miskraam

Hoi Patricia

Had internet via andere browser ofzo, ging niet erg goedmet berichten typen.Nu hopelijk wel.

We hebben foto's gemaakt en ons kindje in de tuin begraven.Het was goed zo, ben blij dat we het zo hebben kunnen doen.Het kindje was al zo mooi,we konden al de armpjes (nog stompjes) zien en een donkere stip op de plek waar het oogje zou komen,Het was zo klein (1 cm) maar al zo'n klein mensje om te zien.

We kunnen het nu een plekje geven. Mijn verdriet is al een stuk minder.Leg me er bij neer al is het natuurlijk moeilijk.Wil ook zo snel mogelijk weer zwanger raken, maar ja dat moeten we afwachten hoe dat gaat lopen.

Ik wens jou en je man veel sterkte, hoop dat het doorzet en dat je het net als mij zelf kan doen.Kan me voorstellen dat het nu erg emotioneel zwaar voor je wordt.Als het een curretage wordt dan is de zwangerschap vaak niet compleet meer.Je kunt wel het verloren weefsel meekrijgen om het te begraven,

sterkte meis en zal aan je denken.Hoop nog wat van je te horen.

liefs Marjan
 
Hoi meiden,

Ik heb waarschijnlijk ook een miskraam, wel een vroege, was nl. bijna 6 weken zwanger, kreeg  gisteravond heftige hoofdpijn en vannacht krampen en rood bloed en heb nu veel helder rood bloed met wat stolsels. Denk dat ik maandag toch maar even een verloskundige bel voor advies.

Ik voel me heel dubbel, weet dat het lichaam het afstoot omdat het vruchtje niet helemaal goed was waarschijnlijk, maar het is toch wel erg verdrietig allemaal.

Jullie ook veel sterkte!!!

Groetjes,
Angel
 
Hoi Angel,

Rot voor je, ook als je nog maar 6 weken zwanger was, het blijft toch een kindje, hoe klein ook. Goed dat je maandag even naar de verloskundige gaat. Ze kunnen kijken of je baarmoeder helemaal schoon is, zonder achtergebleven stukjes weefsel. Sterkte!

Liefs, Patricia.
 
Hoi Patricia,

Bedankt voor je medeleven, doet me goed.
Ja, gisteren echt een dipdag gehad, vandaag voel ik me alweer een stuk beter. Morgen toch maar even de verloskundige bellen. Heb wel aardig wat bloedverlies, maar het valt mij mee, had veel meer verwacht, maar weet natuurlijk niet hoe lang het gaat duren.

Groetjes,
Angel
 
Hee meiden
Ook ik heb zoiets meegemaakt maar ik was 29, bijna 30 weken zwanger. Onze dochter was zo gewenst. De oorzaak is onbekend, maar we moeten alleen even wachten op de uitslag van de placenta maar daar verwacht ik geen rare dingen van. Het is verschrikkelijk dat een vrouw überhaupt zoiets mee moet maken. Je gunt het niemand.
Het is ondertussen 6 weken geleden. Eigenlijk nog maar net geleden maar het lijkt al zo lang.
Ik wil jullie allen heel veel sterkte wensen!!! En hoop dat het de volgende keer wel lukt!!!

Simone (moeder van Kyra* 29 juni 2007)
 
Hallo Simone,

Echt vreselijk voor je, zo ver al in je zwangerschap en dan ook nog geen oorzaak kunnen vinden! Je kunt daar knap onzeker van worden volgens mij...
Ik hoop dat jullie dit verdriet een plekje kunnen geven. Heeeeeeeeel veel sterkte!

Liefs Patricia.
 
Hallo meiden,

Ik heb gisteren, 14 augustus,  ons kindje verloren, na lang wachten... Ik had al twee dagen bloedverlies en in de avond voelde ik wat menstruatiepijn. Ik kon er niet van slapen en na een tijdje voelde ik van binnen een knappend gevoel (net als het breken van de vliezen). Een aantal uren later (in bed)  had ik hevig bloedverlies. Ik had een kraammatras, twee supermaandverbanden en nog was alles doorweekt. Toen ik naar de wc wilde gaan voelde ik dat ik "iets groots" verloor. Dit leek wel een soort placenta maar het kan ook een groot stolsel geweest zijn. Het bloedverlies werd gelijk minder.

De volgende ochtend gewoon de kinderen verzorgd maar na het ontbijt toch weer wat krampjes. Met een kruik naar bed gegaan en na een aantal uur vervelende krampjes stond ik op en voelde weer "iets groots" uit mij komen. Dit was duidelijk het vruchtzakje met er aan vast veel weefsel met bloed. Ik heb er foto's van gemaakt en toen het zakje geopend. Maar helaas........omdat het kindje al 5 weken overleden was (ik was nu 13 weken) was er niets meer te zien, alleen nog weefsel, het was al helemaal vergaan. Dit vond ik erg moeilijk, op de echo hadden we het kindje nog zo duidelijk kunnen zien. Gelukkig hebben we daar foto's van.

We gaan het nu begraven in de tuin en geven het daarmee een waardig plekje. Ik voel me nu net alsof ik pas bevallen ben, hetzelfde gevoel. Mijn borsten worden ook al minder zwaar en mijn lichaam gelooft nu pas dat ik niet meer zwanger ben. Al die weken is mijn lichaam nog echt zwanger geweest wat het extra moeilijk maakte.
Maar het is goed zo, ik heb er vrede mee. En ik heb het gelukkig op eigen kracht kunnen doen, voor mij is dat erg belangrijk.

Nou meiden, ik heb veel steun gehad aan jullie reacties en eigen verhalen. Dank jullie wel daarvoor! En voor allemaal: heel veel geluk in de toekomst!

Liefs, Patricia.
 
Lieve Patricia

Wat fijn dat het toch uit zichzelf is gekomen, dat je het zelf heb kunnen doen. Hele opluchting voor je denk? Hoe is het nu met je? Met mij al een stuk beter. Geen bloedverlies meer. Geestelijk ben ik ook wel weer zo goed als de oude.

We willen het deze maand weer gaan proberen (het zwanger worden) Wil me er niet te veel op focussen, we zien wel hoe het gaat lopen. Ben al blij dat ik er zo snel weer bovenop gekrabbeld ben.

Had vandaag de termijn echo gehad als dit niet gebeurd was,Voel me nu wel een beetje triest. Maar ja, me zoontje geeft me veel kracht. Hij is pas 1 jaar dus nog zo afhankelijk.

Ik wens je alle geluk meid en sterkte met alles, hoop dat je het een beetje verwerken kan.Misschien hoor ik nog wel wat van je in de toekomst!

liefs Marjan

ps jij ook bedankt voor de reacties en het medeleven!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan