Mijn man begrijpt niets van zwangerschap.

Daar kan je ook maar beter vanuit gaan. Als je hoopt dat het beter word valt het je alleen maar zwaarder. Maar trek dan wel conclusies voor jezelf!
 
Sjesus wijfie, wat een rotsituatie.
Ik zou helemaal gek worden.
Belachelijk dat hij jou dat nog allemaal laat doen.
Jij bent al 24/7 bezig met het zorgen voor die kleine in je buik en dan ook nog een ukkie ernaast.
Hoe heeft hij dat straks in gedachte als die kleine er is?
dan moet hij er toch ook gewoon voor zorgen en kan hij niet rusten als hij daar zin in heeft.
En komop, een jonge vent die gaat rusten terwijl hij werkeloos is, gebruik die tijd om werk te zoeken.
Als ik het zo lees, heeft die man..... uhm jongen een hele harde schop onder zijn kont nodig.

Ik zou er ook voor kiezen om de babykamer met hulp van anderen in te richten en mooi te maken.
Die babykamer is zo'n fijne plek om af en toe al even lekker te zijn.

Ik hoop dat je snel nog even kan gaan genieten, voor je het weet is je zwangerschap weer voorbij..

Liefs Em
 
Inmiddels alweer een week verder. Ik heb het kledingkast je dit weekend meteen geschilderd. Nog steeds staan er wst spullen die weg moeten uit de kamer, is nog geen half uur werk. Hij heeft vandaag wel wat kinderkleding gesorteerd, terwijl ik mijn moeder al had gevraagd om dat samen met haar te doen. Hij heeft het nu zelf gedaan (zijn eigen keuze) maar is nu dus boos op mij omdat het maar 3 kwartier werk is, ik heb dit keer mijn mond maar dicht gehouden, want zodra ik hem open ga doen dan ontploft ik waarschijnlijk (niet echt leuk voor ons dochtertje) . Maar ik vind het zo onterecht, en ontzettend onredelijk. Ik ga werkelijk helemaal kapot hier van de warmte. Heb constant last van harde buiken, en baby is aan het indalen, gaat gepaard met steken en krampen. Maar hij waagt het nog steeds om mij aan te spreken op mijn 'taak'. Terwijl ik vandaag heb gestofzuigd en de ramen gelapt (wat hij twee maanden geleden beloofd heeft om te doen) Pfff echt zo belachelijk. Ik begrijp werkelijk waar niet waarom hij zich niet in kan leven. En dat hij zich niet doodschaamt omdat het nu nog steeds niet af is. Ik begrijp echt niet waarom hij zo met me omgaat. Ik begrijp niet hoe een man zo respectloos kan zijn. Ik weet dat ik op dit moment veter geen drastische beslissingen moet maken. Maar ik twijfel echt ontzettend aan onze relatie. Joe moet het dadelijk als de kleine er is. Hij kan nu al niet doorpakken. Ik ga er van uit dat alles op mijn schouders komt. Ik zou niet weten hoe ik het hem aan het verstand kan brengen hoe ik me voel. Trouwens toen zijn oor zijn tante zwanger washad hij wel alle begrip, heeft daar zelfs meegeholpen het babybedje op te zetten, en af en toe wat huishoudelijke taken op zich genomen. Maar voor zijn eigen vrouwtje wil hij niks doen, en als hij al iets doet dan is het met een hoop geshagarijn, en wordt er geen woord met mij gesproken. Ik baal van deze rotsituatie, ik weet niet of ik dit kan vergeten/ vergeven. 
 
Heel eerlijk? Ik zou met je dochter naar je ouders oid gaan. Even hem duidelijk maken dat je klaar met hem bent. Ik zou niet met zo’n man samen kunnen wonen, hoe moeilijk het ook zal zijn. Vooral omdat je al een dochtertje hebt en een kleine in je buik. Maar hij moet gewoon even normaal doen. Als mijn vriend zoiets zou doen, zou ik ook al naar m’n ouders gegaan zijn. 
 
Tjah ik denk dat het verschilt per persoon maar mijn vriend hoeft zo niet tegen me te doen dan ben ik gelijk weg...
Hewl rot dat het gebeurd en niemand hier kan voor je beslissen. Wat je wel kan doen in je kraamweek is het aangeven bij de kraamzorg. Die kan evt hulp inschakelen.
 
Ik vind naar mijn ouders gaan op dit moment geen optie. Ik ben 36 weken zwanger en kan elk moment bevallen. Mijn ouders wonen erg ver weg, en een beetje afgezonderd. Dichtstbijzijnde ziekenhuis is 45 min rijden, en ik ben dan ver weg van mijn verloskundige. Ook wil ik mijn dochtertje niet uit haar vertrouwde omgeving weghalen. Hij is overigings wel heel lief voor zijn dochter, en mijn dochter ziet hem graag. 
Was ik wat minder ver in mijn zwangerschap en was het mijn eerste dan was dit zeker een goede optie geweest. 
 
Hoe rot het ook nu voelt, je kan beter focussen op dingen die nog moeten gebeuren en uiterraard je rust pakken. Het draait nu voornamelijk om wat hij allemaal niet doet, concentreer je op jezelf..en niet de dingen die niet goed verlopen. Klinkt moeilijk, maar zorgt wel voor rust ( mentaal ). Hij weet dat je ermee zit en als het hem niet boeit, is het niet jouw probleem. Negeer hem, alsof hij er echt niet meer is. Dat gaat hoogswaarschijnlijk zn ego schaden en daar kunnne ze niet tegen. Laat je niet gek maken..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan