Mijn man begrijpt niets van zwangerschap.

Kom ik net thuis. Helemaal niets gebeurd. Helemaal niets. Ik heb alles zelf gewoon op de gang geflikkerd. Nu moet hij wel. Want anders kan niemand erdoor. Ik hoop dat jij trots is op zichzelf, dat ik heb moeten sjouwen. 
 
Ik begrijp heel goed je frustratie mAar blijkbaar heeft jouw vent gewoon echt niet door hoe zwaar jij het hebt. Neem hem mee naar de verloskundige en laat haar vertellen hoe jij je voelt. Ook vond ik het plan van twinkling mom best een goeie. Als jij helemaal niets doet en alleen boos blijft dan krijg je precies dezelfde reactie terug. Mannen zijn wat dat betreft net kinderen.... dus op een rustige toon de taken verdelen. Hij de zware dingen, jij bijvoorbeeld de lichte dingen en de inrichting. Sterkte!! 
 
Nou, ja. Het was allang de bedoeling dat ik de rest zou doen. Dus dat weet hij al. Ik moet ook nog wat meubeltjes schilderen. Hij hoeft het alleen even beetje op te schuren, want die stof is niet goed voor mij. Ook daar zit ik nog op te wachten. Als hij zijn taken (die we allang verdeeld hebben) had gedaan, dan was het nu allang klaar geweest. Ik kan niet verder als hij niets doet. Maar hij is nu eindelijk aan het inruimen, wel met heel veel bombarie en stampvoetend (letterlijk). Hij gedraagt zich echt kinderachtig. 
 
Hij leeft duidelijk voor zichzelf... zoals je het hier beschrijft heb ik niet het idee dat hij respect heeft voor 'zwanger zijn'. Maar ik kan je zeggen dat mijn vent daar ook niet de kroon mee spant... de vraag is; wat zegt dit over hem als mens. Wil je dit? Hou je dit vol? Het lijkt me inderdaad slim om bij een verloskundige langs te gaan of anders te vragen of zij iemand weet die kan helpen. Sommige mannen luisteren nou eenmaal slecht of niet naar hun vrouw, maar vreemde ogen willen nog wel eens dwingen..
 
Lieve schat, dit is een erg lastige situatie. Zulke vergelijkbare situaties maak ik dagelijks mee, van binnen is jou man nog een klein jongetje wat niets met gevoelens en vragen kan. Hij moet directief verwezen worden naar zijn taken, maak het vooral niet te groot dat zorgt voor nog meer hakken in het zand. Probeer een beetje te laveren, meedeinen met zijn gesprek maar jou doel in het achterhoofd.
Maak het uiteindelijke doel ook klein voor hem, dit bied hem geen overzicht. Hij moet een hele hoop maar weet waarschijnlijk niet waar te beginnen. Geef hem gewoon per dag een opdracht, misschien zelfs per halve dag. Niet op de zaken vooruit lopen en over morgen beginnen. Vandaag doen we dit, jij dat en ik dit. Dat kunnen ook jou dagelijkse zaken zijn. Maar zo laat je zien aan hem dat hij niet alleen is en jij ook je klussen nog steeds hebt.
Succes nog met de laatste loodjes. 
 
Amai ik zou echt pissed zijn. Kom op, een volwassen vent moet toch begrijpen dat dit af moet? En hij heeft alle tijd ! Mijn ex was ook zo. Werd alleen maar erger nadat mijn jongste was geboren. Zes maanden later waren we uit elkaar. Dat is inmiddels 12 jaar geleden. Nu 30 weken zwanger van mijn huidige vriend. En hij is wel bezorgt....ook soms ruzie over het huishouden hoor....maar dat hou je toch bij die mannen. Maar ik zie nu nog meer hoe erg mijn ex was hihi. Ik zou het ook zeker niet pikken. Anders vriendinnen om hulp vragen om de babykamer af te maken. Ik zou niet eens meer om hulp vragen. Maar het zelf regelen. Zo ben ik dan. Succes!
 
Ja, ik heb inderdaad zelf wat mensen opgetrommeld. Ik heb er echt een hard hoofd in hoe het zal zijn als de kleine er is. Ik ga er nu al van uit dat ik niet op hem hoef te rekenen. Helaas. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan