<p>Ik heb vandaag echt een enorme ruzie gehad met mijn man. Omdat ik hem echt zo egoïstisch en bot vindt. Ik ben nu 35 weken zwanger van ons tweede kindje. We hebben al een dochter van 2 jaar. </p><p>Nu is het zo dat de aankomende babykamer nog steeds een zooitje is. Dus hier moet nog aan begonnen worden. Ik loop al vanaf 20 weken te zeggen dat daar alles opgeruimd moet worden, anders kunnen we niet inrichten. Elke keer heeft mijn man gezegd, maak je maar geen zorgen, dat regel ik. Hij zit al een half jaar werkeloos thuis, dus zou je denken dat hij daar genoeg tijd voor heeft gehad. Ik loop al weken te zeuren dat er iets moet gebeuren, elke keer een is er wel een rede waarom het niet kan. Nu is hij dus sinds donderdag eindelijk begonnen, eerst de garage opruimen, en plankjes hangen zodat we daar flink wat spullen kwijt kunnen. Maar nu is hij vandaag begonnen met inruimen, en verwacht hij van mij dat ik ff wat dozen ga sjouwen en meubels opzij ga schuiven. Sorry, maar ik ben echt boos geworden, ik heb notabene bloedarmoede ook nog erbij. Hij vind het maar heel normaal dat ik ook gewoon meehelp.</p><p>Nou dat is dus in het verkeerde keelgat geschoten, gisteren is hij in totaal twee uurtjes bezig geweest in de garage, is daarna naar boven gekomen en is toen meteen in bed gaan liggen, terwijl ik hier met een peuter rondloop. Ik heb de halve dag gepoetst ook nog, en hij gaat "even" liggen. Dat even was 2,5 uur.</p><p>Sorry, maar dan vind ik je echt bot, en een lamlul. Ik ben vanmorgen al heel druk geweest, dus ik ben kapot. Komt hij naar binnen, zegt hij doodleuk, waarom heb jij niks gedaan. Ik heb werkelijk een uur gerust. Dan ben je toch gewoon een egoïst, of niet? Het is notabene de tweede keer dat ik zwanger ben, hij zou beter moeten weten. Maar plaats van begrip word hij juist heel boos op mij en vind mij ondankbaar. Volgens mij doet hij dit niet voor mij maar voor zijn eigen kind, dus waarom ik dankbaar moet zijn, dat weet ik niet. Ik ben eerder boos, omdat er nog zoveel moet gebeuren, (door zijn lakse.houding) dat ik niet eens de laatste weekjes rust kan hebben. Ik ben echt pissig.</p><p> </p>
Mijn man begrijpt niets van zwangerschap.
- Onderwerp starter Azzzz
- Startdatum
Ik zou echt met hem gaan zitten en heel goed uitleggen hoe jij je voelt
Heb ik echt al zovaak aangegeven. Maar blijkbaar komt het niet binnen. Zijn eigen rust is ten alle tijden belangrijker. Ik wordt er echt zo gek van. Waarom begrijpt hij dit niet. Welke man laat zijn vrouw tot het laatst toe in de rommel en stress zitten. Vorige zwangerschap precies zo, toen heeft hij pas 2 weken voor de uitgerekende datum verhuist (we hadden tot dan toe nog twee huizen), terwijl hij eigenlijk al jaren bij mij woonde. We hebben daar een heel goed gesprek over gahad, en had het achteraf wel begrepen (zei hij) maar hij handelt er niet na. Echt, die enorme plaat voor zijn kop krijg je met geen mogelijkheid weg. Lijkt wel een betonplaat.
Lastig! Heel goed grenzen aangeven. Ik zou als mijn partner op dit soort momenten het lef had op bed te gaan liggen, het kindje er bij zetten en zeggen: ik ga even naar mijn moeder. Zie je vanavond.
Wat onwijs vervelend dat je zo vlak voor de bevalling deze stress ervaart.
Zelf zou ik de gevoelskwesties even buiten wegen laten in het gesprek want wat je zelf al aangeeft, het helpt voor dit moment toch niet.
Wat ik wel zou doen is de taken verdelen naar volgorde wat voor jou het belangrijkste is. Ik neem aan dat dat voor nu de babykamer is. Ik zou dan zeggen, het vandaag zondag, kunnen we afspreken dat jij voor a.s. dinsdag de zware dingen weggehaald/ingeruimd hebt? Dan zorg ik zelf dat ik voor zaterdag de kamer afgemaakt heb.
Ik zou dan niet verwijzen naar;'want jij doet verder toch niets oid', gewoon praktisch en een beetje zakelijk houden. Dan komt de rest later wel op een beter moment. Als je kamertje maar af is.
Heel veel succes! En probeer rustig te blijven
Zelf zou ik de gevoelskwesties even buiten wegen laten in het gesprek want wat je zelf al aangeeft, het helpt voor dit moment toch niet.
Wat ik wel zou doen is de taken verdelen naar volgorde wat voor jou het belangrijkste is. Ik neem aan dat dat voor nu de babykamer is. Ik zou dan zeggen, het vandaag zondag, kunnen we afspreken dat jij voor a.s. dinsdag de zware dingen weggehaald/ingeruimd hebt? Dan zorg ik zelf dat ik voor zaterdag de kamer afgemaakt heb.
Ik zou dan niet verwijzen naar;'want jij doet verder toch niets oid', gewoon praktisch en een beetje zakelijk houden. Dan komt de rest later wel op een beter moment. Als je kamertje maar af is.
Heel veel succes! En probeer rustig te blijven
Nou, ik heb sinds vandaag besloten om te doen wat een vrouw hoort te doen als ze 35 weken zwanger is. En dat is ontspannen. Ik heb gezegd dat hij vandaag de kamer moet leegruimen. En ik ben nu even iets leuks doen met mijn dochtertje, nu het nog kan. Nou, je wil niet weten hoe hij reageerde, hij was heel boos. Ik ben volgens hem lui. Echt, dat hij het uit zijn strot krijgt. Jullie snappen wel, ik ga voorlopig niet meer naar huis. Want ik heb geen zin in onredelijk puberaal gedrag.
Jeetje, dat klinkt erg onredelijk van je man. Echt bizar! Hopelijk komt hij tot inzicht nu jij lekker met jullie dochter wat leuks aan het doen bent.
Vervelend dat je dit de laatste weken van je zwangerschap moet meemaken. Die periode lijkt me al zwaar genoeg zonder ruzie..
Vervelend dat je dit de laatste weken van je zwangerschap moet meemaken. Die periode lijkt me al zwaar genoeg zonder ruzie..