miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden

Heb vanochtend te horen gekregen dat ons kindje is overleden.Ik was bijna 9 weken en het is waarschijnlijk 2 weken geleden overleden.

Wat voel ik me nu klote en verdrietig! Bloed al wel dus er is grote kans dat het vruchtje er zelf uitkomt, anders volgende week naar het zhs voor curitage.

Fijn dat er zo'n forum is, moet het ook echt effe van me afschrijven.Me moeder heeft net me zoontje van 1 jaar meegenomen zodat ik even kan bijkomen van de schrik.

liefs Marjan



 
Hoi Marjan,

Ik zit op dit moment in dezelfde situatie als jij, helaas...
Ik zou vandaag 12 weken zwanger zijn maar 1 week geleden kreeg ik bij de eerste echo te horen (en te zien) dat ons kindje niet meer leefde en is gestorven toen het ruim 8 weken was. Ik had al een paar dagen wat bruin bloedverlies en ook eerder heb ik bloedingen gehad maar in mijn vorige zwangerschappen was dit ook zo en toen ging het goed, dit zegt dus niet zoveel.
Ik had wel een voorgevoel dat er iets niet goed was maar dat wuif je natuurlijk weg omdat je zo blij bent met het kindje. Ik ben dus wel en niet zwanger, gek is dat. Mijn lichaam ziet er zwanger uit (je hormonen zorgen hier nog voor) en je voelt je ook nog zwanger, dat maakt het extra moeilijk, je weet dat je een dood kindje met je meedraagt.
Ik heb gekozen voor de natuurlijke weg, ik wacht af tot het kindje komt. Ik vind dit prettig omdat je zo afscheid kunt nemen van je kindje en van je zwangere lichaam.
Ik ben deze hele week al bezig met het lezen van ervaringen op dit gebied (missed abortion) en soms blijft een kindje wel 6 weken zitten voordat het komt.
Volgende week moet ik terug voor een echo en om eventueel een afspraak voor een curretage te maken. Nu weet ik niet meer of ik dit wel wil (curretage), misschien alleen als er een risico ontstaat? Wel weet ik dat ik het kindje wil zien en dat we het gaan begraven in onze tuin. Ook wil ik foto's maken. Dit is denk ik het enige voordeel van een missed abortion; je hebt de tijd om over alles na te denken en je eerste reactie is vaak heel anders dan hoe je er later over denkt.
Op dit moment heb ik zelfs geen bloed of slijmverlies meer, heel gek. Ik wacht maar gewoon af....
Ik wil je héél veel sterkte toewensen met het verwerken van dit verlies. En denk goed na wat je zelf wilt, er zijn meer mogelijkheden dan wat er in 1ste instantie wordt gezegd!

Liefs, Patricia.
 
Hoi Marjan,

Wat vreselijk voor je, ik weet wat je doormaakt, ik zelf heb in april een miskraam gehad.
En het moment dat het eruit komt is helemaal erg, je lichaam is nog volop zwanger en je weet gewoon dat op dat moment je kindje eruit komt. Sterkte meid als dat gaat gebeuren.
Ik zou nou 29 weken zwanger zijn geweest, het is dus al een paar maanden geleden, maar ik mis mijn buikje nog steeds en ben er nog steeds verdrietig om. Jij hebt wel het geluk dat je al een gezond kindje heb, dat gegeven kan je gebruiken om je een beetje te troosten, je kunt wel zwanger worden en een kindje op de wereld zetten, ik was voor het eerst zwanger en dat ging dus meteen al fout. Ik weet dat het niet als een troost is, nu mis je gewoon deze zwangerschap en dit kindje en ben je enorm verdrietig, ik weet hoe je je voelt, hoevaak ik te horen heb gekregen: 'wees blij dat je tenminste zwanger kunt worden' en 'jou tijd komt nog wel', het is allemaal lief bedoelt, maar helpt geen bal.
Ik was 12 weken zwanger toen ik de echo kreeg en daarop bleek dat het kindje niet meer in leven was, het was niet ouder dan 6 weken geworden. Ik heb er toen voor gekozen om de miskraam op te wekken aangezien ik het al 6 weken bij me droeg en ik geen bloed verloor. Ze hebben toen abortuspillen ingebracht. Als ik je een advies mag meegeven; kies daar niet voor! het was vreselijk! Die zelfde avond gebeurde het, ik kreeg in 1 stoot enorme krampen (te vergelijken met persweeen) te voorduren en een zooitje bloedproppen, slijm, het vruchtwater en nog meer bloed kwamen eruit en dit 8 keer! De volgende dag moest ik terug naar het ziekenhuis voor een inwendige echo om te kijken of alles eruit was gekomen, dit bleek tot mijn verbazing niet het geval, ik had toen de keuze voor nog meer pillen of een curretage, ik heb uit eindelijk een curretage gehad toen ik 13 weken zwanger was. Ik hoop dat het me nooit meer mag overkomen, want een kindje is heeeeeel erg welkom, maar stel dat, dan zou ik meteen voor de curretage gaan. Nog beter zou wellicht zijn als het allemaal zelf gebeurd en aangezien je al bloed denk ik dat dat je wel gaat gebeuren, ik hoop het voor je zodat je niet hoef mee te maken wat ik heb meegemaakt.

Sterkte in ieder geval met je verlies!
Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden, ik moest het blijkbaar ook kwijt :)

Brenda
 
Hoi meiden

Vandaag ben ik ons kindje verloren.Had de gehele dag al wat bloedverlies en krampen.Vanmiddag werden de krampen heviger en ging ik meer bloeden en stolseltjes verliezen.Na ongeveer een uur werden de krampen steeds erger en moest ik echt gaan liggen, had gewoon weeen.Ik kreeg een flinke kramp en toen ik ging staan verloor ik eerst de placenta volgens mij, daarna volgde al gauw het vruchtzakje.Het kindje was goed te zien al was het pas 7 weken oud.We konden een oogje zien en de armpjes (stompjes)We hebben er foto
 
Hoi Marjan,

Ik hoop dat alles goed met je gaat nu je het kindje hebt verloren. Ik heb helaas nog niet je volledige verhaal kunnen lezen.
Ik heb sinds gisteren weer een beetje bruine afscheiding maar het wil maar niet doorzetten. Dinsdag ben ik eigenlijk 13 weken zwanger, maar het kindje is ruim 8 weken geworden. Ik hoop dat het niet lang meer duurt, het wordt emotioneel erg zwaar nu...
Dinsdag moet ik naar het ziekenhuis voor een echo, ben benieuwd wat ze hier van vinden. Ik zie er tegenop om gecuretteerd te worden.  Ik wil ons kindje zo graag zien, volgens mij is dat met een curettage onmogelijk?!

Nou Marjan, ik wens je veel sterkte toe de komende tijd en hoop dat je je snel weer goed zult voelen.

Liefs, Patricia.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan