Hoi,
Ik heb alwéér een hele tijd niets van me laten horen, maar lees nog steeds regelmatig mee. Nu heb ik toch even een momentje dat ik m'n ei kwijt moet...
In juli 2008 is mijn schoonvader overleden, en gistermiddag is mijn vader na een kort ziekbed "naar de sterren" gegaan. Hij was 80 en had al jaren veel gezondheidsproblemen, en we hebben er allemaal (ik heb 4 zussen en een broer) vrede mee dat hij nu eindelijk rust heeft, maar het blijft natuurlijk toch je vader... of hij nu 60, 80 of 100 is.
Tot nu toe kan ik het allemaal wel aan, maar er zullen sowieso nog vele moeilijk momenten gaan volgen. Mijn vriend is vandaag jarig, die heeft dus pech want daar staat nu natuurlijk niemand's hoofd naar (vind 'ie uiteraard ook helemaal niet erg, hoor!). Wat ik wel heel moeilijk vind is dat mijn meisjes nu helemaal geen opa's meer hebben, en zich hun opa's ook niet zelf zullen kunnen herinneren. Maar we gaan ze zeker van alles vertellen over hun lieve opa's!
Mijn vader verzon vroeger altijd zelf verhalen voor het slapen gaan, en die begonnen altijd met "er stond een koe in de wei, en het hek stond open..." en vervolgens ging die koe dan allerlei avonturen beleven. Ik wil die traditie echt voort gaan zetten met mijn meiden, hopelijk heb ik het vertel-talent van mijn vader geërfd! Overigens had mijn pa ook wel eens geen zin om te vertellen, dan begon het verhaal met "er stond een koe in de wei, en het hek was dicht..."
Groetjes,
Myrna mv Isis (2,5) en Nika (10,5 maand)
Ik heb alwéér een hele tijd niets van me laten horen, maar lees nog steeds regelmatig mee. Nu heb ik toch even een momentje dat ik m'n ei kwijt moet...
In juli 2008 is mijn schoonvader overleden, en gistermiddag is mijn vader na een kort ziekbed "naar de sterren" gegaan. Hij was 80 en had al jaren veel gezondheidsproblemen, en we hebben er allemaal (ik heb 4 zussen en een broer) vrede mee dat hij nu eindelijk rust heeft, maar het blijft natuurlijk toch je vader... of hij nu 60, 80 of 100 is.
Tot nu toe kan ik het allemaal wel aan, maar er zullen sowieso nog vele moeilijk momenten gaan volgen. Mijn vriend is vandaag jarig, die heeft dus pech want daar staat nu natuurlijk niemand's hoofd naar (vind 'ie uiteraard ook helemaal niet erg, hoor!). Wat ik wel heel moeilijk vind is dat mijn meisjes nu helemaal geen opa's meer hebben, en zich hun opa's ook niet zelf zullen kunnen herinneren. Maar we gaan ze zeker van alles vertellen over hun lieve opa's!
Mijn vader verzon vroeger altijd zelf verhalen voor het slapen gaan, en die begonnen altijd met "er stond een koe in de wei, en het hek stond open..." en vervolgens ging die koe dan allerlei avonturen beleven. Ik wil die traditie echt voort gaan zetten met mijn meiden, hopelijk heb ik het vertel-talent van mijn vader geërfd! Overigens had mijn pa ook wel eens geen zin om te vertellen, dan begon het verhaal met "er stond een koe in de wei, en het hek was dicht..."
Groetjes,
Myrna mv Isis (2,5) en Nika (10,5 maand)