A
Anoniem
Guest
hoi allemaal
ik ben de laatste tijd wat minder te vinden hier op het forum omdat ik een moeilijke tijd doorga op het moment.
ik wil het hier toch even vertellen want het moet me soms echt van het hart en het hakt er aardig in op het moment.
Na de geboorte van Mila was ik net een maandje aan het werk toen ik hoorde dat mijn broer in de gevangenis zat.hier schaam ik me best wel een beetje voor.wij zijn gewoon hele normale mensen..en er is weinig begrip voor in de buitenwereld.bijna niemand weet dit dan ook.de start om te werken na de geboorte van Mila was al heel moeilijk en heeft de afgelopen maanden door dit er bij nog eens extra veel energie gekost.
op het werk is er ook altijd wat en we hebben er erg veel bij ivm cursussen enz, het liefst zou ik soms gewoon opstappen want die werkdruk trek ik niet.maar probeer er toch nog wat van te maken,ik hoop gewoon dat het straks beter gaat..even vakantie enz.
de grootste reden dat ik slecht in mijn vel zit is dat ik mijn broer waarschijnlijk 2 jaar niet meer ga zien of langer (hij zat in een drugsbende),mijn ouders zitten niet lekker in hun vel door dit voorval en ik heb veel moeite dat mila een oom mist .
psygisch is het ook een ramp met hem,hij heeft schulden en het is gewoon niet te overzien.
ik probeer echt door te gaan voor mila en ik wel echt niet overspannen raken.
ik wil gewoon gelukkig zijn en genieten van ons meisje.gelukkig kan ik dat nog wel hoor.
Mischien zijn er hier meer vrouwen die net als ik met een klein kindje een moeilijke tijd doormaken,ben benieuwd hoe jullie hiermee om gaan.
liefs piewie,mama van Mila 16-9-06
ik ben de laatste tijd wat minder te vinden hier op het forum omdat ik een moeilijke tijd doorga op het moment.
ik wil het hier toch even vertellen want het moet me soms echt van het hart en het hakt er aardig in op het moment.
Na de geboorte van Mila was ik net een maandje aan het werk toen ik hoorde dat mijn broer in de gevangenis zat.hier schaam ik me best wel een beetje voor.wij zijn gewoon hele normale mensen..en er is weinig begrip voor in de buitenwereld.bijna niemand weet dit dan ook.de start om te werken na de geboorte van Mila was al heel moeilijk en heeft de afgelopen maanden door dit er bij nog eens extra veel energie gekost.
op het werk is er ook altijd wat en we hebben er erg veel bij ivm cursussen enz, het liefst zou ik soms gewoon opstappen want die werkdruk trek ik niet.maar probeer er toch nog wat van te maken,ik hoop gewoon dat het straks beter gaat..even vakantie enz.
de grootste reden dat ik slecht in mijn vel zit is dat ik mijn broer waarschijnlijk 2 jaar niet meer ga zien of langer (hij zat in een drugsbende),mijn ouders zitten niet lekker in hun vel door dit voorval en ik heb veel moeite dat mila een oom mist .
psygisch is het ook een ramp met hem,hij heeft schulden en het is gewoon niet te overzien.
ik probeer echt door te gaan voor mila en ik wel echt niet overspannen raken.
ik wil gewoon gelukkig zijn en genieten van ons meisje.gelukkig kan ik dat nog wel hoor.
Mischien zijn er hier meer vrouwen die net als ik met een klein kindje een moeilijke tijd doormaken,ben benieuwd hoe jullie hiermee om gaan.
liefs piewie,mama van Mila 16-9-06