Moe en frustraties over slapen baby

<p>Hoi hoi,</p><p>Ik heb een zoontje van 4 weken oud die inmiddels snachts gelukkig ongeveer 5 uurtjes slaapt. Dit verschilt nog wel soms wordt hij met 4 uur al wakker.</p><p>Het bedritueel vindt ik erg lastig. Ik ben erg gespannen of hij gaat slapen en erg gestresst als hij dit niet gaat doen met een half uurtje.</p><p>Ik vindt dit zelf heel vevrelend want snap dat dit erbij hoort en dat hij er niets aan kan doen als hij huilt of wakker is. Voel me dan ook erg schuldig dat ik zo gefrustreerd raak als het niet lukt om hem te laten slapen of constant bang ben dat het niet lukt. Zijn er mama's die zich hierin herkennen? </p><p>Daarnaast slaapt onze zoon overdag niet tot nauwelijks. Elke keer probeer ik hem weer in zijn bedje te laten slapen maar dit resulteert steeds weer in huilen en 10x de trap op en af omdat hij na 5 min stil weer opnieuw gaat huilen. Ik hoor s steeds dat dit vanzelf goedkomt maar durf dit bijna niet te geloven. </p><p>In de box en wagen slaapt hij overigens ook niet. Alleen maar als ik hem vasthoudt slaapt hij korte slaapjes.</p><p>Omdat hij niet slaapt overdag kan ik dan ook niet even bijslapen en vindt het dan ook zo vevrelend als mensen zeggen moeheid hoort erbij maar je kan overdag toch even slapen als hij ook slaapt. Nou niet dus.</p><p>Pff zoals jullie merken frustratie slaaptekort en zorgen of hij zometeen wel overdag kan slapen in zn bedje.</p><p>Lang verhaal maar zo lekker om het even van me af te kunnen typen.</p><p>Hoor het heel graag als ik hier niet de enige in ben en eventuele tips of ervaringen dat echt vanzelf beter gaat want omdat ik dit nu niet durf te geloven resulteert de vermoeidheid steeds meer in spanningen en huilbuien.</p><p> </p>
 
Hoi hoi,
Allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje.
Toen ik mijn oudste 3.5 jaar geleden kreeg ging het ongeveer net zo. Schroom niet om eens een vriendin of moeder/ schoonmoeder te vragen om 2 of 3 uurtjes op te passen zodat jij je slaapje kan doen. Rust is erg belangrijk. 
En ja het hoort er wel bij, en het 1 e jaar is gewoon zeer vermoeiend.
Groetjes Siska.
 
Herkenbaar hoor en zeker niet gek dat je je zo voelt. Ik herken me goed in jouw verhaal. Mijn zoontje is nu bijna 4 maanden en heb nog steeds af en toe dar gevoel van ‘shit als hij maar wel voldoende slaapt en niet gaat huilen’. Sommige mensen zijn heel makkelijk met hun kinderen en sommige (zoals ik) moeten er echt in groeien denk ik. Mijn zoontje sliep tot ongeveer 10 weken ook niet in zijn eigen bedje. Heel frustrerend vond ik het en zeker omdat er gezegd werd dat her wel over zou gaan, maar dat ging voor mijn gevoel niet. Maar ik kan je uit eigen ervaring vertellen...het gaat echt over. Hij slaapt nu elk slaapje in zijn eigen bedje en slaapt ook ineens langer dan de korte hazenslaapjes die hij deed. Ik pak nu dan ook mijn momenten om af en toe even bij te tanken. Het slapen in zijn eigen bed ging ineens omdat ik merkte dar hij bij mij ineens niet meer rustig lag, dat was voor mij het teken om hem in zijn bedje te gaan leggen. Het heeft wle een week geduurd voordat hij het ook accepteerde, maar ik heb een week geen bezoeken gehad en me op hem gefocust. Dus bij slaap in zijn bedje gelegd en bij huilen erbij blijven, aai over de bol en soms een halfuur erbij blijven zitten en wrijven tussen zijn oogjes totdat hij sliep. Heel vermoeiend, maar zoals ik al zei, hij slaapt nu elke slaapje in zijn eigen bedje, waarbij hij soms nog een paar minuutjes een beetje jammert. Dus geloof me...het komt goed, maar mijn zoontje had echt geborgenheid nodig en zoals ik lees heeft jouw kindje dat nu ook. Geef er aan toe en probeer het een beetje los te laten. Ik baal dat ik dat niet heb gedaan nu ik weet dat het goed komt. En schakel een keertje iemand in zodat je even tijd voor jezelf kunt hebben. Wij zijn een keer naar mijn schoonouders gereden met hem en zijn daar even 2uurtjes daar in bed gedoken en zij konden even oppassen war ze alleen maar leuk vinden! Succes ermee en geniet vooral! Want het gaat echt snel
 
Ook ik herken het precies!
Onze dochter is 12 weken morgen maar dat gevoel van gaat ze nou wel slapen en hoelang zal ze slapen heb ik ook heel erg je word er helemaal gespannen zelf van.
Wij wonen daarbij ook nog eens in een appartement durf soms amper te lopen naar de wc etc omdat dat alle twee tegen haar kamertje aan zit!!!
Vind het vreselijk dat ik soms zo panisch ben op dat slapen.
Ik merk wel echt dat het steeds makkelijker gaat en beter en ik heb haar altijd een paar x per dag vanaf dag 1 in bed gelegd juist terwijl ze wakker is.
En de ene keer gaat het super en de andere keer wilt ze het gewoon echt niet! We moeten er in geloven dat het goed komt haha! Ik zou hem zoveel mogelijk zijn eigen bedje aanbieden dat hij daar goed aan zal wennen!!
 
Je verhaal is heel herkenbaar. Me zoon wou de eerste maanden ook niet slapen, hij sliep in me armen en als ik hem ging wegleggen wers hij wakker. In de nacht sliep hij wel gelukkig paar uurtjes maar overdag helemaal niet. Ik was ook de hele dag bezig met hem in slaap te krijgen. En als hij sliep durfde ik amper geluid te maken. Mensen zeiden wel laat hem wennen aan geluid maar niet elke kind kan slapen met geluid. Heb uren zitten googlen wat de oorzaak was en wat de goeie manier was om hem in slaap te krijgen. Me zoon heeft echt moeten leren slapen in zijn bed en uitzichzelf in slaap leren vallen. Uiteindelijk is het na maanden goed gekomen. Hij is nu 14 maanden en gaat zonder slag of stoot naar bed. 
Het komt uiteindelijk wel goed, je zoon is nog heel erg klein en als je hem blijft leggen in bed en het volhoud komt alles wel goed. 
 
Ik leg mijn dochter vaak gewoon bij mij in bed op het aankleedkussen, dan hou ik haar handje vast en valt ze vaak in slaap en kan ik ook ff slapen. Inbakeren helpt ook wel soms 
 
Hoi,
Vervelend voor je zeg. Kun je gaan wandelen met je kleintje? De mijne sliep dan vaak goed en dat deed mij dan weer goed. Of in een draagdoek. Ik vond dat nooit heel fijn maar voor sommige mama’s en kindjes is het een uitkomst. 
Ik kon ook flink stressen als de mijne op bed lag. En dat terwijl ze eigenlijk heel goed sliepen! Toch dat gevoel: misschien wordt ze wakker, blijft ze wel slapen, wat als het niet lukt. Stom he? Er zijn perioden dat ze niet zo goed slapen. Dan neem ik mijn iPad mee naar boven en ga op mijn eigen bed liggen. Dan kan ik er toch steeds naar toe maar is het minder frustrerend dan wanneer je steeds terug naar boven moet. 
En tot slot: weet je zeker dat je kleintje geen honger heeft? De mijne was tevreden na een voeding maar sliep daarna toch niet goed. Na bijvoeden met kunstvoeding sliep ze stukken beter. 
Succes!
 
Hoi 
 
heel herkenbaar inderdaad!! Na 3 maanden ging het hier ook steeds makkelijker en nu zonder problemen. 
Pak ‘m vooral lekker bij je! Daar ben ik ook zo blij om dat ik dat gewoon gedaan heb. Wel geprobeerd in z’n bedje, maar lukte het niet, dan pakte ik ‘m bij me. Eigenlijk moest ik ‘m dan altijd bij me pakken, omdat hij niet sliep. 
Wat mij heel erg heeft geholpen, dat iemand tegen mij zei, je kunt het beste accepteren dat het zo is. Dat scheelt je een hoop frustratie. 
als ik niet wist hoe ik de dag door moest komen omdat ik zo moe was, dan legde ik ‘m bij me in bed en zo sliepen we dan samen eventjes 
lieve groetjes 
 
Terug
Bovenaan