mijn papa is overleden 28 mei...

A

Anoniem

Guest
Ik had al eens eerder geplaatst dat mijn papa zo ziek is nu ik zwanger ben, hij has alvleesklierkanker... helaas is hij 28 mei (op mijn 25e verjaardag) overleden...
Op het moment gaat het redelijk goed met me, naar omstandigheden natuurlijk maar ik vraag me af wanneer de klap komt... gelukkig hebben we het geheel helemaal zo af kunnen sluiten als papa wilde, nog mooier zelfs, we hebben alles met het gezin gedaan... en nu kan ik me volledig storten op de kleine zegt men... maar zo makkelijk is dat niet...

Ik hoop dat hij nu al aan het kennis maken is met de kleine daarboven in de hemel...
 
Ten eerste ik vind het erg voor je om nu al je vader te moeten missen. Gecondoleerd. Ik denk ook dat het logisch is dat je je nu niet gelijk heel gemakkelijk alleen op de kleine kan storten. Je moet toch nog van alles verwerken. En tja het lijkt mij in ieder geval een heel dubbel gevoel aan de ene kant heel verdrietig dat je je vader verloren hebt en aan de andere kant af en toe blij dat er een kindje aan gaat komen. Heel veel sterkte.
 
Hallo Kiek,

Ten eerste gecondoleerd,

Het is wel een heel erge situatie,

Maar je kunt er niks aan doen het leven gaat gewoon door.

Ik heb in januarie mijn oom verloren, het was een plotselinge dood want hij had helemaal niks hij was supergezond en dan zo'n harde klap.Mijn oom is 9 januarie overleden en 19 januarie zou hij 69 jaar worden.

Maar hij zag eruit als een man van 55 ofzo zoo gezond was hij.

Het was wel de broer van mijn vader maar wij hielden van hem als een vader en niet als een oom.

Dus ik begrijp je een beetje.

En na een maand dat mijn oom was overleden wist ik dat ik zwanger was.

Het leven gaat gewoon door , hij  leeft altijd in ons hart.




Heel veel sterkte,




Groetjes mama van Emir
 
Hallo Kiek,
Allereerst natuurlijk gecondoleerd met je verlies. Ik kan me helaas helemaal voorstellen wat je meemaakt, want mijn vader is op 16 januari van dit jaar gestorven aan lymfeklierkanker op 56 jarige leeftijd, en ik was op dat moment 13 weken zwanger van mijn 2e zoontje. Gelukkig wist ie ook nog wel dat ik zwanger was, maar ik vond en vind het nog steeds heel moeilijk!! Het blijft natuurlijk een heel groot gemis, maar ben blij dat jullie het toch nog " mooi" hebben kunnen afsluiten met zijn allen, en bedenk dat je vader wist dat je zwanger was en dat je kleine altijd een extra beschermengeltje bij hem/haar zal hebben...
Zo denk ik er ook over, en dat geeft op een bepaalde manier toch wel wat rust vind ik!
Heel veel sterkte met de tijd die komen gaat, en als je wilt beppen dan moet je het maar laten weten!
Liefs, Anne-Marie
 
Allereerst heel veel sterkte,

Helaas heb ik hier zelf ook ervaring mee, ik was 32 weken zwanger toen mijn vader heel erg plotseling is overleden. (hartinfarct was 47 jaar oud en is gevonden in de kamer).
Ikzelf was op het moment dat ik het telefoontje kreeg op het werk, ik had net besproken dat ik tot 36 weken door zou werken omdat alles goed ging met de zwangerschap.....

Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader had een nieuwe vrouw, zijn nieuwe vrouw reageerde nogal raar met als gevolg dat ik mijn moeder en mijn zusje de begrafenis grotendeels geregeld hebben.

2 weken later braken 's nachts bij mij mijn vliezen, en Is mijn dochtertje met 34 weken en een paar dagen geboren. Aangezien ze in de couveuse moest lag ik 's nachts alleen op een kamertje toen heb ik erg veel verdriet gehad.
Maar het verdriet dat blijft helaas, op het moment dat er veel geregeld moet worden gaat alles prima maar als je alleen bent en bijvoorbeeld je kindje net geboren is of de eerste keer ziek is of eigenlijk alle nieuwe ervaringen blijft de pijn.

Zelf ben ik niet gelovig maar ik heb via een wedstrijd een meeting gewonnen met een paranormaal begaaft iemand. Hij vertelde mij dingen die echt niemand kon weten inclusief datums en namen.
Ook vertelde hij dat mijn vader erg blij was met zijn 3 klein kinderen. Ikzelf heb 2 kindjes en mijn zusjes was toen zwanger (5weken) van haar eerste. Haar vraag was dan ook of mijn vader dat kon zien, ik heb het niet kunnen vragen omdat er fam. bij was en nog niemand het mocht weten. Maar deze meneer vertelde mij alles zonder dat ik erom hoefde te vragen. Wel dacht de fam. hierdoor dat ik zwanger was van mijn 3e maar dat mocht de pret niet drukken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je vader toch wel stiekum meekijkt, en dat hij bij je in de buurt zal zijn, maar dat de pijn om het missen zal blijven.

Veel sterkte maar geniet ook van je wondertje !




 
Hoi Kiek,

gecondoleerd met het verlies van je vader. Ik weet gewoon niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Groetjes van marloes
 
Hoi Kiek,

Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Het is wel goed dat  je op dit forum, waar het eigenlijk alleen maar gaat over het begin van het leven, ook over het einde ervan kan praten.

Heel veel sterkte.

Lien
 
Lieve Kiek,
Dat is heftig zeg. Gecondoleerd en ontzettend veel sterkte met dit grote verlies. Je vader en jullie kleine hummel zullen elkaar nu vast wel ontmoet hebben en trots op jou zijn!!
Liefs tara
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan