Missed abortion... en nu??

<p>Hoi dames,</p><p>Ik hoop niet dat jullie er ervaring mee hebben maar wil toch even kijken of iemand me kan helpen.</p><p> </p><p>Mijn vriend en ik zijn vanochtend bij de verloskundige geweest voor de 1e echo met een zwangerschap van 8,3 wk. Nu blijkt het hartje van de baby recent te zijn gestopt ?. Een missed abortion dus. Ik had de laatste dagen al wel minder 'klachten', maar gister was ik toch weer even een beetje misselijk. Ik denk dat ik diep van binnen al wist dat t niet goed was, ook omdat mn buikje niet groeide naar mijn idee. </p><p>Nu is t voorstel van de verloskundige om een week af te wachten, volgende week dinsdag moet ik naar de gynaecoloog in het ziekenhuis en dan krijg ik waarschijnlijk medicijnen om het op te wekken als het dan nog niet gekomen is op de natuurlijke manier. </p><p>Ik weet niet hoe ik me voel.... aan de ene kant ben ik 'blij' dat t nu gebeurt en niet verderop in de zwangerschap, probeer ik nuchter te zijn, maar aan de andere kant is het heel gek dat ik nu een baby draag die geen leven heeft/krijgt en dus ook verdrietig. </p><p>Enerzijds wil ik wachten totdat mn lichaam de baby zelf naar buiten werkt, anderzijds heb ik t liever zo snel mogelijk eruit. </p><p>Ik zit even in de knoop, is er iemand met een realistische blik die me even kan zeggen wat verstandig is?? Ik weet t niet meer ?</p><p>Liefs,</p>
 
Wat vervelend dat je een missed abortion hebt gehad.Ik heb zelf een miskraam gehad bij 5.5 week en een missed abortion bij 11.5 week. Hartje was gestopt bij 11 weken. Ik heb dit laten op wekken door medicijnen. Bij ons gaven ze aan dat op dat termijn vaak niet snel uit zichzelf  komt. De medicijnen zijn mij erg mee gevallen. Na het inbrengen kwam het vruchtje binnen 4 uur al naar buiten. Ik heb de volgende dag voor de zekerheid nogmaals de tabletten ingebracht om er zo alles uit te krijgen. Met paracetamol was het voor mij prima te doen.Na controle zat er nog iets en dit zou bij een volgende menstruatie er uit moeten gaan. Dit bleek inderdaad ook te gebeuren.Hierna ben ik weer zwanger geraakt, nu 27 weken.Het is op dit moment heel verdrietig, maar je kunt er niks aan doen en moet het allemaal maar laten gebeuren. Positief blijven. Als je er over praat met mensen kom je er achter dat heel veel mensen wel een x een miskraam hebben gehad. Mocht je weer zwanger worden dan zul je de eerste tijd onzeker zijn. maar hou rekening met dat kwaaltjes komen en gaan en een buikje hoef je nog niet bij 8 weken te hebben.Sterkte!
 
Hi!
 
Allereerst sterkte! 
Helaas weet ik ook wat het is.
Bij 12 weken de miskraam op laten wekken met medichijnen.
Dit op aanraden van de gyn. Omdat je bij curretage kans hebt op “beschadiging”.
Medichijnen vielen mij zwaar, maar ik was dan ook zwanger van een tweeling.
Sterkte!
 
Dank jullie wel meiden! 
Zijn jullie direct nadat jullie erachter waren dat t niet goed zat begonnen met die medicijnen?? Of zat er bij jullie ook nog een tijdje tussen?
Ik twijfel namelijk of ik erop terug wil komen om te kijken of de afspraak bij de gynaecoloog naar voren gehaald zou kunnen worden.
 
 
 
Ach, wat vervelend, allereerst heel veel sterkte.
Ik heb in april hetzelfde meegemaakt, echo bij 8 weken, maar helaas was het hartje gestopt met kloppen. Naar huis ‘gestuurd’ om er over na te denken, en een afspraak om na een paar dagen terug te komen bij de verloskundige en de mogelijkheden te bespreken. Binnen 3 dagen begon het te rommelen qua bloedingen, en nog 2 dagen later kwam de daadwerkelijke miskraam. De mogelijkheden bespreken bij de verloskundige was dus niet meer nodig. Een weekje nog een echo gehad om te kijken of alles schoon was, en dat was het gelukkig.
Ik hoop van harte dat het bij jou ook vanzelf zal komen! Maar snap ook dat je niet te lang wilt wachten, dat zou ik zelf ook niet hebben gedaan. Ik had dan voor medicijnen gekozen. In ieder geval heel veel sterkte. 
Ps, om je toch goede hoop mee te geven: na de miskraam weer zwanger geraakt, niet eens meer ongi geworden. Nu 13,5 week zwanger. 
 
[quote quote=10226137]Ach, wat vervelend, allereerst heel veel sterkte. Ik heb in april hetzelfde meegemaakt, echo bij 8 weken, maar helaas was het hartje gestopt met kloppen. Naar huis ‘gestuurd’ om er over na te denken, en een afspraak om na een paar dagen terug te komen bij de verloskundige en de mogelijkheden te bespreken. Binnen 3 dagen begon het te rommelen qua bloedingen, en nog 2 dagen later kwam de daadwerkelijke miskraam. De mogelijkheden bespreken bij de verloskundige was dus niet meer nodig. Een weekje nog een echo gehad om te kijken of alles schoon was, en dat was het gelukkig. Ik hoop van harte dat het bij jou ook vanzelf zal komen! Maar snap ook dat je niet te lang wilt wachten, dat zou ik zelf ook niet hebben gedaan. Ik had dan voor medicijnen gekozen. In ieder geval heel veel sterkte. Ps, om je toch goede hoop mee te geven: na de miskraam weer zwanger geraakt, niet eens meer ongi geworden. Nu 13,5 week zwanger.[/quote]
Heel lief, dank je wel. 
Ondanks dat ik dit niemand gun vind ik het wel fijn dat ik niet de enige ben, dat wist ik al wel natuurlijk. Maar tis fijn om jullie ervaringen te horen. 
Ik heb goede hoop dat het straks alsnog goed komt, ik zei al tegen mijn vriend; het goede nieuws is dat we in ieder geval zwanger kúnnen worden. En, we waren nu wonder boven wonder ook bij de 1e ronde al zwanger, totaal tegen onze verwachting in.
Eén van mijn naaste collega's is namelijk ongewenst kinderloos en dat is ook heftig om te zien (laar staan mee te maken, kan me er niks bij voorstellen). 
Hoe dan ook, is het nu even moeilijk. Ik ben wel heel blij met de foto van de echo, op de een of andere manier kan ik het dan hopelijk een plekje geven. Je kan ook zien dat het er niet gezond bij ligt, met het hoofdje naar beneden ipv kin op de borst zeg maar. 
Hebben jullie nog iets gedaan om het een plekje te geven? 
 
He wat naar..
Ik heb ooit een missed abortion gehad. Het was misgegaan bij 6,5e week. Omdat ik al wel wat drupjes bloedverlies had gehad tussendoor stond ik al ingepland voor een vroege echo bij de 7e week ongeveer. Toen konden ze het vruchtje niet vinden. Kon nog te klein zijn. Week later terug en toen bleek het dus al eerder gestopt te zijn (vruchtje wel gevonden).
Opties besproken, ook met huisarts, en curettage ingepland nadat ik zelf nog een week had gewacht of het uit zichzelf kwam. Volgens mij stond de curettage gepland voor het moment dat ik rond de 10-11 weken zwanger zou zijn (bij doortellen). Uiteindelijk heb ik de dag voor de curettage een spontane miskraam gehad, met weeën en al (echt een bevalling, deed ook veel pijn) en is alles losgekomen. Ik heb dat kunnen opvangen. Het was het opgebouwde baarmoederslijmvlies, als een soort mal van de binnenkant van de baarmoeder. Daarbinnen zat het vruchtzakje met vruchtwater. Ik heb heel nuchter dat doorgeprikt en opengemaakt om ook het vruchtje te zien, maar dat was al verdwenen/opgenomen door het lichaam. Heeft mij toen geholpen het een plekje te geven.
Uiteindelijk dus niet gecuretteerd, maar wel vanaf het moment dat het misging iets van 4 weken rondgelopen met 'de zwangerschap' nog in mij totdat het toch nog spontaan loskwam.
Heel veel sterkte! Ik vond het zelf fijn om nog even te wachten alvorens een afspraak te maken voor een volgende stap. Blijf goed voelen!
 
 
Ah wat vervelend.. snap helemaal hoe je je voelt. Ik heb het in april ook meegemaakt. Met 8 weken voor de eerste echo naar de verloskundige, zag ze ook dat het gestopt was met groeien. Ik heb toen gekozen om 1 week af te wachten. Als het niet kwam zal ik voor medicijnen gaan.. liever niet voor curretage wegens eventuele complicaties. Na drie dagen kwam er een beetje donker bloedverlies met kleine propjes op gang. Dit heeft in totaal 5 dagen geduurd. De 5de dag werd het bloeden een heel stuk heftiger, kreeg ik ook soort van weeen, zodat het vruchtje los gemaakt werd. Was allemaal best heftig. Maar toch ben ik blij dat mijn lichaam het  zelf heeft leeggemaakt.. na 3 dagen een controle echo toen bleek alles schoon eruit te zijn. Ik moest trouwens het vruchtje en stolsels ook opvangen in de wc, zodat ze het de volgende dag kwamen bekijken of het er al compleet uit zag. 
Maar in ieder geval veel sterkte met dit verdriet.. Hoop dat je er snel bovenop komt. En misschien dat dit je ook een beetje helpt.. ik ben daarna nog 2x ongesteld geweest en nu weer zwanger (maar ben pas 4 weken en 4 dagen) dus nog even spannend ook. 
Liefs
 
Terug
Bovenaan