mijn papa is overleden 28 mei...

[Anoniem]

Ik wil je condoleren er zijn geen woorden voor ik praat uit eigen ervaring mijn vader is overleden toen ik 11 was en toen ik rond 20 weken zwanger was van mijn zoon is er een zus overleden en dan zal ik je nog iets heel sterk vertellen dat mijn zoon bijna dezelfde geboortedatum heeft als mijn overleden zus behalve het jaar en de maand en dat mijn zus een week voor mijn verjaardag is overleden dus ja diew verjaardag zal altijd vreemd blijven toen dat ze overleden was zijn we met mijn verjaardag naar haar graf geweest maar mijn ervaring is dus dat na de geboorte van de kleine de grote klap komt maar probeer de mooie momenten te koesteren die je er nog van hebt is makkelijk gezegd denk eraan wat je vader zou willen het leven gaat door is ook zo maar is zo makkelijk gezegd mensen zeggen altijd wel van op een gegeven moment moet het over zijn net als een ziekte maar zo werkt het niet het is iets dat je altijd bij je zal blijven je moet het een plek voor jezelf kunnen geven.Mjn zus toen ze zwanger was rookte nog toen zei ik je moet stoppen toen zei ze ik spreek je nog wel als het bij jou zover is maar ze heeft het nooit mee mogen maken sterkte

 

[Anoniem]

Dag,

we zitten in hetzelfde schuitje. Mijn vader is ook overleden aan alvleesklierkanker. Al wel in oktober vorig jaar, maar het gemis is er niet minder om. Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje, zijn tweede kleinkind. Hij heeft de oudste nog 7 maanden mogen meemaken. We hoorden het vorig jaar, eind januari, op de dag dat ik met zwangerschapsverlof ging. Hoewel zijn kansen heel erg klein waren heeft hij tot het laatst optimaal genoten en heeft hij geen kwellend ziekbed gehad. Hij was helaas pas 57 jaar oud.

Blijf je vast ouden aan de mooie dingen, aan de fijne herinneringen een weet dat je vader altijd bij je is. Hij kijkt met je mee over je schouder. Echt een klap heb ik niet gehad, omdat we er op voorbereid waren dat hij zou gaan. het verdriet en het gemis blijft, maar de pijn slijt, echt waar!

Sterkte!

Gwendolien

 

[Anoniem]

Hoi lieverds, doe alles op je eigen tempo, neem de tijd om te verwerken, de tijd om te genieten en denk eraan dat je niet alleen bent.
Mijn broertje is overleden op zijn 6 de ik was toen 8, mijn moeder   6 dagen voordat ze 44 zou worden, ik was toen 14. Mijn schoonvader heeft kanker, ik weet niet hoelang hij nog heeft, maar toch wil ik positief blijven, Hij heeft nu twee kleinzonen, er zijn weer 2 kleinkinderen komst, een van m'n schoonzus  in aug en die van ons in okt. Hoop dat hij dat in ieder gevald nog mee mag maken. Maar ook mijn broertje en moeder kijken mee vanuit de hemel. Mijn zoontje (bijna 9 maanden nu)  lijkt op mijn broertje, en dat vind ik heel fijn. (ben nu 19,5 week zwanger).

In ieder geval allemaal heel erg veel sterkte, want iedereen heeft zo zijn verhaal, en het verdriet zakt wel weg, maar gaat nooit over. Praat/ schrijf erover, dat helpt.

groetjes, Mariëlle