Maar sommige mensen, en dan voornamelijk een van mijn beste vriendinnen en mijn eigen moeder, reageren altijd zo stom!
-Ach meid, zet het toch uit je hoofd, je verbeeld het je maar, dit is toch veel te vroeg.-Mijn vriendin voelde het pas bij 7 maanden, en ze zegt dat het ten vroegste met 5 maanden kan, en ik ben er nog maar 4. Mijn moeder zegt dat ik niet zo geobsedeerd moet zijn. En ik woon in een ander land, we spreken elkaar 2 keer per week over de telefoon, voor een kwartiertje, en dan gaat zij zeggen hoe geobsedeerd ik ben?
En dan nog, ik ben blij met mijn zwangerschap! mag dat dan niet?
En waarom krijg ik steeds bij hen het gevoel dat ik me moet verdedigen.
Waarom moeten ze me zo nodig vertellen dat het niet waar is, kunnen zij voelen wat ik voel?
Ik wil genieten van alles wat ik nu meemaak, en dat deel je toch met je eigen moeder, en met een vriendin, en dan reageren zij zo! Ik krijg steeds meer moeite met te lachen, en te zeggen, ja, misschien ben ik nog wel onervaren.
Ik wil liever zeggen: Hou je stomme smoel, als je niet blij kan zijn voor mij, rot dan toch op!
Ik heb vandaag besloten om nog enkel oppervlakkig iets te antwoorden over mijn zwangerschap! En niet meer te vertellen over dingen die ik nu voel. Anders ga ik me echt niet meer kunnen inhouden.
Sorry, hormonen he.
Maar serieus, zijn er meiden die me begrijpen?
knuffels sita