Mijn meisjes hebben geen opa's meer...

Hee allemaal,

Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties! Inmiddels is het alweer 2 weken geleden dat mijn vader overleed, vorige week maandag is hij begraven. Het was een mooie, persoonlijke dienst waar we allemaal heel "blij" mee zijn.

Ik ben zelf woensdag weer begonnen met werken en heb eigenlijk alles weer opgepakt, maar de laatste paar dagen heb ik een beetje een raar gevoel bij het feit dat alles weer is zoals het was, en dat het wel lijkt alsof er niets gebeurd is. Ik heb dan ook vandaag een dagje vrij genomen om even wat tijd voor mezelf te hebben...

Maar op zich gaat het allemaal wel met me, gelukkig heb ik wat leuke dingen in het verschite, zoals de eerste verjaardag van Nika. Alleen jammer dat daar geen opa's bij zullen zijn... maar we gaan er met z'n allen toch een mooi feest van maken, dat had mijn vader niet anders gewild!

Groetjes,
Myrna, mv Isis en Nika
 
Lieve Myrna,
Het gemis zal altijd blijven en bij blije en mooie momenten zul je altijd je vader missen. Maar het mooie is dat alle herinneringen in je hart zitten en je daar veel kracht uit kunt halen als je iemand mist.

Knuffel
 
Hoi,
Heel herkenbaar, je verhaal. Vooral het gevoel dat het leven 'gewoon' weer verder gaat, terwijl er iets heel wezenlijks veranderd is. Mijn vader is afgelopen augustus overleden, hij was 65 jaar en kreeg toen hij begin 50 was Alzheimer. UIteindelijk is hij daar aan overleden en op dat moment voelde het 'goed'. Iemand van wie je houdt zo ziek te zien is ook zeker niet leuk.
Ik vind het bijvoorbeeld ook heel erg raar dat iemand die hier zo lang op aarde is geweest nu gewoon weg is, komt nooit meer terug. Vooral de gedachte dat de kinderen hem nooit zullen kennen, niet eens zullen herinneren, vind ik heel erg jammer. Ze waren nog zo klein toen hij overleed.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het verdriet komt vaak op momenten dat je het niet verwacht...
Groetjes, Noor mv Skip,  Bo en ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan