Hallo, met 8 weken zwangerschap kreeg ik bloedingen. Ik kreeg een echo en het hartje klopte, 2 dagen later bij weer een echo klopte het hartje niet meer. ik wordt woensdag gecurriteerd. Wie heeft dit nog meer meegemaakt en was na de curretage weer snel zwanger
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Miskraam
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hallo daan,
ik zal mij even voorstellen ik ben 23 jaar en moeder van een zoon, voordat ik mijn zoontje kreeg ben ik 2 keer zwanger geweest wat in een miskraam eindigde beide keren was ik 12 weken en 2 dagen zwanger de eerste keer dat ik zwanger was duurde ruim een jaar afgelopen 15 mei was het 2 jaar geleden dat ik voor het eerst zwanger was eind mei kreeg ik een echo alles zag er goed
uit op 7 juli voelde ik mij niet goed had kramp enz op 9 juli kreeg ik weer een echo toen bleek dat ons kindje niet meer leefde met een week moest ik weer komen maar dat veranderde toen ik de volgende morgen mijn miskraam thuis kreeg dat ging dus niet helemaal goed en werd ik gecurriteerd onze gynecoloog adviseerde om op te letten dat wij niet zo snel weer zwanger zouden raken want na een curretage schijnt het dat je dan makkelijk weer zwanger kunt raken wij hadden zo iets van het zal wel de eerste keer duurde het een jaar dat zal nu ook wel het geval zijn maar tussen mijn eerste en tweede zwangerschap zaten precies 6 weken deze tweede ging het precies als de vorige keer alleen koos ik er nu heel bewust voor toen ik het wist op maandag 5 november ik wilde niet weer eerst thuis en dan als nog naar het ziekenhuis ik ben toen in het ziekenhuis gebleven en heb die nacht bewust afscheid genomen van dit kindje wat ik zo graag hed gekend en gekoesterd had tussen de tweede en derde zwangerschap zaten 5 weken uit deze derde zwangerschap kreeg ik een gezonde zoon na een zwangerschap van 35 en 2 dagen een zwangerschap die niet zonder problemen verliep ten eerste was er de spanning van zou het wel goed gaan het tweede punt was mijn man kreeg gezondheids problemen door de spanning en zelf nu blijkt uit onderzoek heb ik een verhoogde kans op het hellp-syndroom wat bij deze zwangerschap openbaar kwam vandaar de vroeggeboorte van onze zoon ook is uit het onderzoek gebleken dat ik een verhoogde kans heb op een miskraam vandaar dat ik ook 2 keer achter elkaar een miskraam heb gehad dat is niet (gelukkig niet)vanzelfsprekend nu achteraf weten wij dat zo vaak en kort achter elkaar zwanger zijn niet echt bevordelijk is onze zoon is nu 9 maand en ik voel me nog niet weer de oude marrieke ik weet dat het verlangen allen maar sterker word vooral straks als je gecurriteerd bent en je ziet op straat een zwangere vrouw maar voor je lichaam en geest is het wel belangrijk om er over na te denken kan ik het al weer aan dit is niet om je te ontmoedigen maar als goede raad bedoelt vergeet ook vooral je partner niet praat veel met elkaar dat was voor ons het beste middel om het samen te verwerken.
wij wensen jullie veel sterkte vooral woesdag
hartelijke groeten aart marrieke en henrico
ik zal mij even voorstellen ik ben 23 jaar en moeder van een zoon, voordat ik mijn zoontje kreeg ben ik 2 keer zwanger geweest wat in een miskraam eindigde beide keren was ik 12 weken en 2 dagen zwanger de eerste keer dat ik zwanger was duurde ruim een jaar afgelopen 15 mei was het 2 jaar geleden dat ik voor het eerst zwanger was eind mei kreeg ik een echo alles zag er goed
uit op 7 juli voelde ik mij niet goed had kramp enz op 9 juli kreeg ik weer een echo toen bleek dat ons kindje niet meer leefde met een week moest ik weer komen maar dat veranderde toen ik de volgende morgen mijn miskraam thuis kreeg dat ging dus niet helemaal goed en werd ik gecurriteerd onze gynecoloog adviseerde om op te letten dat wij niet zo snel weer zwanger zouden raken want na een curretage schijnt het dat je dan makkelijk weer zwanger kunt raken wij hadden zo iets van het zal wel de eerste keer duurde het een jaar dat zal nu ook wel het geval zijn maar tussen mijn eerste en tweede zwangerschap zaten precies 6 weken deze tweede ging het precies als de vorige keer alleen koos ik er nu heel bewust voor toen ik het wist op maandag 5 november ik wilde niet weer eerst thuis en dan als nog naar het ziekenhuis ik ben toen in het ziekenhuis gebleven en heb die nacht bewust afscheid genomen van dit kindje wat ik zo graag hed gekend en gekoesterd had tussen de tweede en derde zwangerschap zaten 5 weken uit deze derde zwangerschap kreeg ik een gezonde zoon na een zwangerschap van 35 en 2 dagen een zwangerschap die niet zonder problemen verliep ten eerste was er de spanning van zou het wel goed gaan het tweede punt was mijn man kreeg gezondheids problemen door de spanning en zelf nu blijkt uit onderzoek heb ik een verhoogde kans op het hellp-syndroom wat bij deze zwangerschap openbaar kwam vandaar de vroeggeboorte van onze zoon ook is uit het onderzoek gebleken dat ik een verhoogde kans heb op een miskraam vandaar dat ik ook 2 keer achter elkaar een miskraam heb gehad dat is niet (gelukkig niet)vanzelfsprekend nu achteraf weten wij dat zo vaak en kort achter elkaar zwanger zijn niet echt bevordelijk is onze zoon is nu 9 maand en ik voel me nog niet weer de oude marrieke ik weet dat het verlangen allen maar sterker word vooral straks als je gecurriteerd bent en je ziet op straat een zwangere vrouw maar voor je lichaam en geest is het wel belangrijk om er over na te denken kan ik het al weer aan dit is niet om je te ontmoedigen maar als goede raad bedoelt vergeet ook vooral je partner niet praat veel met elkaar dat was voor ons het beste middel om het samen te verwerken.
wij wensen jullie veel sterkte vooral woesdag
hartelijke groeten aart marrieke en henrico
Hoi Daan,
Ik heb 16 januari een curretage gehad, ik was 14 februari voor de eerste keer weer ongesteld en 17 maart was de eerste dag van mijn laatste ongesteldheid. Dus snel weer zwanger! Helaas was ook deze zwangerschap geen lang leven beschoren. Met 6 weken is het gestopt met groeien, dat kwam aan het licht bij een echo met 8 weken, vandaag met 9 weken weer een echo gehad om vast te stellen of het echt niet gegroeid was. Nee dus, ik ga maandag weer voor een curretage.
Sterkte en dan maar duimen dat het de volgende keer beter mag aflopen
Ik heb 16 januari een curretage gehad, ik was 14 februari voor de eerste keer weer ongesteld en 17 maart was de eerste dag van mijn laatste ongesteldheid. Dus snel weer zwanger! Helaas was ook deze zwangerschap geen lang leven beschoren. Met 6 weken is het gestopt met groeien, dat kwam aan het licht bij een echo met 8 weken, vandaag met 9 weken weer een echo gehad om vast te stellen of het echt niet gegroeid was. Nee dus, ik ga maandag weer voor een curretage.
Sterkte en dan maar duimen dat het de volgende keer beter mag aflopen
Hoi Birte en Marrieke,
Bedankt voor jullie reactie. Ondertussen heb ik de curretage al gehad ik was onwijs zenuwachtig maar het is me eigenlijk heel erg mee gevallen. Ik vind het nu alleen heel moeilijk om andere vrouwen te zien die wel zwanger zijn. Maar ik denk dan maar volgend jaar heb ik misschien wel weer een baby. Ik heb al een dochter van 2 en daar ben ik echt heel blij mee ik weet in ieder geval dat ik kinderen kan krijgen. Birte ik wil jouw heel veel sterkte wensen. Hebben jullie na de curretage ook nog lang last van bloedingen gehad?????
Groetjes Daan
Bedankt voor jullie reactie. Ondertussen heb ik de curretage al gehad ik was onwijs zenuwachtig maar het is me eigenlijk heel erg mee gevallen. Ik vind het nu alleen heel moeilijk om andere vrouwen te zien die wel zwanger zijn. Maar ik denk dan maar volgend jaar heb ik misschien wel weer een baby. Ik heb al een dochter van 2 en daar ben ik echt heel blij mee ik weet in ieder geval dat ik kinderen kan krijgen. Birte ik wil jouw heel veel sterkte wensen. Hebben jullie na de curretage ook nog lang last van bloedingen gehad?????
Groetjes Daan
hoi daan,
ik ben blij te zien dat je weer reageert ik had al een paar keer gekeken of je nog reageerde. gaat het naar omstandigheden goed, ik heb ongeveer 2 weken heftig gevloeid daarna was het redelijk snel over. dat je het moeilijk vind om zwangere vrouwen te zien is toch ook wel heel erg begrijpelijk. want je zag je zelf toch ook zo lopen. groetjes marrieke
ik ben blij te zien dat je weer reageert ik had al een paar keer gekeken of je nog reageerde. gaat het naar omstandigheden goed, ik heb ongeveer 2 weken heftig gevloeid daarna was het redelijk snel over. dat je het moeilijk vind om zwangere vrouwen te zien is toch ook wel heel erg begrijpelijk. want je zag je zelf toch ook zo lopen. groetjes marrieke
Hoi Daan,
Nog even een reactie op je vraag. Ik ben vorig jaar na 11 weken zwangerschap gecuretteerd. Ik ben daarop gelijk weer zwanger geraakt, en heb daar nog geen spijt van gehad.
Wel heb ik 3 flinke bloedingen gehad maar bij de daaropvolgende echo's was er niets te zien (geen restbloed of zo) en zei de gyn dat de bloedingen waarschijnlijk van de baarmoedermond kwamen. Ook heb ik de eerste 12 weken flinke krampen gehad, dus je kunt je voorstellen bloedingen en krampen...stress, meerdere keren dacht ik dat deze zwangerschap ook weer voorbij was. Maar ik ben nu bijna 38 weken zwanger en alles gaat prima.
Dus wat je ook beslist, snel zwanger worden heeft zijn voor en zijn nadelen, voor mij was het achteraf de goede keuze.
succes en sterkte
groetjes Christel
Nog even een reactie op je vraag. Ik ben vorig jaar na 11 weken zwangerschap gecuretteerd. Ik ben daarop gelijk weer zwanger geraakt, en heb daar nog geen spijt van gehad.
Wel heb ik 3 flinke bloedingen gehad maar bij de daaropvolgende echo's was er niets te zien (geen restbloed of zo) en zei de gyn dat de bloedingen waarschijnlijk van de baarmoedermond kwamen. Ook heb ik de eerste 12 weken flinke krampen gehad, dus je kunt je voorstellen bloedingen en krampen...stress, meerdere keren dacht ik dat deze zwangerschap ook weer voorbij was. Maar ik ben nu bijna 38 weken zwanger en alles gaat prima.
Dus wat je ook beslist, snel zwanger worden heeft zijn voor en zijn nadelen, voor mij was het achteraf de goede keuze.
succes en sterkte
groetjes Christel
Hallo allemaal, helaas kan ik me ook bij dit forum aansluiten...ik was 11 wken zwanger en met 8 weken is ons kleine schatje ermee gestopt....Met 11 weken heb ik een curretage gehad..
Kweet nog niet of ik weer eens zwanger wil worden...heb er ff genoeg van.
Is eigenlijk nog een verhaal apart...Kan ik eigenlijk ook wel vertellen misschien heeft iemand er ook zo voorgestaan en/of advies...je weet maar nooit...nou daar komt ie...
Ik ben 40 jaar en heb een dochter van 16.Ben gescheiden en met mijn nieuwe vriend wilde we nog een baby.We hadden besloten om mijn dochter ff nog niks te vertellen omdat we eigenlijk bang waren voor haar evrntuele negatieve reactie,en daar wilde we onze beslissing niet van af laten hangen.Dus 1 keer geprobeerd en meteen zwanger!!in het geheim blij,blij,blij..maar wat doet zich voor...een vriendinnetje van haar wiens ouders ook gescheiden zijn vertelde dat haar moeder nog een kindje wilde van haar nieuwe vriend.Nou daar kwamen de negetieve reactie"s:die moeder is veel te oud...de kinderen wilde geen baby meer en daarbij was haar ex hevig geschrokken en in een dip geraakt.En ikke maar stiekem zwanger zijn...weken aaneen hoorde we van de meiden (de mijne en haar vriendin) hoe stom het wel niet was en wat ze toch in hemelsnaam in hun hoofd hadden gehaald..Op die manier kwamen de negetieve reacties dus met een omweggetje toch!!Ik nog vanalles geprobeerd om het de meiden uit hun hoofd te praten en het in een wat positiever daglicht te krijgen maar het ging er niet in.En ikke maar stiekem zwanger zijn.Ik kreeg al razendsnel een dikke buik die ik moest verstoppen.Ook had mijn dochter eindexamens dus de optie om het haar toch te vertellen was er ook niet.Nu is het dus misgelopen en is dat ergens een opluchting.
Ook kwam daar nog bij dat er bij mij in het ziekenhuis een vrouw was die ook gecuriteerd moest worden...zei had een kindje van 14 weken ter wereld gebracht omdat de vlokkentest en vruchtwaterpunctie vertelden dat er wat mis was.Ze werd ingeleid en moest "gewoon" bevallen,kreeg een kindje in haar armen met alles erop en eraan,armpjes,beentjes, vingertjes,teentjes en zelfs een piemeltje......maar omdat de placenta niet losliet was ze ook daar voor een curretage....Het zal je toch overkomen...Kun je wel tests doen en dan nog een keuze maken maar dat is toch ook wel erg heftig op deze manier...vinden jullie niet...Nu weet ik het dus niet meer......
Wat vinden jullie....
Groetjes Joske
Kweet nog niet of ik weer eens zwanger wil worden...heb er ff genoeg van.
Is eigenlijk nog een verhaal apart...Kan ik eigenlijk ook wel vertellen misschien heeft iemand er ook zo voorgestaan en/of advies...je weet maar nooit...nou daar komt ie...
Ik ben 40 jaar en heb een dochter van 16.Ben gescheiden en met mijn nieuwe vriend wilde we nog een baby.We hadden besloten om mijn dochter ff nog niks te vertellen omdat we eigenlijk bang waren voor haar evrntuele negatieve reactie,en daar wilde we onze beslissing niet van af laten hangen.Dus 1 keer geprobeerd en meteen zwanger!!in het geheim blij,blij,blij..maar wat doet zich voor...een vriendinnetje van haar wiens ouders ook gescheiden zijn vertelde dat haar moeder nog een kindje wilde van haar nieuwe vriend.Nou daar kwamen de negetieve reactie"s:die moeder is veel te oud...de kinderen wilde geen baby meer en daarbij was haar ex hevig geschrokken en in een dip geraakt.En ikke maar stiekem zwanger zijn...weken aaneen hoorde we van de meiden (de mijne en haar vriendin) hoe stom het wel niet was en wat ze toch in hemelsnaam in hun hoofd hadden gehaald..Op die manier kwamen de negetieve reacties dus met een omweggetje toch!!Ik nog vanalles geprobeerd om het de meiden uit hun hoofd te praten en het in een wat positiever daglicht te krijgen maar het ging er niet in.En ikke maar stiekem zwanger zijn.Ik kreeg al razendsnel een dikke buik die ik moest verstoppen.Ook had mijn dochter eindexamens dus de optie om het haar toch te vertellen was er ook niet.Nu is het dus misgelopen en is dat ergens een opluchting.
Ook kwam daar nog bij dat er bij mij in het ziekenhuis een vrouw was die ook gecuriteerd moest worden...zei had een kindje van 14 weken ter wereld gebracht omdat de vlokkentest en vruchtwaterpunctie vertelden dat er wat mis was.Ze werd ingeleid en moest "gewoon" bevallen,kreeg een kindje in haar armen met alles erop en eraan,armpjes,beentjes, vingertjes,teentjes en zelfs een piemeltje......maar omdat de placenta niet losliet was ze ook daar voor een curretage....Het zal je toch overkomen...Kun je wel tests doen en dan nog een keuze maken maar dat is toch ook wel erg heftig op deze manier...vinden jullie niet...Nu weet ik het dus niet meer......
Wat vinden jullie....
Groetjes Joske
Marrieke, leuk dat je weer reageerde ik heb het zo druk gehad maar hier ben ik dan weer. sinds gister zijn de bloedingen gestopt. Volgende week woensdag moet ik naar het ziekenhuis voor een controle. Ben benieuwd wat ze dan doen.
Christel ik wil jou heel veel succes wensen de aankomende weken, en tijdens de bevalling echt fijn dat alles goed gaat. En dat je zo snel weer zwanger bent geraakt.
Joske, ik zou het denk ik toch maar bespreken met je dochter misschien als je niks zegt en je zegt het pas als je straks weer zwanger bent is ze misschien wel heel teleurgesteld en boos. Nu kan ze aan het idee wennen dat jullie toch ook wel graag een kindje willen. Het is wel een hele moeilijke situatie, maar ik zou het toch bespreken denk ik. Je blijft die wens anders altijd houden en daar voel je denk ik ook niet prettig bij als je er niks mee doet. Heel veel sterkte
Christel ik wil jou heel veel succes wensen de aankomende weken, en tijdens de bevalling echt fijn dat alles goed gaat. En dat je zo snel weer zwanger bent geraakt.
Joske, ik zou het denk ik toch maar bespreken met je dochter misschien als je niks zegt en je zegt het pas als je straks weer zwanger bent is ze misschien wel heel teleurgesteld en boos. Nu kan ze aan het idee wennen dat jullie toch ook wel graag een kindje willen. Het is wel een hele moeilijke situatie, maar ik zou het toch bespreken denk ik. Je blijft die wens anders altijd houden en daar voel je denk ik ook niet prettig bij als je er niks mee doet. Heel veel sterkte