moeders.....zucht

Sorry  hoor, maar ik krijg een beetje jeuk van jouw reactie studiemam. Het is haar dochter en haar kleinkind? Wat een onzin, mensen zijn geen bezit en het feit dat jouw moeder je op de wereld heeft gezet geeft haar niet opeens rechten in jouw latere leven. Dat is een absoluut misverstand, waar veel moeders maar in blijven hangen. Als je kinderen volwassen zijn en hun eigen leven hebben opgebouwd heb je als ouder je taak volbracht en valt er niets meer te claimen. Dus ook geen rechten op iemands buik, tijd, aandacht of kind.
 
Hoi EvyG,
Ik begrijp jou gevoelens heel goed. Ik ben van mijzelf ook nogal op mezelf en kan me in mijn niet-zwangere leven ookal ergeren aan onverwachte bezoekjes. Bovendien hoort het soms ook een beetje bij het zwanger zijn dat je gaat 'coconen', je terugtrekken in je eigen huisje. Eigenlijk ook heel natuurlijk hoor, je begint een veilig en vooral rustig nestje te maken. Klinkt misschien wat zweverig, maar eigenlijk heel logisch.
Met mijn eigen moeder heb ik dit soort problemen niet (weer andere problemen), maar we hebben wel eens ruzie gehad toen mijn eerste dochter net geboren was. Ze begon te moederen over mijn kind. Je weet wel, kijken of de rem op de kinderwagen zat als we op een terrasje zaten, checken of ik haar melk wel bij had als we thuis weg gingen etc. Ik heb toen eens en voor altijd heel duidelijk gemaakt dat ik de moeder ben en zij de oma. Ik zorg voor de veiligheid en de verzorging van mijn kind, daarvoor ben je moeder. Soms moet je die grens gewoon duidelijk stellen.
Ivy
 
quote: EvyG reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-06-2007 19:24:21'));

En ponnyville.......BTW je zegt wel dat de wereld niet om mij draait, dat heb ik nooit gezegd. Moest gewoon mijn hart luchten.  Jij daarintegen weet altijd  alles beter, (ik geef bijdeze ook ongevraagd mijn mening) dat je alles op je zelf projecteerd, ik lees het keer op keer.
De wereld draait dan niet om mij, maar brutalen hebben de halve wereld.



Zo heb je het ook niet omschreven hoor. Had zelf niet het gevoel dat jij wil dat de hele wereld om jou draait (alhoewel.....lijkt me wel prettig ). Maar sommige mensen kunnen zich misschien niet zo goed inleven in een ander of willen het verkeerd lezen. Iedereen is anders en iedereen heeft een andere band met zijn moeder. gelukkig doet mijn moeder niet zoals de jouwe maar ik kan me daarom wel goed voorstellen dat het vervelend voor je is. Als je iets dwars zit kan je dat hier gewoon kwijt hoor, even je hart luchten lucht soms enorm op.
 
quote: Hermelien reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-06-2007 20:50:12'));

Sorry  hoor, maar ik krijg een beetje jeuk van jouw reactie studiemam. Het is haar dochter en haar kleinkind? Wat een onzin, mensen zijn geen bezit en het feit dat jouw moeder je op de wereld heeft gezet geeft haar niet opeens rechten in jouw latere leven. Dat is een absoluut misverstand, waar veel moeders maar in blijven hangen. Als je kinderen volwassen zijn en hun eigen leven hebben opgebouwd heb je als ouder je taak volbracht en valt er niets meer te claimen. Dus ook geen rechten op iemands buik, tijd, aandacht of kind.


 Ik vond dat ook een beetje een rare opmerking ja! Het is haar kleinkind dus.......mag ze van alles doen, zeggen en overal bij willen zijn. Dat het jouw lijf is, jouw kind en jouw gezin maakt even niet uit.
 
Hallo,

Mijn moeder is ook vreselijk betrokken omdat ze dolblij is dat na 4 jaar dokteren haar eerste kleinkind onderweg is. Ondanks haar overmatige enthousiasme respecteert ze echter wel dat ik mamma wordt en zij oma en dringt ze zich niet op. Tevens is zij degene geweest die heeft gezegd dat een bevalling iets is wat je als man en vrouw samen doet. Als ik jouw verhaal zo lees dan mis ik het respect van jouw moeder voor jouw gevoelens en vind ik niet dat je alleen maar aan jezelf denkt. Je moeder zal wel ontzettend blij zijn maar ze moet ook snappen dat je gewoon even tijd voor jezelf nodig hebt zo af en toe en dat ze je niet dagelijks kan belagen. Enne ik ken dat gevoel ook dat het gewoon even teveel wordt en je niet altijd sociaal kunt zijn. Mijn mams belt dan en vraagt heb je zin in bezoek en als ik zeg ik heb een off dag dan zegt ze dat ik lekker rustig aan moet doen en altijd mag bellen als ik haar nodig heb. Zo kan het dus ook! Ik vind dus niet dat je zonder reden boos bent geworden.

x ing
 
Hermelien, uit nieuwsgierigheid, ben jij al moeder of word je dat nu voor de eerste keer?

Ik erger me ook vaak mateloos aan de bemoeizucht van mijn moeder, maar nu ik zelf moeder ben kan ik er wel beter begrip voor opbrengen want moeder zijn houd nou eenmaal nooit meer op. Het is een aangeboren drang om je kind te helpen, ik kan me ook niet voorstellen dat ik me niet meer met mijn kinderen bemoei als ze het huis uit zijn, maar er zitten natuurlijk wel grenzen aan. MIsschien de grens tussen bemoeizucht en interesse ook wel erg dun en word die makkelijk overschreden. Zolang de bedoelingen maar goed zijn denk ik dan.
 
Hoi,

Ik weet dat moeders soms erg vermoeiend kunnen zijn....maar bedenk je wel dat het voor hun ook een bijzondere situatie is. Mijn schoonmoeder is een paar weken geleden heel onverwachts overleden. (pas 57 jaar).  En ik wil je echt niet bang maken, maar geniet ook van de momenten die je samen met je moeder kan delen wat je zwangerschap betreft. Ik heb/had met beide moeders heel goed contact en nu heb ik er veel verdriet van dat mijn schoonmoeder onze baby nooit zal zien en ervan zal kunnen genieten. Dus doe geen dingen waar je later spijt van krijgt!!!

Succes en groetjes,
MamaJudy
28 weken
 
Hallo meiden,

ik denk dat een aantal mij een beetje verkeerd begrepen hebben (en ook mn bericht niet zo goed gelezen hebben)
Ik bedoel namelijk niet dat moeders alle rechten hebben puur omdat ze moeder zijn, integendeel ieder is zijn eigen persoon en moet zijn eigen beslissingen nemen!
Mijn punt was enkel dat je op sommige momenten ook wel een beetje aan de gevoelens van een ander mag denken en ik denk dat wanneer ik mijn moeder zo buiten zou sluiten dat precies haar gedachten zouden wezen (en met haar vele moeders).
Je bent namelijk niet alleen moeder voor de tijd dat je verantwoording voor je kind hebt, maar voor de rest van jouw leven, je kind blijft altijd je kind en je blijft je altijd zorgen maken om je kinderen, hoe groot en zelfstandig ze ook zijn!
En ik denk ook dat het alleen maar voor een moeder spreekt als ze betrokken wil zijn bij jou leven en bij dat van haar (toekomstige) kinderen!
(ik bedoelde de opmerking HAAR dochter, HAAR kleinkind dus puur uit het oogpunt van een moeder, om zeg maar wat begrip voor haar situatie te kweken)

Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat een moeder ook rekening moet houden met de wensen en behoeften van haar kinderen, het moederschap geeft je namelijk niet het onbeperkte recht om over je kind zn leven te beslissen!  
Ook ik zal niet de laatste zijn om goedbedoelde adviesen van mijn moeder af te wijzen en te zeggen: "mam, het is mijn kind (of het is mijn leven) en ik doe het zo."
Maar om haar totaal buiten te sluiten (is bij een redelijke moeder) naar mijn mening ook weer een beetje overdreven.

Ben het dan ook voor een keer (voor een gedeelte) met ponyville eens: soms is het   goed om een compromie te sluiten waar je je allebei prettig bij voelt, zo van: "mam, nu heb ik even geen behoefte aan bezoek, maar waarom gaan we volgende week niet eens lekker baby kleertjes shoppen?" De gulde middenweg zeg maar...

Tja, dat is zo'n beetje mijn mening!(maar zoals ik al eerder zei, iedereen is 'gelukkig' anders)

Ondanks het meningsverschil toch veel liefs van Nika (19w6)  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan