Miskraam na 16 weken

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi mama's

Even mijn verhaal kwijt.. Bij misschien wel lotgenootjes.

Dinsdag 4 augustus een echo gehad voor mijn kindje van 16 weken. De gynocoloog zag alleen helemaal geen vruchtwater bij het kindje, waardoor het niet goed kan ontwikkelen en later vergroeiingen kan hebben, onderontwikkelde longen etc ..

Gyn gaf me de keuze om de zwangerschap af te breken, wat in zijn ogen de beste keuze was voor het kindje, of de zwangerschap doorzetten met veel motivatie.

Na een gesprek te hebben gehad en alles hebben overwogen heb ik gekozen om de zwangerschap af te breken, voor de kwaliteit van leven van mijn ongeboren kindje.

Die dag ben ik gelijk opgenomen in het ziekenhuis op de kraamafdeling, best confronterend om huilende babys te horen en trotse mama's en papa's over de gang te zien lopen.

Woensdag 5 augustus heb ik een pilletje gekregen voor het opwekken van de 'bevalling'. En donderdag 6 augustus om 9 uur kreeg ik 4 cytotec pillen voor vaginaal gebruik. Om 12 uur kreeg ik er nog 2 en die hebben hun werk wel gedaan .. Om 1 uur hele hevige krampen, zonder pauze's en om 3 uur kreeg ik een soort persdrang. De verloskunde kwam direct en moest op de wc op een po proberen te plassen. Geen druppel geplast, maar wel bevallen van mijn kindje .. De placenta kwam alleen nog niet en die moest na 3 kwartier persen en duwen op de ok verwijderd worden

Na ok heb ik mijn kindje gezien en hoe eng ik het ook vond om te kijken, hoe ontzettend blij ik ben om hem gezien te hebben, het was een prachtig compleet mannetje en het was van mij .. Zo ontzettend trots en zo ontzettend verdrietig dat ik hem los moest laten voor ik hem vast heb kunnen houden

Groetjes van toch een mama
 
wauw, wat een verhaal.

dank je wel dat je het gedeeld hebt, dat moet ongelofelijk zwaar zijn geweest. ik wens je alle sterkte en rust en moed toe, om met je mannetje in je hart, verder te kunnen gaan. ik vind 1000% dat je een moeder bent, en hij zal altijd je eerste kindje zijn.

liefs, Mirte
 
Een heel herkenbaar verhaal, helaas. Wil mijn verhaal hier ook graag delen.

Met de 20 weken echo vonden ze ons meisje te klein, voor ons in ieder geval. Heb al twee 8 ponders en een 9 ponder gekregen, wij zijn ook groot dus dit paste niet in t plaatje. De placenta werkte ook niet helemaal optimaal. Vruchtwater punctie uit laten voeren, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit. Tijdens de normale controle bij VK geen harttonen te horen. In 't ziekenhuis werd dit met een echo bevestigt, ze is overleden.. met een zwangerschaps duur van 22 weken.

Dag later naar t ziekenhuis om de bevalling op te wekken. Na de derde keer de pilletjes te hebben in gebracht, ruim een uur heftige rugweeen te hebben gehad, kwam ze ter wereld.

Had net aangegeven een ruggenprik te willen, toen ik wat vocht (bloed) verlies voelde. Dus op de wc met po en daar kwam ze, met vruchtzak er nog omheen. Ze hadden vaak gewaarschuwd dat de placenta vaak verwijderd moet worden op t OK, maar die ellende is  ons dus wel bespaard gebleven. Om 18.15 is ze geboren. De eerste tabletjes waren 's morgens om 9.45 uur ingebracht en 's avonds om 21.30 uur mochten we gelukkig naar huis.

Bij mij op schoot hebben ze de vruchtzak open gemaakt. Een heel raar gezicht, maar niet vies. We hebben er ook foto's van gemaakt.

Vanochtend hebben we haar een mooi plekje gegeven in ons bos. De kinderen hebben allemaal een steentje beschilderd die ze er op mochten leggen.

Wat staat je leven ineens op z'n kop. Ik denk dat 't echte besef nog moet komen....
 
Jeetje Vissen wat schrik ik hier van! Wat heftig. Kan je niet anders dan heel veel sterkte wensen. Waarom krijgen sommige nou zoveel te verduren?

Gebruiker216630 ook heel veel sterkte gewenst. Ook jouw verhaal grijpt me erg aan. En je bent moeder! Van een engeltje, maar zeker moeder.
 
Jeetje mina wat een verhalen!

Ontzettend veel sterkte zowel vissen als gebruiker 216630...

Brok in mijn keel...op 13 aug is het kindje van mijn beste vriendin ter wereld gekomen met een zwangerschapsduur van 25 weken...ik log net hierin en ik zie meteen dit topic...haar kindje is helaas overleden, dit is niet haar eerste keer dat dit overkomt...eerste een volledige zwangerschap een tweeling gebaard die overleden zijn met 3 mnd en met 8 mnd na de bevalling...toen 10 miskramen, een miskraam met 14 wk en zij en ik waren tegelijk weer zwanger alleen moest ze aan de hand van een echo met 21 weken de zwangerschap afbreken en nu weer met 25 weken... ze kreeg ineens weeën ze hebben dat geprobeerd te stoppen maar helaas stopte het hartje....steeds waren het jongetjes en nu was het eindelijk een meisje...

Mijn vraag aan jullie is hoe kan ik haar het beste steunen? Wat zien jullie graag van je naaste omgeving?  Zij heeft de kleine afgestaan voor onderzoek dus er komt geen begravenis verder...

Ik heb hier ook enorm moeite mee mijn tranen prikken de hele dag door omdat ik nu echt niet snap wat hier nou de les in het leven van moet zijn...

Sterkte jullie nogmaals voor nu maar ook in de toekomst met verwerken van dit verlies...
 
Jeetje Annemarie, wat onbegrijpelijk. Niet te bevatten dat iemand zoveel pech moet hebben, wat een verdriet.

Wat mij nu veel doet is gewoon even een arm om me heen, 't van me af kunnen praten. Verder kun je als vriendin denk ik weinig doen.

Wij hebben haar begaven met alleen onze kinderen en de oma's, de rest vertel ik dan ook 'trots' dat ze onder die grote herkenbare boom ligt. Niet dat ik anderen ermee naar toe neem, maar t vanuit onze achtertuin kan aanwijzen.



Gebruiker216630, ik wil jou ook nog echt heel veel sterkte wensen. Dit zal altijd jullie eerste kindje zijn en altijd een warm plekje in jullie hart hebben.

 
Jeetje Vissen .. Wat een verhaal .. Ik wens jou heel veel sterkte en rust toe in deze komende tijd ..

Bedankt voor alle lieve woorden, het doet me erg goed.. Ik ben er stil van

mama van daantje
 
Daantjester, t is voor jou nu een maand verder. Hoe is t nu? 't Is echt heftig hè..

Ik ben blij dat ik er drie hier heb rond lopen, dat geeft mij een goede afleiding. Ik zou niks anders willen dan weer zwanger worden. Maar m'n man vind t nu echt goed zo... En ik merk dat ik dat wel echt moeilijk vind. Ben nu 7 x zwanger geweest, heb 3 kinderen rond lopen. Nu maar genieten van wat we wel hebben en niet wat we niet hebben. Pfff.... :'(
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan