moeders.....zucht

[Anoniem]

Op dit moment zit ik op 19+6 dagen zwangerschap. Lichaamelijk heb ik niets te klagen, maar de hormonen zijn verschrikkelijk.

Ik ben altijd erg op mijzelf geweest, maar nu moet ik van niemand iets hebben. Regelmatig staat er onaangekondigd visite op de stoep. Op een een of andere manier kan ik dan niet aardig doen en stuur ik iedereen weg, wanneer ik er geen zin heb.

Maar nu hetgeen wat mij het meeste dwars zit. Mijn moeder kan gewoon niet begrijpen dat ik geen zin heb om sociaal te doen. Als ik geen zin heb om te bellen bel ik niet, als ze voor mijn deur staat stuur ik haar weg. Het irriteerd mij mateloos dat ze alles wil weten. Ze schrijft op kalender wanneer ze een foto wil maken van mijn buik. Ze belt elke dag om te vragen of ik al wat voel. Ze zoekt op marktplaats meubels die ik  nog moet hebben en geeft mij allemaal links met sites van geboorte kaartjes....

Echt werkelijkwaar gek word ik er van. En gisteren was de druppel, we hebben knallende ruzie gehad. Ik heb haar verteld hoe ik er overdenk. Ik ben zwanger en niet zei. Ik deel mijn zwangerschap met mijn man en niet met haar of met wie dan ook. Waarom kan ze dat nou niet bevatten.

Ze wil ook graag bij de bevalling zijn. Ik heb haar gezegd dat ze niet elke dag moet bellen wanneer het zover is. Wanneer ons kindje geboren is en wij er aan toe zijn gaan we mensen bellen. Eerder niet, dat is toch duidelijk??? Ze moet niet verwachten dat ze in de huiskamer kan zitten wachten wanneer ik uitgeperst ben.

Zijn er meer oma's die moeite hebben om zich te beheersen??? En hoe gaan jullie daar als aanstaande moeders mee om??

Groetjes Evy

 

[Anoniem]

mijn ma is ook zo! Ze wil ook foto ´s van ons (moeder en dochter)  en mn buik, ze heeft iedere x als ik haar zie cadeau ´tjes voor de baby, en ze wil ook bij de bevalling zijn. We hebben ook gezegd dat ze er niet bij mag zijn en dat het mijn kind is en niet de hare, maar ze vind ons raar. Maar wij willen ook haar pas bellen als we eraan toe zijn, en dat vind ze nog erg.

Ik laat haar lekker doen, we hebben er wat van gezegd en ik probeer me er niet meer aan te irriteren, want ze bedoeld het allemaal wel goed, ze is gewoon trots en wil zoveel mogelijk betrokken zijn bij haar 1e kleinkind.

Ze heeft wel gezegd de kleine gelijk uit mn handen te snokken, (letterlijk) dat is wel over de grens natuurlijk!!! Dat moet ze denk niet echt niet gaan doen na de bevalling.

Als het gesprek met jou moeder niet heeft geholpen wat wil ze dan eigenlijk? Misschien nog een x met haar praten? maar probeer haar ook een beetje te snappen, ze word oma........ Tis moeilijk maar scheelt wel.

Liefs diana

 

[Anoniem]

Tja, mijn moeder is ook zo, maar ik ben heel anders dan jij!!!
Mijn moeder en ik hebben een hele goede band en ik vind het juist fijn om dit bijzondere moment in mijn leven met haar te kunnen delen!
De situatie is misschien ook anders... bij mijn eerste woonde ik tijdelijk bij mijn ouders in dus mn moeder is echt overal bij geweest: het eerste schopje, de vk, de echo's en uiteindelijk ook de bevalling! Ook na de bevalling is zij een enorme steun voor mij geweest; heerlijk als je ff twijfels hebt dan heb je  gelijk  een ervaringsdeskundige deskundige bij de hand!
Nou heeft mn moeder het afgelopen jaar tegen de kanker moeten vechten en ze heeft gewonnen!!! Nu hopen we allebei dat ze in november sterk genoeg is om bij de bevalling aanwezig te zijn...

Maar ja, zoals ik al zei wij verschillen waarschijnlijk nogal van elkaar en als dit jouw gevoelens zijn dan zou je moeder deze (grotendeels) moeten accepteren! Al vind ik persoonlijk dat je wel iets mag toegeven, het is dan wel JOUW zwangerschap en JOUW kindje, maar het is HAAR dochter die zwanger is van HAAR kleinkind!

Groetjes en sterkte met je gevoelens,
NIKA

 

[Anoniem]

quote: studiemam reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-06-2007 17:08:22&apos);

Al vind ik persoonlijk dat je wel iets mag toegeven, het is dan wel JOUW zwangerschap en JOUW kindje, maar het is HAAR dochter die zwanger is van HAAR kleinkind!

Groetjes en sterkte met je gevoelens,
NIKA



Ja zo denk ik dus ook, je bent wel haar meisje, en beetje egoistisch om helemaal niets te willen delen met iemand anders dan je man, ik denk dat je zo heel veel voorpret mist want met je moeder kan je juist de leukste dingen doen en lekker keuvelen (vergelijken)

Ik doe alles met mijn moeder, we werken samen, shoppen samen, huilen en lachen, ik deel alles met haar, natuurlijk ook met mijn vriend (soms op een iets andere manier) ik denk echt dat je heel veel mist en vind het erg zielig voor je moeder dat je zo erover denkt, een kindje is niet mijn, mijn, mijn.   Dat vind ik zo'n rare instelling!

Natuurlijk zijn er wel grenzen, als jij vind dat ze niet bij de bevalling aanwezig moet zijn is dat jouw recht, mijn moeder zal er ook niet bij zijn maar wel in de wachtkamer wachten hoor. Ik vind het juist geweldig dat ze zoveel met mij wil delen en met me wil doen, ook krijg ik daarnaast superveel kado haha

Ik denk echt dat je je een beetje aan moet zullen passen, niet de hele wereld draait om jou soms moet je weleens wat leren delen en zul je zien dat je daar een hoop plezier kan uithalen en later profijt (want op deze manier drijf je je moeder weg, terwijl oma's toch ook heel belangrijk zijn voor je kids!)

 

[Anoniem]

Lastig hoor voo jou (en voor je man). Ze is natuurlijk erg betrokken en bedoeld het vast goed maar ik zou er ook de zenuwen van krijgen. Ik heb een super band met mijn moeder maar mijn moeder liet me wel vrij in dat soort dingen. We hadden het er wel veel over en we gingen ook wel eens samen wat kopen en ze is een keer mee geweest naar de vk om het hartje te horen enzo. Maar ik wilde alleen mijn man bij de bevalling hebben hoor. Als het zover was zouden we bellen en dat vonden ze ook prima natuurlijk.
En wat je zegt over visite kwam me ook zo bekend voor. Dat werd naarmate de zwangerschap vorderde ook steeds erger. Had geen zin meer in visite en wilde graag even rustig alleen zijn en dus niet steeds mensen die langs wilden komen.
Je hebt het er gister dus allemaal uitgeggooid tegen je moeder. Begreep ze ook wat je zei en wat je bedoelde of heb je het idee dat de boodschap niet is overgekomen?
Nou sterkte met je moeder hoor!
Groetjes Tara

 

[Anoniem]

Bedankt voor de reacties tot zo ver.....

Nadat we die ruzie hebben gemaakt, hebben we het ook wel weer goed gemaakt hoor. Maar begrijpen doet ze het nog niet echt. Ik ben altijd al afstandelijk geweest en nu wil ze het liefst alles meemaken, en zit ze op mijn nek.  En ik begrijp het ookwel het is haar eerste kleinkind.

Ik ben net even bij haar geweest, excuses gemaakt en ik heb haar twee keer horen zeggen. "Of mag ik dat niet vragen" Ach we komen er wel uit, we kunnen nooit lang boos op elkaar zijn.


En ponnyville.......BTW je zegt wel dat de wereld niet om mij draait, dat heb ik nooit gezegd. Moest gewoon mijn hart luchten.  Jij daarintegen weet altijd  alles beter, (ik geef bijdeze ook ongevraagd mijn mening) dat je alles op je zelf projecteerd, ik lees het keer op keer.

De wereld draait dan niet om mij, maar brutalen hebben de halve wereld.

 

[Anoniem]

Hoi EvyG,

Ik kan met wel een beetje in je verhaal vinden hoor. Ik heb ook helemaal geen zin om sociaal te doen. Bezoek dat van te voren niet heeft gebeld komt er bij mij ook niet in en ik heb ook geen zin in bepaalde verplichtingen. Mijn moeder is vind het leuk dat ze oma wordt, maar ze heeft het er niet de hele dag over. Mijn schoonmoeder vind het ook geweldig maar die weet wel dat ze zich in moet houden. En dat is maar goed ook, want als ze me steeds in de gaten houd en platbelt dan wordt ik link.
Ik ben dus erg op mezelf en dat bevalt mij prima.
Mijn kindje wordt in het ziekenhuis geboren (med.indicatie) en ik wil daar ook niemand bij hebben. Pas als ik lekker opgefrist ben mag de naaste fam. komen.
Dus ja, op dit moment draait de wereld een beetje meer om mij....en dat is helemaal niet erg!!!

Groetjes Gea

 

[Anoniem]

Pfieuw, lijkt me niet makkelijk!

Sterkte en blijf bij jezelf. Tis inderdaad jouw zwangerschap en niet de hare. Zucht, moeders! Soms kun je ze wel even (alleen het kuttige is, wij zijn straks ook moeders en dan zuchten onze kinderen: zucht... moeders! Maar wij worden NATUURLIJK niet zo bemoeizuchtig... ;-)

Sterkte!