<p>Hoi dames,</p><p>ik word zo langzamerhand een beetje gek .</p><p>Mijn prachtige dochter (want dat is ze) van 7 weken kun je niet neerleggen... dan gaat ze huilen ... niet jammeren, maar echt haar longen uit haar lijf krijsen.. al is het maar 10 seconden omdat ik mijn veter moet strikken oid... bij oppakken is ze direct stil. </p><p>Als ik haar niet optil of niet in draagzak doe dan huilt ze... altijd, overal, waar dan ook.</p><p>ik doe dus alles met haar in een draagzak en snachts slaapt ze op mijn buik.. dit wordt zwaar. </p><p>Ik heb rugpijn maar vooral mijn geduld wordt zo enorm op de proef gesteld. </p><p>Ik kan niet meer! </p><p>We zijn naar een osteopaat geweest, deze kon naast de adrenaline in haar lijfje door de snelle bevalling (sectio) niets vinden.... aankomende weken wordt het huilen vanzelf minder. Nee het wordt alleen maar meer! </p><p>De kinderarts heeft haar ook nagekeken.. die geeft aan dat we een “screamer” hebben... te wakker, te alert, teveel willen en niet gemaakt om baby te zijn maar zeker geen lichamelijke afwijkingen... en nee, ook geen reflux. We zijn nu gestart met andere voeding om te kijken of dit werkt ivm krampjes maar ik het gevoel dat dit noooooit meer over gaat.</p><p>ik ben uitgeput, mijn geduld raakt op en bovenal: </p><p>Ik vind moeder zijn op deze manier vreselijk! Ik betrap mezelf erop dat ik deze tijd steeds meer ga verafschuwen... ik vind het verschrikkelijk en vraag me dagelijks af waar we in godsnaam aan zijn begonnen! Dat is erg toch? Dat ik dat denk! Ik diegene die zo graag een baby wilde. De relatie tussen mij en mijn vriend lijdt eronder, mijn vriendschappen lijden eronder want ik heb nergens meer zin in en wil ook niet meer afspreken met een krijsende baby continu en het ergste nog: ik voel me zo’n vreselijke kut moeder! Wat doe ik fout dat dit kind maar blijft huilen en huilen en huilen.</p><p>ik heb geen zin meer om alle gelukzaligmakende praatjes en adviezen aan te horen over hoe groot de roze wolk van het hebben van een baby wel is. Ik kan ze niet meer uitstaan! Boos en jaloers wordt ik ervan als ik hoor over wolken van baby’s die geen kik geven als je ze in de box legt en alle #wezijnzogelukkig </p><p>Kan iemand... alsjeblieft IEMAND mij vertellen dat die 10 uur per dag huilen ooit nog stopt?! Kan iemand mij vertellen dat het moederschap nog leuk gaat worden?! Iemand met huilbaby? Help help ik weet het niet meer</p>
Mijn baby wil alleen maar opgetild worden
- Onderwerp starter Gebruiker10156039
- Startdatum
Ik heb geen "screamers" gehad, maar kan me deze leeftijd nog goed herinneren. Mijn dochtertje woonde op die leeftijd in de draagdoek. Het werd beter toen ze een weekje of 9 a 10 was. Toen konden we haar geleidelijk aan leren om overdag in haar eigen bedje te slapen. Dat gaf rust.
Bij mijn eerste zei de dame van het consultatiebureau dat het shaken baby syndroom vooral voorkomt bij kinderen van rond de 6 a 7 weken. Dan zijn baby's op hun moeilijkst, terwijl je als ouder erg vermoeid bent. Die combinatie is vervelend. Het hielp mij om hieraan te denken wanneer ik erdoorheen zat. Dat het beter wordt. En dat wordt het ook.
Ik ervaar het leven nu ik moeder ben als veel intenser dan daarvoor. Het is zwaarder, maar ook mooier. De kinderen halen het slechtste en het beste in mij naar boven.
En die roze wolk, het zijn roze momenten.
Bij mijn eerste zei de dame van het consultatiebureau dat het shaken baby syndroom vooral voorkomt bij kinderen van rond de 6 a 7 weken. Dan zijn baby's op hun moeilijkst, terwijl je als ouder erg vermoeid bent. Die combinatie is vervelend. Het hielp mij om hieraan te denken wanneer ik erdoorheen zat. Dat het beter wordt. En dat wordt het ook.
Ik ervaar het leven nu ik moeder ben als veel intenser dan daarvoor. Het is zwaarder, maar ook mooier. De kinderen halen het slechtste en het beste in mij naar boven.
En die roze wolk, het zijn roze momenten.
Arme mama, wat vervelend en lastig voor je. Je doet het super en je bent een topmama! Je kleine meisje kan helaas niet op een andere manier zeggen dat ze jou de allerliefste mama van de hele wereld vindt...
Probeer in ieder geval om hulp te vragen, zodat je zelf even kan bijkomen. Dan maar anderen 'opzadelen met een huilbaby', maar alleen dan kun jij de mama zijn die je zo graag wil zijn.
Probeer in ieder geval om hulp te vragen, zodat je zelf even kan bijkomen. Dan maar anderen 'opzadelen met een huilbaby', maar alleen dan kun jij de mama zijn die je zo graag wil zijn.
Wat naar dat je je zo voelt en wat goed dat je het op deze, eerlijke manier durft te verwoorden. Daar is best wat moed voor nodig in dit moedermaffia tijdperk (niks van aantrekken trouwens).
Wij hadden ook een screamer. Nu had hij last van reflux en toen we daar achter waren, was het ergste leed geleden. Maar ik voelde me precies zoals jij en wat heb ik vaak op de bank zitten huilen als m'n zoontje weer eens niet wilde gaan slapen in z'n bedje. Ik voelde me zo onwijs kut en dacht echt dat mijn zoon me niet wilde als moeder. Maar het wordt beter! Maand 1 en 2 vond ik zoooo zwaar en eerlijk, echt niet leuk. Maand 3 en 4 waren top, het ging bijna vanzelf. Maand 5 en 6 waren wat lastiger (hallo gefrustreerde baby) en vanaf maand 7 gaat het als een zonnetje hier. Meneer kan tijgeren, kan kruipen, trekt zichzelf op, kan zichzelf best duidelijk maken. Hij is helemaal in z'n element en ik dus ook.
Wat hierboven al werd gezegd, vind ik ook. Het leven met een kind is intenser. De mooie momenten zijn zoveel mooier, de slechte ook slechter. Maar onthoud vooral dat je je zo naar voelt, omdat je van je kindje houdt.
Wij hadden ook een screamer. Nu had hij last van reflux en toen we daar achter waren, was het ergste leed geleden. Maar ik voelde me precies zoals jij en wat heb ik vaak op de bank zitten huilen als m'n zoontje weer eens niet wilde gaan slapen in z'n bedje. Ik voelde me zo onwijs kut en dacht echt dat mijn zoon me niet wilde als moeder. Maar het wordt beter! Maand 1 en 2 vond ik zoooo zwaar en eerlijk, echt niet leuk. Maand 3 en 4 waren top, het ging bijna vanzelf. Maand 5 en 6 waren wat lastiger (hallo gefrustreerde baby) en vanaf maand 7 gaat het als een zonnetje hier. Meneer kan tijgeren, kan kruipen, trekt zichzelf op, kan zichzelf best duidelijk maken. Hij is helemaal in z'n element en ik dus ook.
Wat hierboven al werd gezegd, vind ik ook. Het leven met een kind is intenser. De mooie momenten zijn zoveel mooier, de slechte ook slechter. Maar onthoud vooral dat je je zo naar voelt, omdat je van je kindje houdt.
Allereerst een hele dikke knuffel.
Ik kan me helemaal voorstellen wat je voelt. Op den duur vroeg ik me zelfs af waar je een baby kan laten als je ‘er toch van af ziet’. Klinkt heel cru maar het voelt zo hopeloos. Nu een paar weken verder gaat het telkens wat beter.
Misschien in een fijn inbakerslaapzakje leggen en in een rustige omgeving er bij blijven liggen? Dan kalmeer je haar en pak je zelf ook wat rust. En hopelijk leert ze dan slapen. Heeft bij ons ook veel inspanning gekost maar het gaat nu wel stukken beter!
en probeer eens oppas te regelen idd, die staan er vers in, vol geduld.
heel heel veel sterkte! Het komt goed
en blijf praten, ik schaamde me kapot, maar praten hielp wel (en huilen). En dan weer herpakken en genieten als je kleine verbeteringen gaat zien straks
Ik kan me helemaal voorstellen wat je voelt. Op den duur vroeg ik me zelfs af waar je een baby kan laten als je ‘er toch van af ziet’. Klinkt heel cru maar het voelt zo hopeloos. Nu een paar weken verder gaat het telkens wat beter.
Misschien in een fijn inbakerslaapzakje leggen en in een rustige omgeving er bij blijven liggen? Dan kalmeer je haar en pak je zelf ook wat rust. En hopelijk leert ze dan slapen. Heeft bij ons ook veel inspanning gekost maar het gaat nu wel stukken beter!
en probeer eens oppas te regelen idd, die staan er vers in, vol geduld.
heel heel veel sterkte! Het komt goed
en blijf praten, ik schaamde me kapot, maar praten hielp wel (en huilen). En dan weer herpakken en genieten als je kleine verbeteringen gaat zien straks
Hoi lieve mama,
Goed dat je dit deelt! Ik had dan geen screamer maar wel een baby met flinke krampjes in die eerste periode. Ik herken je gedachten en gevoelens. Ik heb zelfs bij mijn manager geïnformeerd of ik eerder kon komen werken dan "pas" na 11 weken haha. Mijn manager (zelf moeder van 4) zei alleen dat we het er nog wel over zouden hebben. Uiteindelijk werd het 3 of 4 weken voor het einde van mijn verlof steeds beter! Ik kon mijn dochter steeds meer wegleggen en slapen ging beter, ook de krampjes werden minder. Uiteindelijk met tegenzin weer gaan werken na 11 weken!
Het komt goed lieve mama. Het wordt makkelijker en jij went ook steeds meer aan mama zijn! Mij hielp het om in het moment te gaan leven en per dag te kijken. Dat helpt me overigens nog steeds op dagen dat mijn dochter overdag niet wil slapen. Ik accepteer dat ze er geen zin im heeft en ga iets met haar doen. Ze wordt vanzelf ooit moe. Doordat ik er geen strijd van maak en geen verwachtingen heb, ben ik relaxter en zij daardoor ook.
Sterkte lieve mama. Je doet het echt goed! Jij bent de beste mama voor jouw baby!
Goed dat je dit deelt! Ik had dan geen screamer maar wel een baby met flinke krampjes in die eerste periode. Ik herken je gedachten en gevoelens. Ik heb zelfs bij mijn manager geïnformeerd of ik eerder kon komen werken dan "pas" na 11 weken haha. Mijn manager (zelf moeder van 4) zei alleen dat we het er nog wel over zouden hebben. Uiteindelijk werd het 3 of 4 weken voor het einde van mijn verlof steeds beter! Ik kon mijn dochter steeds meer wegleggen en slapen ging beter, ook de krampjes werden minder. Uiteindelijk met tegenzin weer gaan werken na 11 weken!
Het komt goed lieve mama. Het wordt makkelijker en jij went ook steeds meer aan mama zijn! Mij hielp het om in het moment te gaan leven en per dag te kijken. Dat helpt me overigens nog steeds op dagen dat mijn dochter overdag niet wil slapen. Ik accepteer dat ze er geen zin im heeft en ga iets met haar doen. Ze wordt vanzelf ooit moe. Doordat ik er geen strijd van maak en geen verwachtingen heb, ben ik relaxter en zij daardoor ook.
Sterkte lieve mama. Je doet het echt goed! Jij bent de beste mama voor jouw baby!
Herkenbaar, maar het wordt ECHT beter! Och die draagdoek.. alleen maar op je willen slapen.. als de nek sterker is: leg haar op de buik. Werkte hier top. Ze kon niet terugdraaien maar wel dr hoofd van ljnks naar rechts. Sliep zoveel beter! En een fijne speen (bibs) hielp ook iets. Mijn dochter had ook niks, behalve krampjes (sab simplex hielp iets). Hang in there, het wordt beter! Ga ook eens in je eentje ff weg, even zonder kind, dan kan je het daarna beter aan! Mijn huilbaby is nu een temperamentvolle maar leuke meid van 10 mnd je kan het!!
je kan het!!