Menstruatie na bevalling, en wanneer weer zwanger.
- Onderwerp starter Christaaa
- Startdatum
Gaan ze een erfelijkheidsonderzoek doen ivm de afwijking van jullie dochter?
Bij mij kwamen de eerste echte emoties omhoog bij mijn eerste menstruatie. Eigenlijk sindsdien pas echt begonnen met het verwerken van het verlies. Ik zou je in ieder geval aanraden om te kijken hoe je er emotioneel tegen die tijd aan toe bent. Heel veel sterkte nogmaals.. dit is het meest erge wat je kan overkomen.
Bij mij kwamen de eerste echte emoties omhoog bij mijn eerste menstruatie. Eigenlijk sindsdien pas echt begonnen met het verwerken van het verlies. Ik zou je in ieder geval aanraden om te kijken hoe je er emotioneel tegen die tijd aan toe bent. Heel veel sterkte nogmaals.. dit is het meest erge wat je kan overkomen.
Ik ben op 6 februari bevallen van onze dochter, na een zwangerschap van 18 weken. De uitslag van de nipt was bij ons niet goed en ons kindje had een vorm van trisomie.
Ben nu nog steeds aan het wachten tot het bloedverlies gestopt is...dat lijkt wel bijna zo te zijn.
Wij hebben het ook al over een volgende zwangerschap. Ik merk dat ik niets liever wil, maar dat ik tegelijkertijd het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben. Volgens de arts is het domme pech geweest en is er geen erfelijke variant gevonden. We moeten er volgens haar vanuit gaan dat een volgend kindje gezond zal zijn. Maar ik ben zó bang dat het nog een keer gebeurd...
Toch kan ik de gedachte aan een nieuwe zwangerschap niet uit mn hoofd zetten. We gaan er dus gewoon voor hebben we afgesproken, moeilijk blijft het tóch. De kinderwens weegt zwaarder op dit moment. Juist doordat we nu weten wat we moeten missen.
Ik lees dus mee en ben benieuwd naar andermans ervaringen. Zal zelf ook updates geven als ik bv mn menstruatie heb gehad.
Ik kreeg overigens wat tips van mn verloskundige:
- begin nu alvast weer met temperaturen zodat je inzicht krijgt in je cyclus en de manier waarop je lichaam hersteld na de bevalling
- houd bij een nieuwe zwangerschap rekening met de uitgerekende datum. Wanneer deze zou komen te liggen rond de geboortedatum van je onlangs gekregen kindje, leert de ervaring dat dit stress met zich mee kan brengen, omdat veel vrouwen niet op dezelfde dag willen bevallen.
Groetjes xxxmamaxxx
Ben nu nog steeds aan het wachten tot het bloedverlies gestopt is...dat lijkt wel bijna zo te zijn.
Wij hebben het ook al over een volgende zwangerschap. Ik merk dat ik niets liever wil, maar dat ik tegelijkertijd het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben. Volgens de arts is het domme pech geweest en is er geen erfelijke variant gevonden. We moeten er volgens haar vanuit gaan dat een volgend kindje gezond zal zijn. Maar ik ben zó bang dat het nog een keer gebeurd...
Toch kan ik de gedachte aan een nieuwe zwangerschap niet uit mn hoofd zetten. We gaan er dus gewoon voor hebben we afgesproken, moeilijk blijft het tóch. De kinderwens weegt zwaarder op dit moment. Juist doordat we nu weten wat we moeten missen.
Ik lees dus mee en ben benieuwd naar andermans ervaringen. Zal zelf ook updates geven als ik bv mn menstruatie heb gehad.
Ik kreeg overigens wat tips van mn verloskundige:
- begin nu alvast weer met temperaturen zodat je inzicht krijgt in je cyclus en de manier waarop je lichaam hersteld na de bevalling
- houd bij een nieuwe zwangerschap rekening met de uitgerekende datum. Wanneer deze zou komen te liggen rond de geboortedatum van je onlangs gekregen kindje, leert de ervaring dat dit stress met zich mee kan brengen, omdat veel vrouwen niet op dezelfde dag willen bevallen.
Groetjes xxxmamaxxx
Pfff het lijkt me heel erg lastig om zo lang te moeten wachten op de uitslag....heb je een bepaald gevoel over het al dan niet drager zijn van een gen wat de afwijkingen bij jullie dochter heeft veroorzaakt?
Mijn gevoel zei namelijk dat het haast wel zo zou moeten zijn dat een van ons drager zou zijn. Anders was de kans op ons scenario volgens de verloskundige 0,1%. Dat konden wij toch nooit zijn? Dus ging ik er vanuit dat het dan bij een van ons terug te vinden zou zijn. Dan zou de kans nl groter zijn en dat maakte het beter te verklaren. Maar ik zat ernaast....het bleek mijn angst. Al vind ik het nog steeds moeilijk te geloven dat een evt volgend kind gezond zal zijn. Eerst zien dan geloven...
Vind het zelf heel erg lastig omgaan met al die gemixte emoties en het moeten vertrouwen op het oordeel van de artsen. Ik maak mezelf soms helemaal gek merk ik. Dan denk ik dat ik alleen maar slechte eitjes heb en dat het ons nooit gegeven zal zijn om voor een kindje te mogen zorgen. Opnieuw zwanger worden zie ik als een soort van risico. Wat als het weer fout gaat? Heb jij daar ook last van?
Sterkte in ieder geval met het wachten op de uitslag. Hopelijk kun je een beetje afleiding vinden.
Xxx
Mijn gevoel zei namelijk dat het haast wel zo zou moeten zijn dat een van ons drager zou zijn. Anders was de kans op ons scenario volgens de verloskundige 0,1%. Dat konden wij toch nooit zijn? Dus ging ik er vanuit dat het dan bij een van ons terug te vinden zou zijn. Dan zou de kans nl groter zijn en dat maakte het beter te verklaren. Maar ik zat ernaast....het bleek mijn angst. Al vind ik het nog steeds moeilijk te geloven dat een evt volgend kind gezond zal zijn. Eerst zien dan geloven...
Vind het zelf heel erg lastig omgaan met al die gemixte emoties en het moeten vertrouwen op het oordeel van de artsen. Ik maak mezelf soms helemaal gek merk ik. Dan denk ik dat ik alleen maar slechte eitjes heb en dat het ons nooit gegeven zal zijn om voor een kindje te mogen zorgen. Opnieuw zwanger worden zie ik als een soort van risico. Wat als het weer fout gaat? Heb jij daar ook last van?
Sterkte in ieder geval met het wachten op de uitslag. Hopelijk kun je een beetje afleiding vinden.
Xxx
Wij gaan er van uit dat het de " zaak " is van moeder natuur.. en niet dat het bij ons ligt. Maar natuurlijk zou het me wel verbazen als het wel aan ons zou liggen aangezien er in onze familie niks speelt.
Ja ik heb dat ook hoor, de " wat als " vragen. Het enige wat we nu kunnen doen is hopen dat de volgende zwangerschap goed verloopt en dat de kleine goed groeit etc . Ik vraag mezelf af wanneer het weer raak zou zijn.. bij ons heeft het bijna een jaar geduurt en we hadden al een afspraak bij de gynea staan in t ziekenhuis voor verdere onderzoeken
Ja ik heb dat ook hoor, de " wat als " vragen. Het enige wat we nu kunnen doen is hopen dat de volgende zwangerschap goed verloopt en dat de kleine goed groeit etc . Ik vraag mezelf af wanneer het weer raak zou zijn.. bij ons heeft het bijna een jaar geduurt en we hadden al een afspraak bij de gynea staan in t ziekenhuis voor verdere onderzoeken